Ο Εδουάρδος του Ουεστμίνστερ (Edward of Westminster, 13 Οκτωβρίου1453 – 4 Μαΐου1471) από τον Οίκο του Λάνκαστερ ήταν γιος του Ερρίκου ΣΤ΄ της Αγγλίας και της Μαργαρίτας των Βαλουά-Ανζού, κόρης του Ρενέ Α΄ της Νάπολης. Γεννήθηκε στο Ουεστμίνστερ και ήταν πρίγκιπας της Ουαλίας (διάδοχος). Ο θάνατός του στη μάχη του Τιούκσμπουρι κατέστησε τον Εδουάρδο, τον μοναδικό διάδοχο του Αγγλικού θρόνου που σκοτώθηκε σε μάχη. Την εποχή που γεννήθηκε, είχε ξεκινήσει εμφύλια διαμάχη, γνωστή σαν Πόλεμος των Ρόδων, ανάμεσα στους οπαδούς τού Ερρίκου ΣΤ΄ και του Ριχάρδου 3ου δούκα της Υόρκης, που ως εκπρόσωπος τού Οίκου της Υόρκης διεκδικούσε τον θρόνο. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ έπασχε από κάποια ψυχική νόσο και υπήρχε διάχυτη η φήμη, ότι δεν ήταν δικό του το παιδί, αλλά ενός από τους συνεργάτες του, με τον Εδμόνδο Μπωφόρ 2ο δούκα του Σόμερσετ και τον Τζέιμς Μπάτλερ 5ο κόμη του Όρμοντ να διεκδικούν την πατρότητα.[1] Δεν υπήρχαν ωστόσο καθόλου αποδείξεις, παρά μονάχα φήμες και ο Ερρίκος ΣΤ΄ δεν αμφισβήτησε ποτέ την πατρότητα τού Εδουάρδου, που χρίστηκε πρίγκιπας της Ουαλίας στο κάστρο τού Ουίνδσορ το 1454.
Ο Πόλεμος των δύο Ρόδων
Ο Ερρίκος ΣΤ΄ συνελήφθη από οπαδούς τού δούκα της Υόρκης στη μάχη του Νόρθαμπτον (1460) και μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στο Λονδίνο. Ο δούκας της Υόρκης δεν απαίτησε αμέσως τον θρόνο, αλλά συγκάλεσε το Κοινοβούλιο, που έβγαλε διάταγμα ότι θα παραμείνει βασιλιάς ο Ερρίκος ΣΤ΄, αλλά διάδοχός του θα είναι ο Ριχάρδος δούκας της Υόρκης αντί τού Εδουάρδου. Η Μαργαρίτα και ο γιος της Εδουάρδος δραπέτευσαν μέσω του Τσάσαϊρ· η Μαργαρίτα ξεκίνησε τους φόνους και τις λεηλασίες προκειμένου να πιέσει τους ευγενείς να ανακηρύξουν τον 7χρονο γιο της Εδουάρδο ως διάδοχο. Έφτασε στην Ουαλία, από εκεί προχώρησε για τη Σκωτία και συγκέντρωσε στα βόρεια της Αγγλίας όλους τους αντιπάλους τού δούκα της Υόρκης.
Μετά τον θάνατο τού Ριχάρδου της Υόρκης στη μάχη του Γουέικφιλντ, ο στρατός τής Μαργαρίτας βάδισε νότια και νίκησε τον στρατό του Ριχάρδου Νέβιλ 16ου κόμη του Γουόρικ, τού σημαντικότερου οπαδού τού Οίκου της Υόρκης στη δεύτερη μάχη του Σαιν-Αλμπάν. Ο κόμης τού Γουόρικ έφερε τον αιχμάλωτο Ερρίκο ΣΤ΄ στο πεδίο της μάχης και έβαλε δύο ιππότες, τον Γουίλιαμ Μπόνβιλ 1ο βαρόνο του Μπόνβιλ και τον σερ Τόμας Κίριελ να φροντίσουν για την ασφάλειά του, αλλά συνελήφθησαν από τον στρατό των Λάνκαστερ. Η Μαργαρίτα ρώτησε τον γιο της Εδουάρδο με ποιο τρόπο προτείνει να θανατωθούν και εκείνος της απάντησε να αποκεφαλιστούν.[2]
Εξορία στη Γαλλία
Η Μαργαρίτα συνέχισε να πολιορκεί το Λονδίνο με τον άτακτο στρατό της, αλλά μετά τη μάχη του Τάουτον δραπέτευσε στη Σκωτία. Τα επόμενα τρία χρόνια η Μαργαρίτα συνέχισε τις ταραχές στα βόρεια της Αγγλίας και κατόπιν, μαζί με τον γιο της Εδουάρδο, πήγαν στη Γαλλική αυλή. Ο απεσταλμένος τού δούκα τού Μιλάνου στη Γαλλική Αυλή σημειώνει (1467) ότι ο μικρός Εδουάρδος "δεν ξέρει να κάνει τίποτε άλλο, από το να κόβει κεφάλια και να προκαλεί πολέμους· συμπεριφέρεται σαν να είναι ο θεός της μάχης".[3]
Μετά από μερικά χρόνια εξορίας, η Μαργαρίτα εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να συμμαχήσει με τον κόμη του Γουόρικ. Ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας ήθελε να ξεκινήσει πόλεμο με τους Βουργούνδιους, που ήταν σύμμαχοι τού Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας, γιου του Ριχάρδου της Υόρκης και ζήτησε τη βοήθεια τού Οίκου τού Λάνκαστερ για να κατακτήσει τη Βουργουνδία. Ο Λουδοβίκος ΙΑ΄, για να κολακεύσει τους συμμάχους του, έβαλε τον μικρό Εδουάρδο να γίνει ανάδοχος στον νεογέννητο δελφίνο Κάρολο (Η΄). Ο Εδουάρδος του Ουεστμίνστερ νυμφεύτηκε τον Δεκέμβριο του 1470 την Άννα Νέβιλ, μικρότερη κόρη του κόμη τού Γουόρικ, αλλά είναι αμφίβολο αν ο γάμος ολοκληρώθηκε. Ο κόμης του Γουόρικ επέστρεψε στην Αγγλία, εκθρόνισε τον Εδουάρδο Δ΄ με τη βοήθεια του εξεγερμένου δούκα τού Κλάρενς, μικρότερου αδελφού τού Εδουάρδου, και τοποθέτησε ξανά στον θρόνο τον Ερρίκο ΣΤ΄. Ο Εδουάρδος Δ΄ και ο αδελφός του δούκας τού Γκλόστερ εξορίστηκαν στη Βουργουνδία.
Θάνατος σε μάχη
Η μάχη του Τιούκσμπουρι.
Η Μαργαρίτα και ο γιος της Εδουάρδος έμειναν στη Γαλλία μέχρι τον Απρίλιο του 1471· ο Εδουάρδος Δ΄ επέστρεψε με στρατό στην Αγγλία και συμφιλιώθηκε με τον δούκα του Κλάρενς. Η Μαργαρίτα και ο Εδουάρδος επέστρεψαν στην Αγγλία στις 14 Απριλίου· την ίδια εποχή ο Εδουάρδος Δ΄ νίκησε και σκότωσε τον κόμη του Γουόρικ στη μάχη του Μπάρνετ. Με ελάχιστες ελπίδες, ο άπειρος Εδουάρδος και η μητέρα του αποφάσισαν να αναμετρηθούν με τον ικανότατο Εδουάρδο Δ΄ στη μάχη του Τιούκσμπουρι· τα στρατεύματα τους συνετρίβησαν και ο Εδουάρδος τού Ουεστμίνστερ σκοτώθηκε.[4] Μερικές πηγές σημειώνουν, ότι μετά τη συντριβή τού στρατού του στη μάχη του Τιούκσμπουρι, μία μικρή ομάδα ανδρών με επικεφαλής τον δούκα του Κλάρενς βρήκε τον θλιμμένο πρίγκιπα σε ένα δάσος και τον αποκεφάλισε· ο βιογράφος τού Ριχάρδου Γ΄, ο Πολ Μάρεϊ Κένταλλ (1911 - 1973) συμφωνεί με αυτή την άποψη.[5]
Μία άλλη άποψη για τον θάνατο τού Εδουάρδου τού Ουεστμίνστερ, που μεταφέρεται στο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ"Ερρίκος Δ΄, Τόμος Γ΄, Πράξη Ε΄, Σκηνή Ε΄" υποστηρίζεται από τρεις πηγές: το Μεγάλο Χρονικό του Λονδίνου, τον Ιταλό ιστορικό Πολύδωρο Βεργκίλ (1470 - 1555) και τον Έντουαρντ Χαλλ (1914-2009). Η ιστορία αναφέρει ότι ο μικρός Εδουάρδος συνελήφθη από τα στρατεύματα του Οίκου της Υόρκης, μεταφέρθηκε μπροστά στον Εδουάρδο τον Δ΄, που τον δέχτηκε ευγενικά και τον ρώτησε για ποιον λόγο πήρε τα όπλα εναντίον του. Όταν ο νεαρός πρίγκιπας τού απάντησε με θάρρος "για να διεκδικήσω τον θρόνο τού πατέρα μου", ο Εδουάρδος Δ΄ τον χτύπησε στο πρόσωπο και τα αδέλφια του με τις λόγχες τους τον σκότωσαν. Οι απόψεις αυτές δε υποστηρίζονται σε καμιά πηγή σύγχρονη με την εποχή του· όλες αναφέρουν ότι σκοτώθηκε στη μάχη.
Το σώμα του Εδουάρδου τάφηκε στο αβαείο του Τιούκσμπουρι· η χήρα του Άννα Νέβιλ παντρεύτηκε τον δούκα του Γκλόστερ, που ανέβηκε στον θρόνο ως Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας (1483).
Επιγραφή
Λατινική επιγραφή αφιερωμένη στον Εδουάρδο του Ουεστμίνστερ βρίσκεται στο αβαείο του Τιούκσμπουρι στο πάτωμα κάτω από τον Πύργο και αναφέρει :[6]
"Ενθάδει κείτεται ο Εδουάρδος πρίγκιπας της Ουαλίας, που δολοφονήθηκε άγρια στη νεότητά του. Αλίμονο στην αγριότητα των ανδρών, ήσουν το μοναδικό φως της μητέρας σου και η τελευταία ελπίδα της φυλής σου".
