Ο Ισμαήλ Β΄, περσικά: اسماعیل دوم, γεννημένος ως Ισμαήλ Μιρζά, (31 Μαΐου 1537 – 24 Νοεμβρίου 1577) ήταν ο τρίτος σάχης τού Ιράν των Σαφαβιδών από το 1576 έως το 1577. Ήταν ο δεύτερος γιος τού Tαχμάσπ Α΄ από την κύρια σύζυγό του, Σουλτανούμ Μπεγκούμ. Με τις διαταγές τού Ταχμάσπ Α΄, ο Iσμαήλ Β΄ πέρασε είκοσι χρόνια φυλακισμένος στο Κάστρο Καχνταχέχ. είτε για τις επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις του με τους ισχυρούς υποτελείς τού βασιλείου, είτε για την αυξανόμενη δημοτικότητά του μεταξύ των φυλών των Κιζιλμπάς, με αποτέλεσμα ο Ταχμάσπ Α΄ να γίνει επιφυλακτικός με την επιρροή τού γιου του.
Ο Tαχμάσπ Α΄ απεβίωσε το 1576 χωρίς να έχει ορίσει κληρονόμο. Ο Ισμαήλ, με την υποστήριξη της αδελφής του, Παρί Χαν Χανούμ, νίκησε τους αντιπάλους του και σφετερίστηκε το στέμμα. Για να ανακουφιστεί από πιθανούς διεκδικητές, ο Ισμαήλ Β΄ εκκαθάρισε όλα τα άρρενα μέλη της βασιλικής οικογένειας, εκτός από τον αμφιθαλή αδελφό του, Μοχάμαντ Χονταμπάντα και τους τρεις γιους του. Φοβούμενος την επιρροή των Κιζιλμπάς στη διοίκηση και τον στρατό, ο Ισμαήλ Β΄ τους αντικατέστησε με άτομα που εμπιστευόταν. Ο Ισμαήλ Β΄ υποτίμησε τους μελετητές τού Σιιτικού Ισλάμ και αναζήτησε πνευματική καθοδήγηση με τους σουνιτικούςουλεμάδες τού Ισλάμ. Αυτό ήταν ίσως από κακία για τον πατέρα του, ο οποίος ήταν αφοσιωμένος Σιίτης.
Προς τους τελευταίους μήνες της βασιλείας του, ο Ισμαήλ Β΄ απέφευγε την Παρί Χαν και ζήτησε τη σύλληψή της, παρά τις προσπάθειές της να τον κάνει βασιλιά. Στις 24 Νοεμβρίου 1577, ο Ισμαήλ Β΄ απεβίωσε απροσδόκητα από άγνωστους λόγους, αλλά η γενική άποψη είναι ότι δηλητηριάστηκε είτε από την Παρί Χαν Χανούμ, είτε από τους ηγέτες των Κιζιλμπάς. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του, ο τυφλός Moχάμαντ Χονταμπάντα. Οι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούσαν τον Ισμαήλ Β΄ ως έναν παράλογο, διεστραμμένο και ανίκανο ηγεμόνα, που έφερε τη δυναστεία των Σαφαβιδών στο χείλος της κατάρρευσης. Ωστόσο, ορισμένοι σύγχρονοι χρονικογράφοι τον παρουσιάζουν και ως δίκαιο βασιλιά. Οι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν τις πολιτικές του καταστροφικές και την προσωπικότητά του ασυνήθιστα αδίστακτη, ακόμη και για τα πρότυπα της περιόδου.
Hinz, Walter (1992) [1933]. Schah Esma'il II: ein Beitrag zur Geschichte der Safaviden [Shah Esma'il II: a contribution to the history of the Safavids] (στα Γερμανικά). Berlin: Mitteilungen des Seminars für Orientalische Sprachen. OCLC30681546.
Matthee, Rudi (2011). The Pursuit of Pleasure: Drugs and Stimulants in Iranian History, 1500-1900. Princeton: Princeton University Press. ISBN9780691118550. OCLC918275314.