Ευάριχος

Ευάριχος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Euricus, Evaricus, Erwig (Λατινικά)
Γέννηση	420[1]
Θάνατος	28  Δεκεμβρίου 484 Αρλ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Σύζυγος	Ραγναγίλδη
Τέκνα	Αλάριχος Β΄[2]
Γονείς	Θεοδώριχος Α΄
Αδέλφια	Θεοδώριχος Β΄ Θορισμούνδος Retemeris Federick Himnerith wife of Rechiar
Οικογένεια	Δυναστεία των Βάλτων
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	βασιλιάς των Βησιγότθων (466–484)[3]
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ευάριχος ή Εύριχος, γοτθ. Aiwareiks, Evaric, Eric, ισπαν. Eurico (π. 420 - 28 Δεκεμβρίου 484) από τον Οίκο των Μπαλτ, ήταν βασιλιάς των Βησιγότθων (466-484), αφού σκότωσε τον αδελφό του Θεοδώριχο Β΄.

Βιογραφία

Ήταν γιος του Θεοδώριχου Α΄ βασιλιά των Βησιγότθων. Μεγαλύτερα αδέλφια του ήταν οι βασιλείς Θορισμούνδος και Θεοδώριχος Β΄. Μικρότεροι οι Ρετίμερ και Χιμνέριθ.

Με την πρωτεύουσά του στην Τουλούζη, ο Ευάριχος κληρονόμησε ένα μεγάλο μέρος της επικράτειας των Βησιγότθων στην Ακουιτανία της Γαλατίας. Η επικράτεια αυτή ήταν στην κατοχή τού λαού του από το 415. Με τις δεκαετίες οι Βησιγότθοι επεξέτειναν βαθμιαία το κράτος τους εις βάρος της ασθενούς Ρωμαϊκής διακυβέρνησης, έτσι ο Ευάριχος πολιόρκησε το Κλερμόν το 475 και το 476 και προωθήθηκε αρκετά στην Ισπανία.

Με το που έγινε βασιλιάς, ο Ευάριχος νίκησε αρκετούς άλλους Βησιγότθους βασιλείς και ηγέτες σε μία σειρά εμφυλίων πολέμων και σύντομα έγινε ο πρώτος ηγεμόνας ενός πραγματικά ενωμένου έθνους. Εκμεταλλευόμενος τα προβλήματα των Ρωμαίων, επέκτεινε την εξουσία του στην Ιβηρική, εξωθώντας τους Σουήβους στο βορειοδυτικό άκρο της χερσονήσου. Όταν το 476 ο Οδόακρος κατέλαβε την Ιταλία, ο Ευάριχος κατείχε σχεδόν όλη την Ιβηρική.

Το 469 ή το 470 ο Ευάριχος νίκησε τον Ριόθαμο ηγεμόνα των Βρετανών στη μάχη του Ντεόλ (στο Σατωρού, μεταξύ Ορλεάνης και Λιμόζ) και επέκτεινε το βασίλειό του βορειότερα, ίσως ως τον ποταμό Σομ (περνά από την Αμιένη), το σύνορο της Φραγκικής επικράτειας. Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης μάχης της Αρλ (471), κοντά στην Αρελάτη (νυν Αρλ), ο Ευάριχος νίκησε έναν Ρωμαϊκό στρατό σκοτώνοντας τρεις Ρωμαίους κόμητες και τον Ανθεμίολο, γιο του Ανθέμιου Αυτοκράτορα της Δύσης.

Οι προηγούμενοι Βησιγότθοι ηγεμόνες κυβερνούσαν επίσημα ως αντιπρόσωποι (legatii) του Ρωμαίου Αυτοκράτορα, όμως ο Ευάριχος ήταν ο πρώτος που δήλωσε την πλήρη ανεξαρτησία του από τους Αυτοκράτορες-μαριονέτες. Το 475 ανάγκασε τον Ιούλιο Νέπωτα Αυτοκράτορα της Δύσης να αναγνωρίσει την πλήρη ανεξαρτησία του με αντάλλαγμα την επιστροφή της επαρχίας της Προβηγκίας της Γαλατίας. Τότε οι Ρωμαίοι πολίτες της Ισπανίας υποσχέθηκαν τη συμμαχία τους στον Ευάριχο, αναγνωρίζοντάς τον ως βασιλιά τους. Το ίδιο έτος το Κλερμόν (νυν Κλερμόν-Φεράν) παραδόθηκε σε αυτόν έπειτα από μακρά πολιορκία και ο επίσκοπός του Σιδόνιος Απολλινάρις ζήτησε ειρήνη.

Ο Ευάριχος ήταν ένας από τους πιο γνωστούς μεγάλους Βησιγότθους βασιλείς και ο πρώτος Γερμανός που επίσημα κωδικοποίησε τους νόμους του λαού του. Ο Κώδικας του Ευάριχου του 471 είχε κωδικοποιημένους τους παραδοσιακούς νόμους που είχαν εμπιστευθεί στη μνήμη ορισμένων ειδικών, που είχαν αποστηθίσει κάθε άρθρο. Απασχολούσε πολλούς Γαλατο-Γωμαίους ευγενείς στην Αυλή του, όπως ο Λέων της Ναρβόνης.

Κατά το τέλος του από φυσικά αίτια το 484, το βασίλειο των Βησιγότθων περιελάμβανε το 1/3 της σημερινής Γαλλίας και σχεδόν όλη την Ιβηρική (εκτός από τη Γαλικία, που τότε εκτεινόταν ως την κοιλάδα του ποταμού Ντούρου στη σημερινή Πορτογαλία και την κυβερνούσαν οι Σουήβοι). Ήταν Αρειανιστής, όπως όλοι οι Βησιγότθοι.

"Ο πλούτος των εθνών εξαρτάται συχνά από τυχαία συμβάντα και η Γαλλία μπορεί να αποδώσει το μεγαλείο της στο πρόωρο τέλος του Γότθου βασιλιά, σε μία στιγμή που ο γιος του από τη Ραγναχίλδη, ο Αλάριχος Β΄, ήταν ένα αβοήθητο βρέφος, ενώ ο αντίπαλός του Κλόβις Α΄ ένας φιλόδοξος και γενναίος νέος." Έντουαρντ Γκίμπον, Ιστορία της παρακμής και πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας".

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε τη Ραγναγίλδη κει είχε τέκνα:

• Αλάριχος Β΄ 458/466-507, βασιλιάς των Βησιγόρθων.
• Εβοχίλδη, παντρεύτηκε τον Οδόακρο βασιλιά της Ιταλίας.

Παραπομπές

1. www.britannica.com/biography/Euric.
2. «Аларих II» (Ρωσικά)
3. Ανακτήθηκε στις 22  Μαρτίου 2020.

Πηγές

• T. Perrenot, La toponymie burgonde, Payot, 1942, p. 211
• Ian Wood, The Merovingians Kingdoms:450-751, (Longman Group, 1994), 16.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Eurico στο Wikimedia Commons