Η Λένα Κορωνέλου μια πλούσια και όμορφη γυναίκα αρχίζει να κλονίζεται ψυχικά έπειτα από την παρουσία ενός άγνωστου άντρα κάθε βράδυ στην κρεβατοκάμαρα της. Ο σύζυγός της, Αντώνης Κορωνέλος, πιστεύει ότι όλα αυτά είναι φαντασιώσεις της ίδιας θεωρώντας ότι η γυναίκα του είναι ψυχικά διαταραγμένη. Όταν ένα βράδυ βλέπει από το παράθυρο της κάμαρας της δυό άντρες να σκάβουν στον κήπο και να τοποθετούν ένα φέρετρο επιχειρεί να αποδείξει τους ισχυρισμούς της. Ο σύζυγος και η ίδια κατεβαίνουν στον κήπο και όταν για μια ακόμη φορά αποδεικνύονται λάθος οι ισχυρισμοί της και ότι τα φαντάστηκε όλα αυτά, ο σύζυγός της είναι πεπεισμένος ότι η γυναίκα του αρχίζει να τρελαίνεται. Ένα βράδυ που ο σύζυγός της απουσιάζει σε ταξίδι, ο άγνωστος άνδρας εισβάλλει στην καμαρά της και εκείνη τρομαγμένη πυροβολεί με ένα πιστόλι και τον σκοτώνει. Συνειδητοποιώντας ότι ο άνδρας που πυροβόλησε είναι ο σύζυγός της παθαίνει νευρικό κλονισμό ενώ, ένας παλιός γνώριμος της Λένας, ο Γιάννης, δημοσιογράφος του αστυνομικού ρεπορτάζ, θεωρεί πως κάτι ύποπτο συμβαίνει και δέχεται να την βοηθήσει. Το πτώμα του συζύγου εξαφανίζεται, όπως και το κόκκινο βάζο που παρασέρνει και σπάει κατά την πτώση του.
Ο Γιάννης είναι ερωτευμένος με την Λένα και ζητάει την βοήθεια του αστυνόμου Μπέκα προκειμένου να ξεκαθαρίσει την υπόθεση. Ο Μπέκας δέχεται και όταν ο βοηθός του ανακαλύπτει ότι ένα ένα κόκκινο βάζο αγοράστηκε πριν από δυο μήνες από μια άγνωστη γυναίκα, ενημερώνει τον Γιάννη. Ο Γιάννης φθάνει στα ίχνη της, μια υπάλληλο ενός λούνα παρκ και όταν ο ίδιος προσποιείται ότι ενδιαφέρεται ερωτικά για την ίδια καταλήγουν στο σπίτι της. Εκεί της ζητάει εξηγήσεις, ποιος την έβαλε να αγοράσει το κόκκινο βάζο, η ίδια όμως εξοργίζεται και δεν ομολογεί. Λίγες ημέρες μετά το πτώμα του Αντώνη Κορωνέλου βρίσκεται στην παραλία από μια άγνωστη γυναίκα. Ο Κορωνέλλος έχει πυροβοληθεί τρεις φορές και ο αστυνόμος Μπέκας διερωτάται αστειευόμενος αν ένας άνδρας είναι δυνατόν να έχει σκοτωθεί δυο φορές από το ίδιο άτομο, τη γυναίκα του, Λένα. Ο Γιάννης, ζητάει την άδεια του αστυνόμου Μπέκα να δοθεί άδεια από τον εισαγγελέα, να επιτρέψει να γίνει παρακολούθηση των τηλεφωνικών γραμμών της Λένας Κορωνέλου, προκειμένου να αποκαλυφθεί ποιος της τηλεφωνεί και την απειλεί. Ο Μπέκας δέχεται και όταν μια μέρα ο άγνωστος φαρσέρ τηλεφωνεί στη Λένα, ο Γιάννης φθάνει στα ίχνη του. Είναι ένας ερασιτέχνης ηθοποιός που ομολογεί ότι πήρε χρήματα από τον Σωτήρη, τον αδερφό του Αντώνη και πρώην σοφέρ της οικίας Κορωνέλου, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο σπίτι όπου γίνονταν οι τηλεφωνικές κλήσεις.
Ο ηθοποιός αποκαλύπτει στον αστυνόμο Μπέκα και στον Γιάννη την ταυτότητα της γυναίκας που τον έβαλε να κάνει της τηλεφωνικές κλήσεις. Πρόκειται για την Ζανέτ, μια παλιά φίλη της Λένας και πρώην ερωμένη του Αντώνη. Ο Γιάννης φθάνει στην οικοία της Ζανέτ και της αποκαλύπτει ότι γνωρίζει τον πραγματικό δολοφόνο του Αντώνη και του αδερφού του Σωτήρη: είναι η ίδια. Η Ζανέτ το αρνείται, όταν όμως της παρουσιάζει αδιάσειστα στοιχεία, εκείνη επιχειρεί να το σκάσει. Στην έξοδο συλαμβάνεται από τον αστυνόμο Μπέκα. Στην ασφάλεια ομολογεί τις πράξεις της, λέγοντας ότι δεν το μετανιώνει. Ο Αντώνης την ξεγέλασε, έγινε εραστής της και της υποσχέθηκε μια πλούσια ζωή που ποτέ δεν είχε, όπως η πλούσια φίλη της, Λένα. Ομολογεί ότι αποφάσησε να τον σκοτώσει όταν επιχείρησε να διαφύγει στην Αργεντινή χωρίς αυτήν. Τον αδερφό του Σωτήρη τον σκότωσε όταν άρχιζε να την εκβιάζει ζητώντας της χρήματα ακόμη και ερωτικά ανταλλαγματα. Η Ζανέτ ομολογεί ότι ζήλευε την Λένα και ότι ένιωθε πάντα κατώτερη όταν της έδινε τα παλιά της φορέματα, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την ευγνωμοσύνη!
Η ταινία βασίζεται σε μια διασκευή του βιβλίου του Γιάννη Μαρή ‘’Το κόκκινο βάζο’’.
Όταν ο Γιάννης Μαρής συνάντησε τον σκηνοθέτη της ταινίας του είπε, «Ωραία ταινία, αλλά τι σχέση έχει με το βιβλίο μου;» Πράγματι ο ίδιος ο Γρηγορίου παραδέχεται πως , «Μπήκαν καινούργια πρόσωπα, προστέθηκε καινούργια δράση, και…τελικά βγήκε ένα άλλο έργο με άλλο ένοχο»[3]
Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1964-1965 και έκοψε 209.225 εισιτήρια. Ήρθε στην 23η θέση σε 93 ταινίες.[4]
Παραπομπές
↑Μπουκάλα, Αικατερίνη. Ελληνικός κινηματογράφος και λογοτεχνικές μεταφορές: μελέτη περιπτώσεων. Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. σελ. 57.
