Ο Δαβίδ, γεωργιανά: დავითი, Νταβίτ, (1781 – 1 Σεπτεμβρίου 1820) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας (batonishvili) της δυναστείας των Μπαγκρατιόνι τού Ιμερέτι. Σκοτώθηκε σε μία εξέγερση κατά της ρωσικής κυριαρχίας στο Ιμερέτι. Ήταν ο πρόγονος της εκλειψάσης πια σειράς των πριγκίπων και των γαληνοτάτων πριγκίπων Μπαγκρατιόν.
Βιογραφία
Ήταν γιος του πρίγκιπα Μπαγκράτ τού Ιμερέτι από τη σύζυγό του Μαριάμ eριστάβι της Γκουρία. Ήταν, λοιπόν, εγγονός τού βασιλιά Αλέξανδρου Ε΄ τού Ιμερέτι, ανιψιός τού βασιλιά Σολομώντα Α΄ και εξάδελφος τού βασιλιά Σολομώντα Β΄. Την εποχή της ρωσικής κατάκτησης στο Ιμερέτι το 1810, ζούσε στο οικογενειακό του κτήμα στο Aργκουέτι. Ο Ρώσος αρχιστράτηγος στον Καύκασο, στρατηγός Τορμάσοφ, διέταξε να απομακρυνθούν από το Ιμερέτι όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, που μπορεί να είχαν «ολέθρια επιρροή στον λαό». Ο στρατηγός Σιμονόβιτς, ένας Ρώσος διοικητής στο Iμερέτι, μεσολάβησε ζητώντας από τον Tορμάσοφ να επιτρέψει στον πρίγκιπα Δαβίδ να παραμείνει στην πατρίδα του, λόγω του ότι ήταν «διανοητικά καθυστερημένος και δεν είχε καμία επιρροή στον λαό». Ο Τορμάσοφ αρνήθηκε με περιφρόνηση και διέταξε να απελαθεί ο Δαβίδ στην Τιφλίδα, σημειώνοντας ότι «ο Ιμερέτιος λαός είναι ακόμη πιο καθυστερημένος και, από την παραφροσύνη του, μπορεί να ακολουθήσει οποιονδήποτε». [1]
Τον Ιούνιο του 1819, ο λαός τού Ιμερέτι ξεσηκώθηκε ενάντια στη ρωσική καταπάτηση της τοπικής εκκλησίας. Στη συνέχεια η εξέγερση εξαπλώθηκε στη Γκουρία και τη Μινγκρελία. Ο πρίγκιπας Δαβίδ έγινε από τους ηγέτες του κινήματος, στο οποίο συμμετείχαν κληρικοί, ευγενείς και αγρότες. [2] Μέχρι τον Ιούλιο του 1820, ο ρωσικός στρατός υπό τον στρατηγό Βελιαμίνοφ μπόρεσε να συγκρατήσει την εξέγερση στο Ιμερέτι. Ο Δαβίδ και κάποιοι άλλοι επαναστάτες αποσύρθηκαν στα βουνά της Ράτσα, όπου υπέστησαν μεγάλη ήττα στο κάστρο τού Κβάρα. Ο Δαβίδ σκοτώθηκε στις μάχες. «Ο τσάρεβιτς Δαβίδ, γιος τού Βαγράτ, ενός από τους πιο κακούς ληστές, σκοτώθηκε», ανέφερε ο Ρώσος αρχιστράτηγος στον Καύκασο, στρατηγός Γιερμόλοφ στον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου πρίγκιπα Βολκόνσκυ στις 8 Οκτωβρίου 1820. [3]
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Νταρεγιάν, κόρη τού Βαχτάνγκ, της οικογένειας των εριστάβι της Ράσκα . Απέκτησε τους πρίγκιπες Μπαγκρατιόν. [4]
- Iβάν (1810–1869), νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Ελισάβετ Τσερετέλι, και είχε απογόνους.
- Mαριάμ (γενν. 1812), παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ιβάν εριστάβι της Ράτσα.
- Tεϊμουράζ (1816 – π. 1855), αντισυνταγματάρχης τού αυτοκρατορικού ρωσικού στρατού.
- Nικολόζ (1818–1820), απεβ. 2 ετών.
- Αικατερίνη (1819–1890), παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Nικολόζ εριστάβι της Γκουρία (1817–1914).
- Μπέρι (άκμασε το 1820).
Οι απόγονοι τού Δαβίδ, στο πρόσωπο των δύο γιων του, Ιβάν και Τεϊμουράζ, επιβεβαιώθηκαν από την Κυβερνούσα Γερουσία με τον τίτλο τού πρίγκιπα Μπαγκρατιόν (Князья Багратион) στις 6 Δεκεμβρίου 1850. Προστέθηκε η εκφώνηση «Γαλήνια Υψηλότητα» (Светлейший князь), στον γιο του Ιβάν, Αλέξανδρο, στις 15 Ιουνίου 1881. Αυτή η γραμμή εξαφανίστηκε με την εκτέλεση τού γιου τού Αλέξανδρου, Δαβίδ στη Σοβιετική Ένωση το 1937 και το θάνατο της κόρης τού Δαβίδ, Νίνο, καθηγήτριας στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Γεωργίας, [4] στην Τιφλίδα το 2008. [5]
Βιβλιογραφικές αναφορές
