Οι γηγενείς Αμερικανοί της φυλής Λενάπι ονόμαζαν την πόλη ως «Ομπόγκε» που σημαίνει «επίπεδο έδαφος».[12] Όταν ιδρύθηκε το 1684 η πόλη ονομάστηκε Νιου Περθ προς τιμήν του Τζέιμς Ντράμοντ, κόμη του Περθ, ενός από τους συνεταίρους της σκωτσέζικης εταιρείας των αποικιστών. Η ονομασία στην αλγονκιανή γλώσσα παρέμεινε, κόπηκε και έγινε Άμπο και τελικά κατέληξε να υπάρξει ονομασία με συνδυασμό των ονομασιών των γηγενών και των αποίκων.[13][14][15]
Σκωτσέζικη αποικία
Το Περθ Άμποϊ κατοικήθηκε από Σκωτσέζους αποίκους περίπου το 1683. Οι άποικοι αυτοί είχαν αναλάβει την δημιουργία αποικίας στο Ανατολικό Τζέρσεϊ που ανήκε στον Ρόμπερτ Μπάρκλεϊ, Κουακέρο ο οποίος έγινε στη συνέχεια κυβερνήτης της επαρχίας.[16]
Χάρτα και ίδρυση
Το Περθ Άμποϊ σχηματίστηκε μέσω βασιλικής χάρτας στις 4 Αυγούστου 1718, μαζί με άλλες πόλεις και στη συνέχεια από την Βουλή του Νιου Τζέρσεϊ στις 21 Δεκεμβρίου 1784. Ο Δήμος του Περθ Άμποϊ σχηματίστηκε στις 31 Οκτωβρίου 1693 και επεκτάθηκε την δεκαετία του 1720. Ο Δήμος του Περθ Άμποϊ αποτελούσε έναν από τους 104 δήμους της Νομοθεσίας των Δήμων του 1798. Ο δήμος απέκτησε νέα μορφή στις 8 Απριλίου 1844.[17]
Πρωτεύουσα της επαρχίας
Ο Oίκος του Iδιοκτήτη
Το Περθ Άμποϊ αποτέλεσε πρωτεύουσα της Επαρχίας του Νιου Τζέρσεϊ από το 1686 έως το 1776. Το 1684, το Περθ Άμποϊ έγινε πρωτεύουσα του Ανατολικού Τζέρσεϊ και παρέμεινε πρωτεύουσα του μέχρι την ένωση με το Δυτικό Τζέρσεϊ το 1702, όταν έγινε εναλλακτική πρωτεύουσα της αποικίας με το Μπέρλινγκτον έως το 1776.[18] Λίγα κτίρια της περιόδου αυτής διασώζονται μέχρι σήμερα. Το πιο αξιοσημείωτο, ο Οίκος του Ιδιοκτήτη, οικία του Ουίλιαμ Φράνκλιν, τελευταίου βασιλικού κυβερνήτη του Νιου Τζέρσεϊ και γιου του Βενιαμίν Φραγκλίνου, βρίσκεται ακόμη στην προκυμαία.[19] Ο Ναός του Αγίου Πέτρου κατασκευάστηκε το 1718 από το πρώτο Επισκοπικό εκκλησίασμα της πολιτείας. Γύρω από το σημερινό κτίριο, που χρονολογείται από το 1875 υπάρχουν τάφοι των πρώτων κατοίκων ενώ στα παράθυρα του υπάρχουν αναπαραστάσεις θρησκευτικών σκηνών αλλά και αναπαραστάσεις από την ιστορία του Νιου Τζέρσεϊ.[20] Το Δημαρχείο του Περθ Άμποϊ, το οποίο αρχικά λειτούργησε ως δικαστήριο, διασώθηκε από τις μεγάλες πυρκαγιές του 1731 και του 1764 και είναι το παλαιότερο δημαρχείο με συνεχή χρήση στις ΗΠΑ.[21][22] Η Έπαυλη Κέρνυ είναι ένα από τα διασωθέντα παραδείγματα της λαϊκής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα.
Κατά την διάρκεια της αποικιακής περιόδου και για μεγάλο διάστημα αργότερα, το Περθ Άμποϊ ήταν σημαντική στάση για ταξιδιώτες μεταξύ της Νέας Υόρκης και της Φιλαδέλφεια, μιας και ήταν σημείο από όπου ξεκινούσε πορθμείο για το Τότενβιλ του Στάτεν Άιλαντ. Τα τακτικά δρομολόγια ξεκίνησαν το 1709. Μετά την κατασκευή της γέφυρας Άουτερμπριτζ το 1928, το πορθμείο έχασε την αίγλη του αλλά συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 1963.[23] Πλέον έχει κατασκευαστεί αντίγραφο του γραφείου εισιτηρίων το οποίο χρησιμοποιείται ως μουσείο.[24]
Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, η μετανάστευση και η βιομηχανοποίηση μεταμόρφωσαν το Περθ Άμποϊ. Πολλά εργοστάσια που δημιουργήθηκαν στην περιοχή έδωσαν δουλείες σε πολλούς κατοίκους της πόλης. Η ανάπτυξη επιταχύνθηκε με την δημιουργία τερματικού σταθμού του Σιδηροδρόμου της Κοιλάδας Λίχαϊ αλλά και την δημιουργία αποβάθρας άνθρακα.[25] Στο Περθ Άμποϊ αναπτύχθηκαν αυστηρές εθνοτικές συνοικίες.[26] Μετανάστες από Δανία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Ιταλία, Ρωσία και Αυστρία κατέλαβαν σε σύντομο διάστημα τις θέσεις εργασίας στα εργοστάσια.[13]
Το 1914, το Περθ Άμποϊ απέκτησε ομάδα μπέιζμπολ με το όνομα Πέισερς, η οποία αγωνίστηκε για μια περίοδο.[30]
Στα τέλη Αυγούστου του 1923 ξέσπασε βίαια εξέγερση με περίπου 6.000 άτομα όταν η Κου-Κλουξ-Κλαν επιχείρησε να οργανώσει συνάντηση στην πόλη.[31]
Η πόλη έγινε θέρετρο κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού, Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 η πόλη ενανασχεδιάστηκε με πολλές μικρές επιχειρήσεις να ανοίγουν στα πλαίσια της Αστικής Επιχειρηματικής Ζώνης. Επίσης κατασκευάστηκαν πάρκα, μαρίνες και οικιστικά συμπλέγματα στην προκυμαία.
Γεωγραφία
Η προκυμαία του Περθ Άμποϊ
Σύμφωνα με το Γραφείο Απογραφών των ΗΠΑ, η πόλη έχει συνολική έκταση 15,429 τετραγωνικών χιλιομέτρων, εκ των οποίων 12,178 στεριάς και 3,251 υδάτινης επιφάνειας.[32] Το Περθ Άμποϊ, και το Σάουθ Άμποϊ που βρίσκονται κατά μήκος του ποταμού Ραρίταν, αναφέρονται συνήθως υπό την κοινή ονομασία Τα Άμποϊ.
Η πόλη είναι μια από αυτές που έχουν μεγάλη ισπανόφωνη κοινότητα στις ΗΠΑ.
Απογραφή του 2010
Σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού του 2010, η πόλη είχε 50.814 κατοίκους, 15.419 νοικοκυριά και 11.456 οικογένειες. Η πυκνότητα του πληθυσμού ήταν 4.172,5 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Υπήρχαν 16.556 οικιστικές μονάδες με μέση πυκνότητα 1.359,5 ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Το 50,26% των κατοίκων ήταν λευκοί, το 10,54% μαύροι ή αφροαμερικανοί, το 1,10% γηγενείς Αμερικανοί, το 1,69% Ασιάτες, το 0,05% νησιώτες του Ειρηνικού και το 30,77 από άλλες φυλές, ενώ το 5,58 είχε καταγωγή από δύο ή περισσότερες φυλές. Οι ισπανόφωνοι ή λατίνοι αποτελούσαν το 78,10% του πληθυσμού.[7] Ο ισπανόφωνος πληθυσμός της πόλης είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στο Νιου Τζέρσεϊ, πίσω από το Γιούνιον Σίτι.[36]
Το 27,3% του πληθυσμού ήταν κάτω από 18 ετών, το 11,0% μεταξύ 18 και 24 ετών, το 30,2% από 25 έως 44, το 22,2% από 45 έως 64 και το 9,35 άνω το 65. Η μέση ηλικία ήταν 32,4 έτη. Η αναλογία ανδρών προς γυναίκες ήταν 97,3 προς 100.[7]
Η απογραφή του 2010 έδειξε πως το μέσο εισόδημα ενός νοικοκυριού στην πόλη ήταν 47.696$ και το μέσο οικογενειακό εισόδημα 53.792$. Οι άνδρες είχαν μέσο εισόδημα 38.485$ ενώ οι γυναίκες 30.078$. Το κατά κεφαλήν εισόδημα της πόλης ήταν 20.162$. Περίπου το 16,3% των οικογενειών και το 19,4% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας, εκ των οποίων το 28,8% ήταν κάτω από 18 ετών και το 15,2% άνω των 65.[37]
Οικονομία
Τμήματα του Περθ Άμποϊ είναι μέρος της Αστικής Επιχειρηματικής Ζώνης. Πέρα από τα πλεονεκτήματα της ζώνης αυτής, οι καταναλωτές απολαμβάνουν μειωμένης φορολογίας σε ποσοστό 3,5% σε επιλεγμένα καταστήματα.[38]
Διακυβέρνηση
Τοπική αυτοδιοίκηση
Η πόλη του Περθ Άμποϊ διοικείται μέσω συστήματος Δημάρχου-Συμβουλίου. Τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου εκλέγονται από μη κομματική βάση με τετραετή θητεία κλιμακωτής βάσης, με δύο ή τρεις έδρες να εκλέγονται ανά ζυγά έτη. Ο δήμαρχος έχει επίσης τετραετή θητεία και εκλέγεται το ίδιο έτος μαζί με τις δύο έδρες του συμβουλίου.[39]
Ομοσπονδιακή, πολιτική και κομητειακή εκπροσώπηση
Το Περθ Άμποϊ βρίσκεται στην 6η Περιφέρεια του Κογκρέσου[40] και είναι μέρος της 19ης εκλογικής περιφέρειας του Νιου Τζέρσεϊ.[8][41][42] Πριν την απογραφή του 2010, το Περθ Άμποϊ ήταν τμήμα της 13ης Περιφέρειας του Κογκρέσου.[43] Υπήρχαν συνολικά 22.737 εγγεγραμμένοι εκλέκτορες εκ των οποίων οι 9.212 (40,5%) ανήκαν στο Δημοκρατικό κόμμα και οι 1.022 (4,5%) στο Ρεπουμπικανικό και οι 12.500 (55,0%) ανεξάρτητοι. Υπήρχαν 3 εκλέκτορες σε άλλα κόμματα.[44]
Μεταφορές
Οδοί και αυτοκινητόδρομοι
Νυχτερινή άποψη της γέφυρας Άουτερμπριτζ
Μέχρι τον Μάιο του 2010, η πόλη είχε συνολικά 121,10 χιλιόμετρα οδών, εκ των οποίων τα 93,92 ανήκαν στην ευθύνη του δήμου, τα 18,43 στην κομητεία Μίντλσεξ και τα 6,87 από το Υπουργείο Μεταφορών του Νιου Τζέρσεϊ.[45]
Υπάρχουν σιδηροδρομικά δρομολόγια από τον σταθμό του Περθ Άμποϊ προς διάφορες περιοχές του Νιου Τζέρσεϊ,[49] αλλά και δρομολόγια λεωφορείων προς τις γύρω περιοχές.[50]
Εκπαίδευση
Τα δημόσια σχολεία στο Περθ Άμποϊ λειτουργούν υπό την αιγίδα της Επιτροπής Δημοσίων Σχολείων του Περθ Άμποϊ, σε όλες τις βαθμίδες. Τη σχολική χρονιά 2016–17 στα 10 σχολεία της περιοχής φοιτούσαν 11.472 μαθητές ενώ υπήρχαν 853 καθηγητές με αναλογία 13,44:1.[51] Υπάρχουν επίσης θρησκευτικά σχολεία από την καθολική εκκλησία.[52]
↑«Path of the Black Diamond». www.ppo2.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2017.CS1 maint: Unfit url (link)
↑Wang, Paul W.· Massopust, Katherine A. (2009). Perth Amboy. Charleston: Arcadia Publishing. σελ. 19. ISBN9780738562414.
↑2012 New Jersey Legislative District Data Book. Rutgers University Edward J. Bloustein School of Planning and Public Policy. Μάρτιος 2013. σελ. 87.
↑«Plan Components Report»(PDF). New Jersey Redistricting Commission. 23 Δεκεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο(PDF) στις 4 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2017.
