Νικόλαος Σπηλιάδης

Νικόλαος Σπηλιάδης
Υπουργός Εξωτερικών
Περίοδος 18 Ιανουαρίου 1828 – 1832
Κυβερνήτης	Ιωάννης Καποδίστριας
Προκάτοχος	Σπυρίδων Τρικούπης
Διάδοχος	Δημήτριος Χρηστίδης
Μέλος του Πανελληνίου Σώματος
Περίοδος 23 Απριλίου 1828 – 11 Ιουνίου 1829
Κυβερνήτης	Ιωάννης Καποδίστριας
Γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας
Περίοδος 1822 – 10 Απριλίου 1823
Πρόεδρος	Θεοδώρητος Βρεσθένης
Προκάτοχος	Δημήτριος Βυζάντιος
Διάδοχος	θέση καταργήθηκε
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	1785, Τρίπολη
Θάνατος	1862[1][2] Ναύπλιο
Υπηκοότητα	Ελλάδα και Οθωμανική Αυτοκρατορία
Επάγγελμα	πολιτικός[1] συγγραφέας
Στρατιωτική υπηρεσία
Μάχες/πόλεμοι	Ελληνική Επανάσταση

Ο Νικόλαος Σπηλιάδης (Τριπολιτσά 1785 – Ναύπλιο 1862) ήταν Φιλικός, πρωτεργάτης και αγωνιστής του αγώνα του 1821, συγγραφέας και πολιτικός της νεοσύστατης Ελλάδας, πληρεξούσιος στην Δ' και Ε' εθνοσυνέλευση το 1829 και το 1832 αντίστοιχα και Γραμματέας της Επικράτειας στην Κυβέρνηση Καποδίστρια.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Τριπολιτσά και είχε απώτερη καταγωγή από την Ανδρίτσαινα. Η πρώτη του εκπαίδευση ήταν στην Τριπολιτσά και αργότερα στο Άργος με τον μοναχό και αργότερα Φιλικό Ησαΐα Καλλαρά. Πριν την επανάσταση είχε εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη (1805-1810), όπου εργαζόταν ως υπάλληλος στον εμπορικό οίκο του Απόστολου Παππά, και στη συνέχεια στην Οδησσό (1810-1819) στον εμπορικό οίκο Αλέξανδρου Μαύρου, και πάλι στην Κωνσταντινούπολη το 1819. Όσο ήταν στην Οδησσό μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Νικόλαο Σκουφά^[3] και είχε δραστηριοποιηθεί για την διάδοση της ιδέας της επανάστασης. Όταν επέστρεψε από την Κωνσταντινούπολη στην πατρίδα του την Τριπολιτσά, παρακινούσε τους Έλληνες να επαναστατήσουν.

Μετά την άλωση της Τριπολιτσάς έγινε γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας, αργότερα πληρεξούσιος και γραμματέας στη Γ' Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης, γραμματέας στη Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας, πληρεξούσιος στην Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους και την Ε' Εθνοσυνέλευση 1832, μέλος επιτροπής του Πανελληνίου. Στις 5 Φεβρουαρίου 1829 γίνεται Γραμματέας της Επικράτειας (πρωθυπουργός) στην Κυβέρνηση Καποδίστρια^[4].

Το 1841 ο Σπηλιάδης ήταν μάρτυρας στην διαθήκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στο Ναύπλιο, όπου αναφέρεται με την ιδιότητα του κτηματία.^[5]

Συγγραφικό έργο

Το σημαντικότερο έργο του ήταν τα απομνημονεύματα της Ελληνικής επανάστασης (τρεις τόμοι):

• Απομνημονεύματα δια να χρησιμεύσωσι εις την νέαν ελληνικήν ιστορίαν 1821-1843. Τόμοι Α-Γ. Αθήνησι, τυπ. Χ. Νικολαΐδου Φιλαδελφέως, 1851, 1853, 1857

Νωρίτερα είχε μεταφράσει από τα γαλλικά δυο βιβλία:

• Τα μυστικοσυμβούλια και οι λαοί: Από τα 1814 μέχρι σήμερον, παρά του Κυρίου Μπινιών. Τρίτη έκδοσις αναθεωρηθείσα, επιδιορθωθείσα και αυξηθείσα. Εν Παρισίοις, κατά μήνα Απρίλλιον 1823. Μεταφρασθέν εκ του Γαλλικού ομού με το περί της Ελλάδος υπόμνημα του Κυρίου Σχιατωβριάν, παρά του Ν. Σπηλιάδου. Και εκδοθέν κατά μήνα Φεβρουάριον 1826, φιλοτίμω δαπάνη των φιλομούσων συνδρομητών (έργο του Louis Pierre Édouard Bignon (1771-1841)).

• Η ηθική εφαρμοσθείσα εις την πολιτικήν δια να χρησιμεύσει εις τας παρατηρήσεις επάνω εις τα ήθη των Γάλλων κατά τον ΙΘ. αιώνα. Παρά του Ε. Ζιούη, μέλους του προς τελείωσιν Τεχνών και επιστημών καταστήματος. Δευτέρα έκδοσις εν Παρισίοις. Τόμος Πρώτος και Δεύτερος 1822, Μεταφρασθέν εκ του Γαλλικού παρα του Ν. Σπηλιάδου και εκδοθέν κατά το ᾳωκη΄ (έργο του Victor Joseph Étienne, επιλεγόμενου και de Jouy (1764-1846)).

Τέλος,

• Ως ανέκδοτο έργο του εμφανίστηκε το 2010 από οίκο δημοπρασιών και το Réfutation faite par un grec l’an mil huit cent trent huit de l’ouvrage intitulé “De l’état actuel de la Grèce et des moyens d’arriver à sa restauration”, publié par Mr. F. Thiersch l’an 1833.^{[νεκρός σύνδεσμος]}, σε χειρόγραφο. Το έργο αφορά απάντηση στο βιβλίο του Ειρηναίου Θείρσιου, και κυκλοφορεί πια σε ελληνική μετάφραση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, με τίτλο "Αναίρεσις. Απάντηση ενός Έλληνα στον Friedrich Thiersch".

Βιβλιογραφία

• Η ζωή και το έργον του Νικολάου Σπηλιάδου : γραμματέως της Επικρατείας επί Καποδιστρίου (1785-1867), Παναγιώτης Φ. Χριστόπουλος, Αθήνα 1971

Αναφορές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 117491098. Ανακτήθηκε στις 13  Νοεμβρίου 2021.
2. (Αγγλικά) CERL Thesaurus. Consortium of European Research Libraries. cnp01087238. Ανακτήθηκε στις 2  Αυγούστου 2018.
3. Νικόλαος Σκουφάς, Βιογραφία, Encyclopaedia of the Hellenic World, ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2010
4. Σπηλιάδης Νικόλαος (1785–1862) Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010
5. Η διαθήκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, 3 Μαΐου 1841 Αρχειοθετήθηκε 2010-10-17 στο Wayback Machine., δημοσιευμένη από τον ιστορικό Τάκη Χ. Κανδηλώρο: «Η διαθήκη του Κολοκοτρώνη», Αρκαδική Επετηρίς 2, 1906.

Πηγές

• Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010. 
• Παναγιώτης Φ. Χριστόπουλος, Η Θέση του Ιωάννη Καποδίστρια και του Νικόλαου Σπηλιάδη μέσα στην κίνηση Φωτισμού των Ελλήνων Αρχειοθετήθηκε 2011-07-07 στο Wayback Machine., Ευρωπαϊκή Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών, Γ΄ συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών, Βουκουρέστι, 2-4 Ιουνίου 2006
• Ο Νικόλαος Σπηλιάδης (1785-1867) μεταξύ Φωτισμού και Διαφωτισμού, Παναγιώτης Φ. Χριστόπουλος, Νέα Κοινωνιολογία, τεύχος 38, Άνοιξη 2004, σελ. 120-140 (Ανακοίνωση στο επιστημονικό συνέδριο «Από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό στον επτανησιακό ριζοσπαστισμό και στο Ελληνικό κράτος, πριν και μετά την Ένωση». Κεφαλλονιά, Ληξούρι, Αργοστόλι, Κουρκουμελάτα, 20-22 Μαΐου 2003)
• Μπέλσης, Κ. Νικόλαος Σπηλιάδης, Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας (ΚΕΝΙ), Πάντειο Παν/μιο, LEXICON 1821