Αστική Περιοχή Ιρίνγκα

Συντεταγμένες: 07°46′57″S 35°41′59″E

Αυτό το λήμμα αφορά την Αστική Περιοχή Ιρίνγκα. Για την Αγροτική Περιοχή, δείτε: Αγροτική Περιοχή Ιρίνγκα.

Δήμος Ιρίνγκα (Iringa Municipality)
Τοπική ονομασία		Wilaya ya Iringa Mjini
Χάρτης της Τανζανίας, με τη θέση της πόλης Ιρίνγκα, σε σχέση με τις άλλες πόλεις.
Χώρα		Τανζανία ! Τανζανία
Περιφέρεια		Ιρίνγκα
Περιοχή		Αστική Περιοχή Ιρίνγκα
Έκταση Περιφέρειας		35.503 km²[1]
Έκταση Δήμου		369,11 km²[2]
Πληθυσμός Περιφέρειας		840.404 ^[01.08.2002][1] 941.238 ^[26.08.2012][1]
Πληθυσμός Δήμου		84.501 ^[27.08.1988][2] 106.371 ^[01.08.2002][2] 151.345 ^[26.08.2012][2]
Πληθυσμιακή Κάλυψη Περιφέρειας		26,5 κάτοικοι / km² ^[2012][1]
Πληθυσμιακή Κάλυψη Δήμου		410 κάτοικοι / km² ^[2012][2]
Στοιχεία Επικοινωνίας της Περιφέρειας
Διαδικτυακός Ιστότοπος Περιφέρειας		www.iringa.go.tz
Διεύθυνση e-mail Περιφέρειας		[e-mail]

Ο Δήμος Ιρίνγκα (Iringa Municipality), είναι μια από τις πέντε Περιοχές ή Επαρχίες στην Περιφέρεια Ιρίνγκα της Τανζανίας. Συνορεύει προς τα βόρεια, ανατολικά και δυτικά με την Αγροτική Περιοχή Ιρίνγκα (Iringa Rural District) και στα νότια με την Περιοχή Κιλόλο (Kilolo District).

Ο πληθυσμός στην Αστική Περιοχή Ιρίγκα (Iringa Urban District), το 2012, ήταν 151.345 άτομα.^[3]

Τμήματα

Αστική Επαρχία Ιρίγκα (Iringa Urban District), διοικητικά διαιρείται σε 16 Τμήματα:^{[Σημ. 1]}

• Gangilonga
• Ilala (Αστικό Τμήμα Ιρίνγκα)
• Isakalilo
• Kihesa
• Kitanzini
• Kitwiru
• Kwakilosa
• Makorongoni
• Mivinjeni
• Μκουάουα (Mkwawa) (Τμήμα Τανζανίας)^{[Σημ. 2]}
• Mlandege
• Mshindo
• Mtwivila
• Mwangata
• Nduli
• Ruaha

Αποικισμός των πρώτων Ευρωπαίων στην ευρύτερη περιοχή της Ιρίνγκα

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχικά εγκαταστάθηκαν πολλοί Γερμανοί, που διατηρούσαν αγροκτήματα με σιτηρά, αραβόσιτο, φασόλια, Ευρωπαϊκά οπωροφόρα δέντρα και αρκετά με ζώα. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί οι Γερμανοί συνελήφθησαν και εστάλησαν σε Στρατόπεδα αιχμαλώτων και μετά την λήξη του, στη Γερμανία· και τα κτήματά τους αφού αρχικά τέθηκαν υπό την μεσεγγύηση της Μεγάλη Βρετανίας, στη συνέχεια ενοικιάστηκαν σε άλλους Ευρωπαίους.^[4] Κατά το 1949, τα Γερμανικά αυτά κτήματα, πωλήθηκαν σε Ευρωπαίους αποίκους, αυτό άλλωστε συνέβη και με τα περισσότερα άλλα Γερμανικά κτήματα της τότε Τανγκανίκα.^[5]

Οι πρώτοι Έλληνες άποικοι

Το ενδιαφέρον είναι ότι σε άλλα μέρη του κόσμου οι περισσότεροι Έλληνες στη διασπορά, δημιούργησαν την καριέρα τους στο εμπόριο και στις επιχειρήσεις εστίασης (ξενοδοχεία και εστιατόρια).^[6] Στην Τανγκανίκα όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων έγιναν κατασκευαστές σιδηροδρόμων και αργότερα διευθυντές φυτειών, ιδιοκτήτες φυτειών σε σχοινοκτήματα στην Τάνγκα (Tanga) και στο Μορογκόρο (Morogoro), ξεκίνησαν τις φυτείες του καφέ και τις μικτές φυτείες πέριξ του Μόσι (Moshi) και της Αρούσα (Arusha) ή την καλλιέργεια του καπνού στην Ιρίνγκα (Iringa).^[6] Αυτοί οι Έλληνες διεκδικούν τη δική τους θέση στην αποικιακή κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι τη ρευστότητα και την ασάφεια των αποικιακών ιεραρχιών, οι οποίες διαδραματίζουν διαφορετικές αξιώσεις ότι είναι είτε Ευρωπαίοι, είτε Έλληνες είτε άνθρωποι που είναι ικανότεροι να κατανοήσουν και να συνεργαστούν με τους Αφρικανούς^{[Σημ. 3][Παρ. Σημ. 1]} απ' ότι οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Ινδοί, λόγω της έλλειψης των φυλετικών διακρίσεων και της κατανόησής των στην εκτεταμένη οικογενειακή ζωή.^[6]

Οι πρώτοι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στην Ιρίνγκα, επί Γερμανικής ακόμη κατοχής, ήσαν οι εξ Ηπείρου αδελφοί Ηλίας και Ίσσα Τσάβαλοι, που ασχολήθηκαν με το εμπόριο και την αμπελουργία, στις όχθες του ποταμού Ρουάχα. Δυστυχώς όμως και οι δύο σκοτώθηκαν το 1905, κατά την Επανάσταση του «Μάγκι-Μάγκι» (ή κατ'άλλους Μάτζι-μάτζι),^{[Σημ. 4][Παρ. Σημ. 2]} ο μεν Ηλίας στην Κιλόσα, όπου τον έθαψαν ζωντανό και ανάποδα (με το κεφάλι κάτω και τα πόδια στην επιφάνεια), ο δε Ίσσα στην Ιρίνγκα.^[7] Μετά την ανάληψη της Αγγλικής διακυβέρνησης στην Ταγκανίκα, ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στην Ιρίνγκα, ήταν ο:

• Λεων. Παπαδόπουλος (εκ Κύπρου)

Αμέσως μετά ακολούθησαν οι:

• Μομόκος,
• Φόρος,
• Απόστ. Πούπουλας,
• Δημήτριος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου) και λίγο αργότερα ο
• Βάσος Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),

εν συνεχεία, ακολούθησαν οι:

• Γεώργιος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
• Χαρίλαος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
• Στέλιος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
• Ιωάννης Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
• Εμμανουήλ Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
• Κώστας Α. Σοβαρής (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
• Δημήτριος Φιλιπ. Λαχανιάτης (έκ του οικισμού Βάτι, Ρόδου),
• Ιωάννης Καμπουρόπουλος (έκ Ρόδου),
• Αθανάσιος Παπαγεωργίου (έκ Ρόδου),
• Σπύρος Διον. Πολλάτος (εκ Φαρακλιάτων, Κεφαλληνίας),
• Γεράσιμος Γεωργ. Λοράνδος (εξ Αργοστολίου, Κεφαλληνίας),
• Ισίδωρος Σιδεράτος (εκ Κεφαλληνίας),
• Παναγής Γεννατάς (εκ Κεφαλληνίας),
• Κώστας Καλούπης,
• Σπύρος Μανωλάτος (εκ Δειληνάτων Κεφαλληνίας),
• Δημήτριος Παπαδημητρίου (εκ Πελοποννήσου),
• Γεώργιος Τσάνης (εκ Τριπόλεως, Πελοποννήσου),
• Γεώργιος Αργετάκης (εκ Πελοποννήσου),
• Κώστας Γ. Καψόπουλος (εκ Καρλοβασίου, Σάμου),
• Μιχαήλ Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),
• Ιωάννης Παν. Τόφας (εκ Κλήρου Κύπρου),
• Βάσος Καλογέρης (εκ Κλήρου Κύπρου),
• Αλέξανδρος Καλογέρης (εκ Κλήρου Κύπρου),
• Γεώργιος Καλλής (εκ Πάφου Κύπρου),
• Σάββας Καλλής (εκ Πάφου Κύπρου),
• Παναγιώτης Δρουσιώτης (εκ Κύπρου),
• Πέτρος Λεπτός (εκ Κύπρου),
• Μίλτων Κ. Μήτσιγκας (εκ Κύπρου),
• Σωτήριος Παπαχρήστου (εκ Κύπρου),
• Παναγής Βανέζης (εκ Κύπρου),
• Νικόλαος Αυγεροδήμος (εκ Λοκρίδος Φθιώτιδας),
• Νικόλαος Παναγιωτόπουλος (εκ Πειραιώς),
• Βλάσσης Παντελ. Τσαπτσαλής
• Βασίλειος Εμμ. Καζακίδης (εξ Αθηνών καταγόμενος εκ Τενέδου),
• Γεώργιος Αγάς (εκ Τενέδου),
• Γεώργιος Τζανέτος (εκ Τενέδου),
• Θρασύβουλος Αθηναίος (εκ Τενέδου),
• Παναγιώτης Μιλτ. Μπεκιάρης (εκ Θεσσαλονίκης),
• Χαράλαμπος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
• Αθανάσιος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
• Νίκος Θεοδωρίδης (εξ Ίμβρου),
• Ιωάννης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
• Παναγιώτης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
• Δημήτριος Ζούρος (εκ Μυτιλήνης),
• Δημήτριος Ν. Γαράς (εξ Αθηνών),
• Ιωάννης Αντ. Ρούσος (εκ Κιμώλου),
• Πολυμέρης Μαργαρίτης (από τη Βιζύη, Ανατ. Θράκης) κ.ά.

για να φθάσουν στις αρχές του 1950, να υπάρχουν στην περιοχή πάνω από 135 Ελληνικές ψυχές.^[8]

Εικόνες

• 
  Σταθμός λεωφορείων.
• 
  Εμπορικό κατάστημα υφασμάτων.
• 
  Πωλητής-καταστηματάρχης μπαχαρικών σε μια μικρή duka (εξωτερικό κατάστημα) στην Ιρίνγκα, Τανζανία.
• 
  Η πλατεία της Αγοράς στην Ιρίνγκα.

Δείτε επίσης

• Διοικητικές υποδιαιρέσεις της Τανζανίας
• Περιφέρεια Ιρίνγκα
• Ιρίνγκα (πόλη)
• Αγροτική Περιοχή Ιρίνγκα

Σημειώσεις

1. Χάριν της μετάφρασης, προτιμήθηκε να διατηρηθούν τα τμήματα με την Αγγλική-Σουαχίλι γραφή έναντι της Ελληνικής τους γραφής. Ο λόγος που γίνεται αυτό, είναι διότι ορισμένες ονομασίες δεν μπορούν να αποδοθούν 100% με την Ελληνική γραφή, π.χ. τόσο η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία Mkwawa όσο και η ονομασία Mkuaua, στα Ελληνικά γράφονται ως «Μκουάουα». Η αναγραφή λοιπόν της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, μας βοηθά στη συγκεκριμένη περίπτωση, να δούμε ότι η Ελληνική ονομασία προφέρεται ως «Μ-κουά-ουα» και όχι ως «Μ-κου-ά-ουα» (γιατί δεν είναι Mkuaua αλλά Mkwawa). Υπάρχουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, οπότε η παράλληλη παράθεση της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, διευκολύνει στην Ελληνική ανάγνωση της ονομασίας. Επιπλέον, όπου υπάρχει ονομασία σε Ελληνική γραφή, παρατίθεται απαραιτήτως (εντός παρενθέσεως) και η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία, ώστε να διευκολυνθεί περαιτέρω, ο μη εξοικειωμένος (με τις Σουαχίλι ονομασίες) αναγνώστης.
2. Η περιοχή, ονομάστηκε προς τιμήν του μαρτυρικού ήρωα της περιοχής, Μκουάουα.
3. Εδώ θα πρέπει να τονισθεί και η εχθρική στάση των ιθαγενών προς τους Ευρωπαίους. Κατά τα πρώτα είκοσι χρόνια της αποικιακής ιστορίας της Γερμανίας ... οι ιθαγενείς είχαν υποστεί σκληρή μεταχείριση και άγρια εκμετάλλευση. Οι αποικιακοί τους τυχοδιώκτες, οι επίσημες ή εμπορικές εταιρείες, τους έκλεψαν τα εδάφη, τις οικίες, την ελευθερία και συχνά απρόσεκτα και σκληρά ακόμη και τη ζωή τους. Οι συνεχείς και έντονες εξεγέρσεις των, ήσαν οι μοναδικοί τραγικοί μάρτυρες της αθλιότητας και της αδυναμίας των.
4. Η επανάσταση των μαύρων ονομάστηκε Μάτζι-μάτζι (ή κατ'άλλους Μάγκι-μάγκι), καθότι στα Σουαχίλι Μάτζι σημαίνει νερό και οι αρχηγοί των ιθαγενών, προκειμένου να τονώσουν το θάρρος των οπαδών των διεκήρυττον ότι τα όπλα των Ουαζούνγκου (Ευρωπαίων) δεν εκτόξευαν σφαίρες αλλά νερό.

Παραπομπές σημειώσεων

1. John Iliffe (2008) [1969]. «Chapter I, THE ARGUMENT». Tanganyika Under German Rule 1905-1912. Cambridge CB2 8RU, UK: Cambridge University Press. σελίδες 2& 3 (Townsend, Rise and fall of Germany's colonial empire, p. 273.). ISBN 978-0-521-05371-6. 
2. Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιστορική Εξέλιξις της Τανγκανίκας». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 27, 212. 

Παραπομπές

1. Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Region)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
2. Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Municipal)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
3. «Population Distribution by Administrative Units, United Republic of Tanzania, 2013» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2015. 
4. Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελ. 211. 
5. Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελ. 211. 
6. {{Greek identity/community in east africa, Introduction, ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019}}
7. Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιστορική Εξέλιξις της Τανγκανίκας». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 27, 212. 
8. Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Έλληνες εν Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 211–229.