Ο Γουλιέλμος Ζ΄, ιταλ. Guglielmo VII (περί το 1240 - 6 Φεβρουαρίου 1292) από τον Οίκο των Αλεράμιτσι, ήταν Μαρκήσιος του Μομφερράτου (1253 - 1292).
Τα πρώτα έτη
Ήταν ο γιος του Βονιφάτιου Β΄ μαρκήσιου του Μομφερράτου και της πρώτης συζύγου του Μαργαρίτας, κόρης του Αμεδαίου Δ΄ κόμη της Σαβοΐας. Το 1253 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε. Ήταν 13 ετών και την επιτροπεία είχε η μητέρα του ως την ενηλικίωσή του. Όταν ανέλαβε μόνος του την εξουσία, νυμφεύτηκε την πρώτη σζυγό του Ισαβέλλα ντε Κλάρε.
Η πολιτική του στο Πεδεμόντιο
Οι προκάτοχοί του προσπάθησαν ανεπιτυχώς εναντίον της ανεξαρτησίας του Νότιου Πεδεμοντίου (Άστι, Αλεσάντρια). Για να επαναφέρει στην εξουσία του, ζήτησε συμμάχους τους Γάλλους της Νάπολης και τον πάπα, αλλά με αυτό δυσαρεστήθηκαν οι Γιβελλίνοι, οπαδοί του Γερμανού βασιλιά, πράγμα που του δημιούργησε προβλήματα. Το 1265 με τη βοήθεια των Γάλλων στρατιωτών του Καρόλου Α΄ Καπετιδών-Ανζού της Νάπολης, ο Γουλιέλμος Ζ΄ προώθησε την επιρροή του, αλλά όταν είδε την ενδυνάμωση του Καρόλου Α΄, φοβήθηκε και άλλαξε συμμαχία.
Πόλεμος εναντίον του Καρόλου Α΄ της Νάπολης
Συνδέθηκε με τον Αλφόνσο Α΄ Ιβρέας, βασιλιάς της Καστίλλης, μάλιστα νυμφεύτηκε την κόρη του. Επίσης πάντρεψαν τα παιδιά τους. Ο Αλφόνσος Ι΄ του υποσχέθηκε στρατιωτική βοήθεια, αλλά δεν την έλαβε όταν του επιτέθηκαν οι Γάλλοι της Νάπολης. Τότε πήγε με τον άλλο συνασπισμό, τους Γιβελλίνους και ο πάπας τον αφόρισε. Εκείνοι τον συνέδραμαν στο να νικήσει τον Κάρολο Α΄ το 1274 στη μάχη του Ροκαβιόνε και να αποκτήσει το Τουρίνο και άλλες πόλεις.
Καπετάνιος του Μιλάνου
Η πόλεις Βερτσέλι, Αλεσάντρια, Καζάλε, Τορτόνα τον ζήτησαν ως στρατιωτικό διοικητή (καπετάνο), όπως και οι Παβία, Γένουα, Τουρίνο, Άστι, Νοβάρα, Μπρέσια, Κρεμόνα, Λόντι. Ο Όθων Βισκόντι του Μιλάνου τον μίσθωσε για 10.000 λίρες ετησίως. Ωστόσο ο Θωμάς Γ΄ του Πεδεμοντίου δυσαρεστήθηκε που έχασε το Τουρίνο και τον αιχμαλώτισε. Ο Γουλιέλμος Ζ΄ αναγκάστηκε να δώσει το Τουρίνο και ένα τεράστιο ποσό χρυσού για να ελευθερωθεί το 1280. Από τότε το Πεδεμόντιο πέρασε στη Σαβοΐα. Ο Όθων του Μιλάνου τον απέλυσε.
Η τελική μάχη
Συνέχισε τις εκστρατείες του, πότε με νίκες, πότε με ήττες. Το Άστι εξεγέρθηκε και πλήρωσε την Αλεσάντρια να πράξει το ίδιο. Αποφασισμένος να τελειώσει με την Αλεσάντρια, μάζεψε πολύ στρατό έξω από τα τείχη της. Οι πολίτες του ζήτησαν να εισέλθει για διαπραγματεύσεις και όταν μπήκε τον φυλάκισαν σε ένα σιδερένιο κλουβί. Απεβίωσε το επόμενο έτος μάλλον από λιμό. Το σώμα του αποδόθηκε στους οικείους του και τάφηκε στο Κιστερκιανό αββαείο της Σάντα Μαρία στο Λουτσέντιο, μαζί με τον πατέρα του. Ήταν 5ος απόγονος του ιδρυτή της μονής. Ο Δάντης έγραψε γι' αυτόν. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Ιωάννης Α΄, αν και ο μακροχρόνιος πόλεμος άφησε λίγες πόλεις πιστές· μετέβη στο Σαλούτσο για ασφάλεια.
Εκτίμηση του έργου του
Οι αδιάλλακτοι επεκτατικοί πόλεμοι εξασθένησαν τη μαρκιωνία, που διασπάστηκε. Η πρωτεύουσα Σιβάσο περιήλθε στη θέση ασήμαντης επαρχιακής πόλης. Ποτέ δεν μπόρεσαν οι Αλεράμιτσι να αποκτήσουν ξανά την κυριαρχία τους στο Πεδεμόντιο. Η άμυνα στην επεκτατικότητα του Καρόλου Α΄ ήταν αναγκαία. Οι σύγχρονοί του εκτίμησαν την χωρίς καταπίεση ή διαφθορά περίοδο της εξουσίας του.
Οικογένεια
Η μητέρα του Μαργαρίτα της Σαβοΐας ήταν εξαδέλφη της Ελεονόρας Βαρκελώνης[7], συζύγου του Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας.[8] Αυτή του βρήκε την πρώτη σύζυγο, την Ισαβέλλα, κόρη του Ριχάρδου ντε Κλάρε, κόμη του Γκλόουτσεστερ. Απέκτησαν την:
Το 1270 απεβίωσε η Ισαβέλλα και ο Γουλιέλμος Ζ΄ νυμφεύτηκε για δεύτερη φορά, με τη Βεατρίκη των Ιβρέα, 2ο τέκνο του Αλφόνσου Ι΄ της Καστίλλης, αδελφή του Ιωάννη της Βαλένθια.[9] Ο Αλφόνσος Ι΄ ήταν δισεγγονός του Ισαακίου Β΄ Αγγέλου και η σύζυγός του Γιολάντα ήταν 5η απόγονος του Ιωάννη Β΄ Κομνηνού. Ο Γουλιέλμος Ζ΄ και η Βεατρίκη είχαν τέκνα:
Αναφορές και υποσημειώσεις
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Kindred Britain» I2713.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/245174.
- ↑ 3,0 3,1 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0031616.
- ↑ 4,0 4,1 p11343.htm#i113428. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 «Kindred Britain»
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ O πατέρας της Μαργαρίτας, ο Αμεδαίος Δ΄ κόμης της Σαβοΐας, ήταν αδελφός της Βεατρίκης, μητέρας της Ελεονόρας.
- ↑ Howell 2001, σ. 54
- ↑ 9,0 9,1 Nicol 1994, σ. 48
Πηγές
- Dante Alighieri; Henry Wadsworth Longfellow (1867), The Divine Comedy of Dante Alighieri translated by Henry Wadsworth Longfellow. Authorized Edition, II, Leipzig: B. Tauchnitz, https://books.google.com/books?id=augNAAAAQAAJ&dq=&pg=PA39 .
- Howell, Margaret (2001), Eleanor of Provence, Oxford: Blackwell, https://books.google.com/books?id=roHhcHDxqPcC&pg=PA54 .
- Morelli, Maurizio (2006), La Grande Storia del Piemonte, Florence: Bonechi .
- Settia, A. A. (2003), «Guglielmo VII, marchese di Monferrato», στο: Caravale, Mario, επιμ., Dizionario Biografico degli Italiani, LX, Rome, http://www.treccani.it/Portale/elements/categoriesItems.jsp?pathFile=/sites/default/BancaDati/Dizionario_Biografico_degli_Italiani/VOL60/DIZIONARIO_BIOGRAFICO_DEGLI_ITALIANI_Vol60_017008.xml .
- Nicol, Donald M. (1994). The Byzantine Lady: Ten Portraits, 1250–1500. Cambridge and New York: Cambridge University Press.
