Η μητέρα του πέθανε αμέσως μετά τη γέννηση του.[3] Ο Ούγος και οι δυο μεγαλύτεροι αδελφοί του Γκυ και Ιωάννης αρραβωνιάστηκαν της τρεις κόρες της Ισαβέλλας Α΄ της Ιερουσαλήμ: Μαρία του Μομφερράτου, Αλίκη της Καμπανίας και Φιλίππα της Καμπανίας σαν ένδειξη συμφιλίωσης ανάμεσα στα βασίλεια της Κύπρου και των Ιεροσολύμων.[4][5] Οι δυο μεγαλύτεροι αδελφοί του πέθαναν σε βρεφική ηλικία, ο Ούγος επέζησε μέχρι την ενηλικίωση.[4][5]
Ο Ούγος Α΄ ήταν ανήλικος όταν πέθανε ο ηλικιωμένος πατέρας του, κηδεμόνας του διορίστηκε ο Βαλτέρ του Μονμπελιάρ, σύζυγος της μεγαλύτερης αδελφής του Βουργουνδίας.[6][7] Ο Γουόλτερ ανέλαβε ταυτόχρονα με την κυβέρνηση του βασιλείου και την ανατροφή του μικρού του μικρού μονάρχη.[6] Ο Γουόλτερ παρενέβη σε μια σύγκρουση για την κατοχή της Σατάλια ανάμεσα στο Σουλτανάτο του Ρουμ και έναν τυχοδιώκτη τον Αλντομπραντίνο υπέρ του τελευταίου, οι Σελτζούκοι με τη βοήθεια των Ελλήνων κυρίευσαν την πόλη.[6]
Ενηλικίωση
Ο Ούγος Α΄ ενηλικιώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1210 και κάλεσε τον γαμπρό του να απολογηθεί με την κατηγορία ότι όταν ήταν ανήλικος τον ανάγκαζε να "ζει με στερήσεις".[8] Απαίτησε από τον Γουόλτερ να του δώσει 240.000 χρυσά μπεζάντια με τη δικαιολογία ότι 200.000 υπήρχαν στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο όταν πέθανε ο Αμωρί Β΄ και 40.000 του είχε δωρήσει ο πατέρας του.[8] Ο Γουόλτερ του Μονμπελιάρ εξοργισμένος δραπέτευσε από την Κύπρο με τη βοήθεια του Βοημούνδου Δ΄ της Αντιόχειας, τον δέχτηκε ο νέος Βασιλιάς της ΙερουσαλήμΙωάννης του Μπριέν.[7][8] Ο Γουόλτερ έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ ότι ο Ούγος Α΄ τον έδιωξε από το νησί και του έκανε κατάσχεση της περιουσίας του χωρίς απόφαση της Υψηλής Αυλής.[9]
Ο Ούγος Α΄ έκλεισε συμφωνία με τους Σελτζούκους του Ρουμ με την οποία οι Τούρκοι και οι Κύπριοι έμποροι θα μπορούσαν να κάνουν ελεύθερο εμπόριο ανάμεσα στις δυο χώρες.[10] Ανάγκασε την αδελφή του Ελβίς να χωρίσει με τον πρώτο σύζυγο της Όντο της Νταμπιέρ που ήταν ευγενής του Γουόλτερ του Μονμπελιάρ και να παντρευτεί τον αντίπαλο του Βοημούνδου Δ΄ Ραϋμόνδο Ρουπέν.[11] Ο Όντο της Νταμπιέρ έστειλε επιστολή στον πάπα ζητώντας να ακυρώσει τον νέο γάμο.[12] Ο Ούγος Α΄ όπως φαίνεται σε επιστολή στον πάπα (1213) υποστήριζε τους αντιπάλους του Ιωάννη του Μπριέν.[13] Ο πάπας του έκανε επίπληξη επειδή αιχμαλώτισε τους οπαδούς του Ιωάννη της Μπριέν που πιέστηκαν να στρατοπεδεύσουν στην Κύπρο με μουσουλμανικά πλοία.[13]
Το τέλος
Ο θυρεός των Λουζινιάν της Κύπρου
Ο Ούγος Α΄ ευνόησε σημαντικά τους Ιωαννίτες Ιππότες: όταν ενηλικιώθηκε τους επέτρεψε να πωλούν και να αγοράζουν ελεύθερα τα προϊόντα τους στην Κύπρο· τους έστειλε και ενισχύσεις στη Συρία.[13][14] Πέθανε στην Τρίπολη στις 10 Ιανουαρίου 1218· τάφηκε αρχικά στην εκκλησία των Ιωαννιτών στην Τρίπολη και στη συνέχεια στην εκκλησία των Ιωαννιτών στη Λευκωσία.
Οικογένεια
Ο Ούγος Α΄ της Κύπρου νυμφεύτηκε την Αλίκη της Καμπανίας, μεγαλύτερη κόρη της Ισαβέλλας Α΄ της Ιερουσαλήμ και του τρίτου συζύγου της Ερρίκου Β΄ κόμη της Καμπανίας. Την εποχή του γάμου ήταν διάδοχος του βασιλείου της Ιερουσαλήμ.[12] Ο γάμος έγινε -σύμφωνα με τον Εστουάρ της Ηρακλείας- πριν ο Ούγος Α΄ ενηλικιωθεί (1210), αν και άλλες πηγές, όπως τα "Χρονικά των Αγίων Τόπων", γράφουν ότι ο γάμος έγινε το 1211.[12] Το ζεύγος απέκτησε τέκνα:
Μαρία πριν το 1215-1252, παντρεύτηκε τον Γκωτιέ/Βάλτερ Δ΄ κόμη του Μπριέν (1233). Ο γιος τους:
Ούγος π.1240-1296, κόμης του Μπριέν. Διεκδίκησε τα βασίλεια της Ανατολής, όταν εξαλείφθηκε η γραμμή του θείου του Ερρίκου Α΄. Γιος του ήταν ο:
Edbury, Peter W. (1994). Kingdom of Cyprus and the Crusades. Cambridge University Press.
Furber, Elizabeth Chapin (1969). "The Kingdom of Cyprus, 1191-1291". In Setton, Kenneth M.; Wolff, Robert Lee; Hazard, Harry. A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189–1311. The University of Wisconsin Press.
Hill, George Francis (2010). A History of Cyprus, Volume II. Cambridge University Press.
Hardwicke, Mary Nickerson (1969). "The Crusader States, 1192–1243". In Setton, Kenneth M.; Wolff, Robert Lee; Hazard, Harry. A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189–1311. The University of Wisconsin Press.
Lock, Peter (2006). The Routledge Companion to the Crusades. Routledge.
Riley-Smith, Jonathan (1967). The Knights of St John in Jeruslaem and Cyprus, 1050-1310. Macmillan St Martin's Press.
Runciman, Steven (1989). A History of the Crusades, Volume III: The Kingdom of Acre and the Later Crusades. Cambridge University Press.
