Συντεταγμένες: 37°58′2.6″N 23°44′3.5″E / 37.967389°N 23.734306°E / 37.967389; 23.734306
Η Διόμεια ή Διομεία (αρχαία ελληνικά: Διόμεια, ο δήμος: Διομείας) ήταν αρχαίος οικισμός - πόλη και δήμος της Αιγηίδας (περιοχή της Αρχαίας Αττικής και φυλή της αρχαίας Αθήνας).
Ο δήμος πήρε το όνομά του, από τον μυθικό ήρωα Δίομο, γιο του Κολλυτού (ή Κολυττού) και φίλο του Ηρακλή.[1] Σύμφωνα με το μύθο, ο δήμος ιδρύθηκε από κάποιους πολίτες της Κολλυτού και της Μελίτης,[2] των οποίων επικεφαλής ήταν ο Δίομος, ο οποίος ως ιερέας του Πολιέως Διός, κάνοντας θυσία, πιστώνεται με την δολοφονία ενός ταύρου ο οποίος άρπαξε τα θυσιαζόμενα. Σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού θεσπίσθηκε εορτή, τα Βουφόνια τα οποία εορταζόταν μαζί με τα Διπολίεια. Σε μια άλλη παραλλαγή του μύθου ο Δίομος προσφέροντας θυσία στη θεά Εστία και καθώς ένα άσπρο σκυλί, άρπαξε το «ιέρειον» (το κρέας της θυσίας) ο Δίομος, ρώτησε το μαντείο, το οποίο του συνέστησε να χτίσει ιερό του Ηρακλή στο σημείο όπου ο σκύλος έφαγε το κρέας. Η τοποθεσία αυτή ονομάσθηκε για τον λόγο αυτό «Κυνόσαργες»[3] (ο «κύων», του «κυνός» = σκύλος, «αργός» = λευκός)[4] και κάθε πέντε χρόνια διοργανώνονταν εκεί οι εορτές των Διομείων[5][6] και τα Ηράκλεια εν Κυνοσάργει.
Ο δήμος της Διομείας, ήταν δήμος του Άστεως.[7] Ο δήμος είχε δύο τμήματα, εκ των οποίων το ένα, το εσωτερικό, βρισκόταν εντός των τειχών, ενώ το άλλο, το εξωτερικό, στο οποίο βρίσκονταν και το Κυνόσαργες, βρισκόταν εκτός των τειχών στα νότια του ποταμού Ιλισού, συνορεύοντας με τους δήμους της Αλωπεκής στα νότια και της Αγκύλης στα ανατολικά. Σύμφωνα με τον John S. Traill βρισκόταν κοντά στις πύλες του περιβόλου των τειχών της Αθήνας, οι οποίες ονομάζονταν «Διόμειαι Πύλαι», με κατεύθυνση προς τα νοτιοανατολικά των τειχών της πόλης.[8] Πιθανόν να βρισκόταν στον σημερινό Νέο Κόσμο.
Ο ερευνητής του 19ου αιώνα Διονύσιος Σουρμελής, πίστευε, ότι ο δήμος της Διομείας βρισκόταν στην περιοχή όπου ήταν η Ριζάρειος Σχολή και το Κυνόσαργες εκεί που ήταν η Μονή Πετράκη.[1]
Ο δήμος, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώνεται και από διάφορες επιγραφές,[9] ως μέλος αρχικά της Αιγηίδας φυλής, συμμετείχε με 1 βουλευτή στην αρχαία Βουλή των 500, κατά την πρώτη περίοδο (508 – 307/306 π.Χ.). Κατά τη δεύτερη περίοδο (307/306 – 224/223 π.Χ.). ο δήμος μεταφέρθηκε στην «μακεδονική» Δημητριάδα φυλή, αντιπροσωπευόμενος από 1 βουλευτή στη Βουλή των 600 και κατά την τρίτη περίοδο (224/223 – 201/200 π.Χ.). Μετά την κατάργηση και διάλυση των «μακεδονικών φυλών» (Αντιγονίς και Δημητριάς) επανήλθε στην Αιγηίδα φυλή για την επόμενη τέταρτη περίοδο (201/200 π.Χ. – 126/127), καθώς και την πέμπτη περίοδο (126/127 – 3ος αιώνας) με άγνωστο αριθμό βουλευτών–αντιπροσώπων.
Ο δημότης της αρχαίας Διομείας ονομαζόταν Διομεεύς ή Διομειεύς.[10] Εκτός από το ιερό του Ηρακλή στον δήμο αυτόν υπαγόταν και το Γυμνάσιο του Κυνοσάργους, καθώς και η Κυνική Σχολή του Αντισθένη, η οποία ιδρύθηκε στις αρχές του τετάρτου αιώνα π.Χ. Ο δήμος, στο τμήμα του εκτός των τειχών δεν διευρύνθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε αντιδιαστολή με τον δήμο της Αλωπεκής ο οποίος εκτεινόταν περίπου 11 ή 12 στάδια από την πόλη της αρχαίας Αθήνας. Οι κάτοικοι της Διομείας ήταν γνωστοί ως αλαζόνες και αγενείς, τόσο πολύ μάλιστα ώστε ο Αριστοφάνης, επινόησε γι 'αυτούς, μια νέα λέξη, τη λέξη «Διομειαλαζόνας».[1][11]
Στον δήμο, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και τον Παυσανία, απέδιδαν τιμές στον Ηρακλή στο Ιερό του, το οποίο βρισκόταν στο Κυνόσαργες.[12][13] Οι δημότες, επίσης, συμμετείχαν σε διάφορες εορτές, όπως τα Βουφόνια ή Διιπόλεια, τα Διόμεια[1] και τα Ηράκλεια εν Κυνοσάργει.
Υπήρξαν διάφοροι γνωστοί πολίτες από το δήμο της Διομείας, όπως ο βουλευτής Βάκχιος Αίλιος ο Διομεεύς, ο βουλευτής Βάχχιος ο Διομεεύς γιος του Νεικηφόρου, ο βουλευτής Δωρόθεος ο Διομεεύς γιος του Θεοδώρου κ.α.[14] Επίσης γνωστοί ήταν και οι: