Ορεινή Μελιγού Αρκαδίας

Συντεταγμένες: 37°21′31″N 22°39′27″E

Ορεινή Μελιγού
Ορεινή Μελιγού Ορεινή Μελιγού
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα[1]
Περιφέρεια	Πελοποννήσου
Περιφερειακή Ενότητα	Αρκαδίας
Δήμος	Βόρειας Κυνουρίας
Γεωγραφία
Νομός	Νομός Αρκαδίας
Υψόμετρο	616 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος	19
Έτος απογραφής	2021
Πληροφορίες
Ονομασία κατοίκων	Μελιγιώτες
Ταχ. κώδικας	220 01
Τηλ. κωδικός	2755
http://meligou.gr/

Η Ορεινή Μελιγού Αρκαδίας, είναι ένας ορεινός, παραδοσιακός οικισμός^{[εκκρεμεί παραπομπή]} της Κυνουρίας.^[2] Βρίσκεται χτισμένη σε υψόμετρο 616 μέτρα^[3], σε απόσταση 12 χλμ. δυτικά του Άστρους και δίπλα από το χωριό Άγιος Ιωάννης. Διοικητικά μαζί με την Αγία Αναστασία, τις Πόρτες και τη Χειμερινή Μελιγού αποτελούν την τοπική κοινότητα Μελιγούς που υπάγεται στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας.^[4][5]

Ιστορία

Η Ορεινή Μελιγού αναφέρεται για πρώτη φορά στο Χρονικό του Μορέως^[6] από τον Γεώργιο Σφραντζή το έτος 1435 με το όνομα Μελιγού. Το όνομα «Μελιγού» είναι σλαβικής προέλευσης και προέρχεται από την φυλή των Μηλιγγών (ή Μελιγγών), οι οποίοι μαζί με τους Εζερίτες εγκαταστάθηκαν τον 9ο αι. στον Πάρνωνα, αφήνοντας πολλά τοπωνύμια.^[7] Τον 17ο και 18ο αι. η Μελιγού αναπτύχθηκε και έγινε ένα από τα πλουσιότερα και ισχυρότερα χωριά της περιοχής μαζί με τον Άγιο Ιωάννη, τον Άγιο Πέτρο, τον Πλάτανο και άλλα. Σημαντική ήταν η προσφορά της Μελιγούς στην Επανάσταση του 1821, καθώς πολλοί Μελιγιώτες συμμετείχαν σε διάφορες μάχες όπως των Βερβένων, των Δολιανών, της Τριπολιτσάς κ.ά. Το 1826, η Ορεινή Μελιγού, καταστράφηκε ολοσχερώς από τις στρατιές του Ιμπραήμ Πασά, ενώ την ίδια τύχη είχαν και άλλα χωριά της περιοχής. Μετά την απελευθέρωση, η Μελιγού υπήχθη στον Δήμο Θυρέας (με έδρα τον Άγιο Ιωάννη και Άστρος), ενώ οι κάτοικοί της εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα Μελιγγιώτικα Καλύβια (σημερινή Χειμερινή Μελιγού Αρκαδίας).

Το χωριό

Η Ορεινή Μελιγού, βρίσκεται χτισμένη στην πλαγιά ενός κατάφυτου και καταπράσινου βουνού. Το χωριό είναι γεμάτο με παραδοσιακά αρχοντικά, βρύσες, ταβέρνες και εκκλησίες. Η οικία Ευθυμίου έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο επειδή αποτελεί "χαρακτηριστικό δείγμα της παραδοσιακής τοπικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 19ου αιώνα. Δεξιά της θύρας εισόδου σώζει εντοιχισμένη πλάκα με επιγραφή που αναγράφει το έτος 1818''.^[8] Στο χωριό, υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με το νεκροταφείο και η Παναγία, η οποία εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Σε κοντινή απόσταση από το χωριό, υπάρχουν τα ξωκκλήσια του Αγίου Σάββα, του Προφήτη Ηλία και της Αγίας Τριάδας, πρώην μονή χτισμένη τον 17ο αι. Βορειότερα του χωριού βρίσκονται, στη θέση Σπαθοκομμένο, λείψανα αρχαίου φυλακίου. Στο χωριό λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο εκδηλώσεις και πανηγύρια, με σημαντικότερα της Παναγίας (7 - 8 Σεπτεμβρίου) και της Αγίας Τριάδας. Τον χειμώνα το χωριό μένει με λιγοστούς κάτοικους, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι κατεβαίνουν στη Μελιγού.

Δημογραφική εξέλιξη

Έτος	Πληθυσμός
1920	846
1928	437
1940	373
1951	145
1961	108
1971	19
1981	26
1991	52
2001	46
2011	13

Προσωπικότητες

• Σταύρος Δουβής, παλαίμαχος διεθνής διαιτητής και παράγοντας της καλαθοσφαίρισης, καθηγητής Πανεπιστημίου και πολιτικός, πρώην Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού.

Δείτε επίσης

• Χειμερινή Μελιγού Αρκαδίας

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ετυμολογία της λέξης "Μελιγού" από τον ιστότοπο https://meligiotiko-simposio.blogspot.com

Παραπομπές

1. (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
2. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 301, τομ. 25. 
3. «Ορεινή Μελιγού ΑΡΚΑΔΙΑΣ, Δήμος ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
4. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. 
5. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10740 (σελ. 266 του pdf)
6. Schmitt, John. Το Χρονικό του Μορέως. Pelekanos Books. σελ. 116 -117. ISBN 978-960-400-873-5. 
7. «MONUMENTA-- for the natural and architectural heritage in Greece and Cyprus». www.monumenta.org. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}
8. «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2021. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}

Πηγές

• Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα, Εκδόσεις Πεντάλοφος, 2015, ISBN 978-960-99424-2-3