Αυτοκράτορας Γκο-Σαντζό

Αυτοκράτορας Γκο-Σαντζό
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	後三条天皇 (Ιαπωνικά)
Γέννηση	3  Σεπτεμβρίου 1034 Heian-kyō
Θάνατος	15  Ιουνίου 1073 Heian-kyō
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Ryōan-ji
Χώρα πολιτογράφησης	Ιαπωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιαπωνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ηγεμόνας
Οικογένεια
Σύζυγος	Kaoruko-naishinnō Fujiwara no Shigeko Horikawa (Minamoto) Motoko Fujiwara no Akiko d:Q108178880
Τέκνα	Αυτοκράτορας Σιρακάβα Tokushi-naishinnō Sanehito-shinnō Imperial Prince Sukehito Yoshiko-naishinnō Sōshi-naishinnō Toshiko-naishinnō d:Q108178895 Fujiwara no Arisuke
Γονείς	Αυτοκράτορας Γκο-Σουζάκου και Teishi-naishinnō
Αδέλφια	Go-Reizei Yūshi-naishinnō Baishi-naishinnō Kenshi-naishinnō Masako-naishinnō Nagako-naishinnō
Οικογένεια	Αυτοκρατορικός οίκος της Ιαπωνίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας (1068–1073)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Αυτοκράτορας Γκο-Σαντζό (後三条天皇, Go-Sanjō-tennō, 3 Σεπτεμβρίου 1034 – 15 Ιουνίου 1073)^[1] ήταν ο 71ος Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας,^[2] σύμφωνα με την παραδοσιακή σειρά διαδοχής.^[3] Το όνομα που του δόθηκε στη γέννηση ήταν Tακαχίτo (尊仁、たかひと).^[4]

Η βασιλεία του γκο-Σαντζό διήρκεσε τα έτη από το 1068 έως το 1073. ^[5]

Αυτός ο ηγεμόνας του 11ου αι. πήρε το όνομά του από Αυτοκράτορα Σαντζό. Το γκo- (後), μεταφράζεται κυριολεκτικά ως "αργότερα" και έτσι, μερικές φορές αποκαλείται «Μεταγενέστερος Αυτοκράτορας Σαντζό», ή, σε ορισμένες παλαιότερες πηγές αναφέρεται ως «Σαντζό ο δεύτερος» ή ως «Σαντζό Β΄».

Ήταν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του και λόγω της διακυβέρνησής του, που έσπασε η ισχύς των Φουτζιβάρα στην εξουσία: μετά τη διακυβέρνηση του Γκο-Σαντζό, η δύναμή τους συνέχισε να μειώνεται μέχρι το 1150, όπου κάθε όψη της δύναμής τους εξαφανίστηκε.

Βιογραφία

Ο αποσυρμένος Αυτοκράτορας Γκο-Σαντζό, Ουκίγιο-ε.

Πριν από την ανάληψή του στον θρόνο των Χρυσανθέμων, το προσωπικό του όνομα (諱, ιμίνα) ^[6] ήταν Τακαχίτο -σινό (尊仁親王,たかひとしんのう). ^[4]

Ο Τακαχίτο-σιννό ήταν ο δεύτερος γιος του Αυτοκράτορα γκο-Σουζάκου. Μητέρα του ήταν η Αυτοκράτειρα (κόγκο) Σαντάκo (禎子内親王), η τρίτη κόρη του Αυτοκράτορα Σαντζό, καθιστώντας τον τον πρώτο Αυτοκράτορα σε 170 χρόνια (από τον Αυτοκράτορα Ούντα), του οποίου η μητέρα δεν ήταν από πατρική καταγωγή από τους Φουτζιβάρα. Ο πατέρας και η μητέρα του ήταν εκ μητρός εγγόνια του Φουτζιβάρα νο Μιτσινάγκα. Η αυτοκράτειρα μητέρα του μελλοντικού Αυτοκράτορα γκο-Σαντζό ήταν επίσης γνωστή ως Tίσι και ως Γιόμεϊ-μον Ιν (1012–94). ^[7] Η έλλειψη σύνδεσης του με τους Φουτζιβάρα σήμαινε ότι δεν τους χρωστούσε ιδιαίτερη πίστη: αυτό σήμαινε ότι είχε την πολυτέλεια να τους εναντιωθεί.

Γεγονότα της ζωής του Γκο-Σαντζό

Επειδή ο πρίγκιπας Tακαχίτo δεν ήταν καταγωγής Φουτζιβάρα, ο καμπάκου Φουτζιβάρα νο Γιοριμίτσι τον παραμέλησε, αλλά ο Αυτοκράτορας Γκο-Σουζάκου αποφάσισε ότι μετά την ενθρόνιση του μεγαλύτερου αδελφού του Τσικαχίτo (ως Αυτοκράτορα Γκο-Ρεϊζέι), ότι ο Tακαχίτo θα γινόταν ο κληρονόμος (κόταϊτεϊ). Καθώς ο Αυτοκράτορας Γκο-Ρεϊζέι δεν είχε δικά του παιδιά, μετά το τέλος του, ο Tακαχίτo έγινε Αυτοκράτορας.

• 22 Μαΐου 1068 (Τζιργιάκου 4, 19η ημέρα του 4ου μήνα ): Το 4ο έτος της βασιλείας του αυτοκράτορα Go-Reizei (後冷泉天皇四年), πέθανε σε ηλικία 44 ετών. και τη διαδοχή ( senso ) παρέλαβε ο μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του. Λίγο αργότερα, ο αυτοκράτορας Go-Sanjo λέγεται ότι ανέβηκε στο θρόνο ( sokui ). ^[8]

Ο μικρότερος αδελφός του Yorimichi, Norimichi, έγινε kampaku, αλλά ο Go-Sanjō ήταν αποφασισμένος να κυβερνήσει προσωπικά.

• 1069 (Eνκγιού 1): Ο Γκο-Σαντζό εξέδωσε το Κανονιστικό Διάταγμα Eνκγιού Σόεν ( Eνκγιού είναι το όνομα της εποχής, κατά την οποία εκδόθηκε το διάταγμα) και ο Αυτοκράτορας ζήτησε την ίδρυση ενός κυβερνητικού γραφείου για την πιστοποίηση των αρχείων Σόεν.
• 1070 (Eνκγιού 2): Ο Γκο-Σαντζό διέταξε ένα προκαταρκτικό σύστημα νόμων και μια γραφειοκρατία για τη ρύθμιση του μεταξιού.
• 1072 (Eνκγιού 4): Καθώς το σύστημα Ριτσουριό της κεντρικής εξουσίας είχε αποτύχει σε μεγάλο βαθμό μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Γκο-Σαντζό άρχισε να ενδιαφέρεται για την ενίσχυση των οικονομικών της Αυτοκρατορικής Οικίας.
• 18 Ιανουαρίου 1073 (Eνκγιού 4, 8η ημέρα του 12ου μήνα ): Το 6ο έτος της βασιλείας του Αυτοκράτορα Γκο-Σαντζό (桓武天皇六年), ο Αυτοκράτορας παραιτήθηκε υπέρ του γιου του και ελήφθη η διαδοχή (σένσο) από τον γιο του. Λίγο αργότερα, ο Αυτοκράτορας Σιρακάβα λέγεται ότι ανέβηκε στο θρόνο (σοκούι). ^[9]
• 11 Μαΐου 1073 (Eνκγιού 5, 21η ημέρα του 4ου μήνα): Ο Γκο-Σαντζό εισήλθε στο βουδιστικό ιερατείο και το νέο του ιερατικό όνομα έγινε Κνγκό-γκγιό. ^[10]
• 15 Ιουνίου 1073 (Eνκγιού 5, 7η ημέρα του 5ου μήνα): Ο πρώην Αυτοκράτορας Γκο-Σαντζό απεβίωσε σε ηλικία 40 ετών ^[10]

Διακοσμητικά εμβλήματα (κίρι) της φυλής Hoσοκάβα βρίσκονται στο Ργιόαν-τζι. Ο γκο-Σαντζό είναι μεταξύ έξι άλλων Αυτοκρατόρων, που ενταφιάστηκαν κοντά σε αυτό, που ήταν η κατοικία του Χοσοκάβα Κατσουμότo πριν από τον πόλεμο του Όνιν.

Ο Γκο-Σαντζό είναι θαμμένος ανάμεσα στους "Επτά Αυτοκρατορικούς Τάφους" στο Ργιόαν-τζι στο Κιότο. ^[11]

Η πραγματική τοποθεσία του τάφου του Γκο-Σαντζό είναι γνωστή. ^[2] Αυτός ο Αυτοκράτορας τιμάται παραδοσιακά σε ένα μνημείο Σιντοϊσμού (μισασάγκι) στο Κιότο.

Η Υπηρεσία Αυτοκρατορικής Οικίας ορίζει αυτήν την τοποθεσία ως το μαυσωλείο του Γκο-Σαντζό. Ονομάζεται επίσημα γιενσό-τζι νο μισασάγκι. ^[12]

Ο τύμβος που τιμά τη μνήμη του Χοσοκάβα Αυτοκράτορα Γκο-Σαντζό ονομάζεται σήμερα Σού-ζαν. Ο τόπος ταφής του Αυτοκράτορα θα ήταν αρκετά ταπεινός την περίοδο μετά το τέλος του γκο-Σαντζό. ^[13]

Αυτοί οι τάφοι έφτασαν στη σημερινή τους κατάσταση ως αποτέλεσμα της αποκατάστασης των αυτοκρατορικών τάφων (μισασάγκι) τον 19ο αι., που παραγγέλθηκαν από τον αυτοκράτορα Mέιτζι. ^[13]

Kουγκγιό

Εποχές της βασιλείας του Γκο-Σαντζό

Σύζυγοι

Ο Γκο-Σαντζό είχε τρεις συζύγους. ^[10]

Δείτε επίσης

• Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας
• Κατάλογος Αυτοκρατόρων της Ιαπωνίας
• Αυτοκρατορική λατρεία
• ΜΙΝΑΜΟΤΟ Τακαχίτο
• Οικογένεια MINAMOTO
• Αυτοκράτορας Go-Reizei
• Αυτοκράτορας Shirakawa

Σημειώσεις

Ιαπωνικό αυτοκρατορικό kamon — ένα στυλιζαρισμένο άνθος χρυσάνθεμου

1. «Go-Sanjō | emperor of Japan | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). 
2. Imperial Household Agency (Kunaichō): 陽成天皇 (71)
3. Ponsonby-Fane, Richard. (1959).
4. Titsingh, p. 166; Brown, p. 314; Varley, p. 198.
5. Titsingh, Isaac. (1834).
6. Brown, pp. 264; prior to Emperor Jomei, the personal names of the emperors were very long and people did not generally use them.
7. Brown, p. 314.
8. Titsingh, p. 166; Brown, p. 313; Varley, p. 44; a distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami.
9. Titsingh, p. 169; Brown, p. 314; Varley, p. 44.
10. Brown, p. 315.
11. The "Seven Imperial Tombs" at Ryoan-ji are the burial places of Uda, Kazan, Ichijō, Go-Suzaku, Go-Reizei, Go-Sanjō, and Horikawa.
12. Ponsonby-Fane, p. 421.
13. Moscher, G. (1978).

Βιβλιογραφικές αναφορές

• Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, επιμ. (1979). Gukanshō: Το μέλλον και το παρελθόν. Berkeley: University of California Press.(ISBN 978-0-520-03460-0)ISBN 978-0-520-03460-0 ; OCLC 251325323
• Moscher, Gouverneur. (1978). Κιότο: Ένας στοχαστικός οδηγός.(ISBN 9780804812948)ISBN 9780804812948 ; OCLC 4589403
• Ponsonby-Fane, Richard . (1959). Ο Αυτοκρατορικός Οίκος της Ιαπωνίας. Κιότο: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran ; ou, Annales des empereurs du Japon. Παρίσι: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• Varley, Η. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. Νέα Υόρκη: Columbia University Press.(ISBN 978-0-231-04940-5)ISBN 978-0-231-04940-5 ; OCLC 59145842