PROFILBARU.COM

Λιλιάν Τουράμ
	; Ο Τουράμ το 2013
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομα	Ρουντί Λιλιάν Τουράμ-Ουλιέν
Ημερ. γέννησης	1 Ιανουαρίου 1972 (52 ετών)
Τόπος γέννησης	Πουάντ-α-Πιτρ, Γουαδελούπη
Ύψος	1,82 μ.
Θέση	Αμυντικός
Επαγγελματική καριέρα*
Εθνική ομάδα
Γαλλία
	* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.; † Συμμετοχές (Γκολ).;

Ο Ρουντί Λιλιάν Τουράμ-Ουλιέν (γαλλικά: Ruddy Lilian Thuram-Ulien, [ορθή προφορά: li.ljɑ̃ ty.ʁam], γεννήθηκε 1 Ιανουαρίου 1972) είναι πρώην διεθνής Γάλλος ποδοσφαιριστής, που αγωνιζόταν ως αμυντικός. Ως δεξιός οπισθοφύλακας αναδείχθηκε σε ένα από τους κορυφαίους στη θέση του όλων των εποχών.^[2]^[3]^[4]

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Γουαδελούπη στις Γαλλικές Αντίλλες. Η οικογένειά του μετακόμισε στη Μητροπολιτική Γαλλία το 1981.^[5]

Καριέρα σε συλλόγους

Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα με τη Μονακό το 1991. Έκανε μόνο μια εμφάνιση εκείνη τη χρονιά, αλλά προήχθη στην πρώτη ομάδα την επόμενη σεζόν, όπου θα έκανε 19 εμφανίσεις. Έκανε συνολικά 155 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα, πριν μεταφερθεί στην Πάρμα το καλοκαίρι του 1996. Με τη Μονακό, κέρδισε το Κύπελλο Γαλλίας το 1991, φτάνοντας επίσης στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1991–92.^[6]

Τον Ιούλιο του 1996, μεταγράφηκε στην Πάρμα. Στην πρώτη του σεζόν, έκανε πάνω από 40 εμφανίσεις για τον σύλλογο σε όλες τις διοργανώσεις, σημειώνοντας ένα γκολ, και η ομάδα τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα 1996–1997. Διατήρησε την αρχική θέση στην άμυνα καθ 'όλη τη διάρκεια του με την Πάρμα, κάνοντας 163 εμφανίσεις στη Σέριε Α και σημείωσε ένα γκολ. Συνολικά, έκανε πάνω από 228 επίσημες εμφανίσεις για τον σύλλογο, δημιουργώντας μεγάλο όνομα. Μετά από μια άλλη εντυπωσιακή σεζόν το 2000–01, όπου η Πάρμα έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου και τερμάτισε τη περίοδο του πρωταθλήματος στην τέταρτη θέση, ο Τουράμ μαζί με τον συμπαίκτη του Τζιανλουίτζι Μπουφόν, πέρασαν στην Γιουβέντους. Στην Πάρμα, ο Τουράμ κέρδισε τόσο το Κύπελλο UEFA όσο και το Κύπελλο Ιταλίας το 1998–99, ακολουθούμενο αμέσως από το Σούπερ Καπ του 1999.^[6]

Στην πρώτη του αγωνιστική περίοδο με τον σύλλογο του Τορίνο, κέρδισε το πρωτάθλημα 2001–02 και έφτασε επίσης στον τελικό του Κυπέλλου την ίδια χρονιά. Η Γιουβέντους ξεκίνησε την επόμενη σεζόν κερδίζοντας δύο τίτλους, φτάνοντας επίσης στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου ηττήθηκε από τους αντιπάλους της Μίλαν στα πέναλτι.^[7]

Κατά τη διάρκεια των χρόνων 2004–05 και 2005–06 η άμυνα της Γιουβέντους ήταν από τις καλύτερες της Ευρώπης. Ο Τουράμ έγινε γνωστός για τις ηγετικές του αρετές, τη σταθερότητα, την εργατικότητα και την ευστροφία του, που έδειξε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.^[8] Γνωστός είναι επίσης για τη δύναμη του, την αντοχή του, τα ψυχικά και σωματικά του γνωρίσματα, την ικανότητα του να προλαμβάνει τις φάσεις, καθώς και να μαρκάρει ή να κάνει και τάκλιν.^[9]^[10] Αν και αμυντικός, ήξερε εξίσου να επιτίθεται σωστά, αλλά και να αγωνίζεται σε όλες τις θέσεις στην άμυνα ή και στο κέντρο, σε κάποιες περιπτώσεις. Πάρα το δυναμικό του παιχνίδι, και το επιθετικό ύφος παιχνιδιού του, ο Τουράμ είχε άλλη εικόνα έξω από τα γήπεδα: ήταν κομψός και φιλομαθής.^[8] Κατά τη διάρκεια αυτών των δύο αγωνιστικών περιόδων κέρδισε το πρωτάθλημα δύο ακόμη φορές, αν και αυτοί οι διαδοχικοί τίτλοι πρωταθλήματος ανακλήθηκαν αργότερα λόγω της συμμετοχής της Γιουβέντους στο ιταλικό σκάνδαλο του 2006.

Στις 24 Ιουλίου 2006, υπέγραψε με την Μπαρτσελόνα. Μετά από μία πρώτη καλή χρονιά, ακολούθησε μια σεζόν του 2007–08, όπου ήταν ο τρίτος ή τέταρτος κεντρικός αμυντικός. Στις 26 Ιουνίου 2008, αναφέρθηκε ότι υπέγραψε συμβόλαιο ενός έτους με την Παρί Σεν Ζερμέν. Η συμφωνία, ωστόσο, ακυρώθηκε λίγο μετά επειδή διαγνώστηκε με καρδιακό πρόβλημα που είχε προκαλέσει το θάνατο του αδελφού του. Στις 2 Αυγούστου, ανακοίνωσε την οριστική αποχώρησή του από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.^[11]

Διεθνής καριέρα

Αφού έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής το 1998 πραγματοποιώντας εντυπωσιακές εμφανίσεις,^[12] ήταν αναπόσπαστο μέρος του θριάμβου της Γαλλίας στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2000. Έπαιξε επίσης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και του 2006, τα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα 1996, 2004 και 2008, εκτός από ότι κέρδισε το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2003. Σημείωσε και τα δύο διεθνή του γκολ στη νίκη με 2–1 του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 απέναντι στην Κροατία.^[13]^[14] Αυτά οδήγησαν τη Γαλλία στον τελικό όπου η ομάδα νίκησε τη Βραζιλία με 3–0 για να κερδίσει το πρώτο για τη Γαλλία Παγκόσμιο Κύπελλο.^[15] Η Γαλλία σε όλη τη διοργάνωση βασίστηκε περισσότερο στην πολύ καλή αμυντική της παρουσία που εκτός του Τουράμ διέθετε και τους Μαρσέλ Ντεσαϊγί και Λοράν Μπλαν, ενώ ο Ντιντιέ Ντεσάν ήταν ένας εξαιρετικός αμυντικός μέσος.^[16]^[17] Ο Τουράμ ψηφίστηκε ως ο τρίτος πιο πολύτιμος παίκτης στη διοργάνωση.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 κατέρριψε το ρεκόρ συμμετοχών στην εθνική του ομάδα στον αγώνα με νίκη 2–0 επί του Τόγκο στην Κολωνία στις 23 Ιουνίου 2006, σημειώνοντας την 117η συμμετοχή του.^[18] Ήταν θεμέλιος λίθος της άμυνας της ομάδας έχοντας δεχθεί συνολικά τρία γκολ στη διοργάνωση.^[19] Στις 9 Ιουνίου 2008 έγινε ο πρώτος παίκτης που έκανε 15 εμφανίσεις στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Έπαιξε ένα ακόμη παιχνίδι κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, αυξάνοντας τον αριθμό των εμφανίσεών του σε 16. Ήταν ο αρχηγός της Γαλλίας. Μετά την ήττα της Γαλλίας με 2–0 από την Ιταλία ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το διεθνές ποδόσφαιρο. Τελείωσε την καριέρα του με την εθνική ως ο κορυφαίος παίκτης της Γαλλίας με 142 διεθνείς συμμετοχές, ρεκόρ που διατήρησε ως το Δεκέμβριο του 2022.^[18]