Κάρολος Ζένος

Κάρολος Ζένος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1333 Βενετία
Θάνατος	8  Μαΐου 1418 Βενετία
Χώρα πολιτογράφησης	Βενετική Δημοκρατία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αξιωματικός
Οικογένεια
Γονείς	Pietro Zeno
Αδέλφια	Νικολό Ζένο Αντόνιο Ζένο
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	ναύαρχος
Σχετικά πολυμέσα

Ο Κάρολος Ζένος (ιταλικά: Carlo Zenο, Βενετία 1333 ή 1334^[1] - Βενετία 8 Μαρτίου 1418^[1]) ήταν θεολόγος και ναύαρχος της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, επίσης βάιλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας την περίοδο 1366-1369 και Ρωμαιοκαθολικός ιερέας στην Πάτρα^[2].

Βιογραφία

Ο Κάρολος Ζένος ήταν Βενετός και σε νεαρή ηλικία ήρθε στην Πάτρα όπου χρίστηκε ρωμαιοκαθολικός ιερέας από τον Λατίνο Αρχιεπίσκοπο της πόλης Άγγελο Α΄ Ατσαγιόλι κι άσκησε τα ιερατικά του καθήκοντα^[2]. Επιπλέον του είχε δοθεί και η ευθύνη της φύλαξης του κάστρου των Πατρών. Η συνεχής όμως αντιμετώπιση των τούρκων πειρατών, καθώς η πόλη βρίσκεται στην είσοδο του Κορινθιακού κόλπου, τον έκανε καλύτερο στην τέχνη του πολέμου παρά στη θεολογία.^[3][4]

Όταν το 1366, η Μαρία των Βουρβόνων ήλθε με 12.000 στρατιώτες να πολιορκήσει την ακρόπολη των Πατρών, την οποία υπερασπίζονταν μόνο 700 ιππείς, ο αρχιεπίσκοπος ανέθεσε την άμυνα στον ιερέα Ζένο.^[2][5][4] Ο Ζένος για 6 μήνες περιοριζόταν στο να αμύνεται, αφήνοντας τους πολιορκητές να σκορπιστούν και να λεηλατούν τα πλούσια περίχωρα των Πατρών. Την κατάλληλη στιγμή κατάφερε με έφοδο να διαλύσει τον αντίπαλο στρατό, να λύσει την πολιορκία και να τους καταδιώξει έως τον Ζόγκλο (Ναβαρρίνο), όπου ξεκίνησε αυτός να τους πολιορκεί.^[2] Τέλος, με τη μεσολάβηση του Αμεδαίου ΣΤ΄ της Σαβοΐας έλυσε την πολιορκία και σύναψε ειρήνη μαζί της, με τη συμφωνία η Μαρία να μην έχει αξιώσεις στην Πάτρα αναγνωρίζοντας την κυριαρχία του αρχιεπισκόπου και ο αρχιεπίσκοπος έλαβε την υποχρέωση να πληρώσει σε αυτή χρηματική αποζημίωση.^[6][4]

Ανατέθηκε στον Ζένο η συγκέντρωση αυτών των χρημάτων. Η περιοχή της Αχαΐας λόγο των προηγούμενων λεηλασιών δεν είχε τη δυνατότητα της χρηματοδότησης, παρά μόνο η Γλαρέντζα με το οχυρωμένο και πλούσιο λιμάνι της. Απευθυνόμενος όμως στην πόλη της Γλαρέντζας για τη συγκέντρωση του ποσού, κατηγορήθηκε από κάποιον ιππότη της πόλης για προδοσία, με την αιτιολογία ότι η ειρήνη που συμφώνησε απαιτούσε αυτή τη βαριά χρηματική αποζημίωση. Ο Ζένος τον κάλεσε σε μονομαχία με αποτέλεσμα να χάσει την ιερατική του ιδιότητα. Όταν αυτό έγινε γνωστό στη βασίλισσα της Νάπολης, Ιωάννα την Α΄, εκτίμησε τις υπηρεσίες του και τον διόρισε βάιλο του πριγκιπάτου της Αχαΐας. Ο Ζένος στη θέση του βάιλου παρέμεινε για τρία έτη (1366-1369), λόγο της υποχρέωσής του στον αρχιεπίσκοπο, για την αναγνώριση που είχε λάβει τα προηγούμενα χρόνια και για να προετοιμάσει τον αντικάταστάτη του.^[7][8] Ο αντικαταστάτης του, ο οποίος διορίστηκε από τον Φίλιππα Β΄ του Τάραντα, ήταν ο Μπαλτάσαρ ντε Σόρμπα (1370-1373) που λόγο του ότι ήταν Γενουάτης βρισκόταν συνεχώς σε διαμάχη με τον αρχιεπίσκοπο της Πάτρας.^[9][10]

Ο Ζένος εγκαταλείποντας τον ιερατικό βίο, παντρεύτηκε αλλά η γυναίκα του πέθανε γρήγορα^[2].

Ταξίδεψε για επτά χρόνια στην Ανατολή και οδήγησε τις διαπραγματεύσεις που η Τένεδος πέρασε στους Βενετούς το 1376. Το 1379 υπερασπίστηκε το Τρεβίζο εναντίον των Ούγγρων. Νίκησε έπειτα τους Γενουάτες στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας το 1380 και αυτή η νίκη έσωσε από επικείμενη καταστροφή την ενετική δημοκρατία.

Διορίστηκε πρέσβης της Βενετίας στη Γαλλία και την Αγγλία. Νίκησε τον Jean II Le Meingre σε ναυμαχία κοντά στη Μεθώνη το 1403, και έκανε με την ίδια επιτυχία εναντίον του Φραντσέσκο ντα Κανάρα, αλλά υπήρξε η υπόνοια ότι είχε δωροδοκηθεί από τον εν λόγω πρίγκιπα, καταδικάστηκε, αν και χωρίς απόδειξη, και έμεινε δύο χρόνια στη φυλακή.

Μετά την απελευθέρωση του, έκανε προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα. Με την επιστροφή του υπερασπίστηκε τον βασιλιά της Κύπρου Λουζινιάν από επιθέσεις των Γενουατών. Επιστρέφοντας στη Βενετία, αφιερώθηκε στη γράμματα.

Οι αδελφοί του, Νικολό Ζένο και Αντόνιο Ζένο, εξόπλισαν πλοίο με δικά τους έξοδα κι επισκέφθηκαν μακρινές χώρες: πήγαν στη βόρεια Ευρώπη και ανακάλυψαν άγνωστα εδάφη που ονομάζονται Frisknd, Πολωνία, Engroveland, και Estotiland Icarcé. Πιστεύεται ότι τα μέρη αυτά ήταν οι Νήσοι Φερόε, η Ισλανδία, η Γροιλανδία, η Γη του Λαμπραντόρ και η Νέα Γη.

Παραπομπές

1. (Αγγλικά) «Carlo Zeno» από britannica.com. Αρχειοθετήθηκε 18/04/2016. Ανακτήθηκε 28/06/2018.
2. Ιστορία της πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1821, Στέφανος Θωμόπουλος, επιμέλεια Βασίλη Λάζαρη, Αχαϊκές εκδόσεις, ISBN 9607960084
3. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 411-412
4. Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 287-288
5. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 411
6. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 412
7. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 412-413
8. Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 289
9. Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 413-414
10. Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 289-290

Πηγές

• Στέφανος Θωμόπουλος, 1888, «Ιστορία της πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1821». Εν Αθήναις :Εκ της βασιλικής τυπογραφίας Νικολάου Γ. Ιγγλέση. (Λήμμα για το βιβλίο: Ιστορία της Πόλεως Πατρών (βιβλίο))
• Μίλλερ, Ουΐλλιαμ μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, 1909-1910, «Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566)» μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Tόμος A'. Εν Αθήναις: Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία.
• (Αγγλικά) Miller, W. (1908) "The Latins in the Levant. A History of Frankish Greece (1204-1566)" (Cambridge and New York). Αρχειοθετήθηκε 10/11/2017. Ανακτήθηκε 17/06/2017.
• Marie-Nicolas Bouillet et Alexis Chassang (dir.), « Carlo Zeno » dans Dictionnaire universel d’histoire et de géographie, 1878