Ο Αλέξανδρος Μπαγκρατιόν-Ιμερετίνσκυ, γεωργιανά: ალექსანდრე ბაგრატიონ-იმერეტინსკი Aλεξάντρε Μπαγκρατιόνι-Iμερετίνσκι, ρωσικά: Александр Георгиевич Багратион-Имеретинский Aλεξάντρ Γεωργίεβιτς Μπαγκρατιόν-Iμερετίνσκι, (1796 — 5 Φεβρουαρίου 1862) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας από τον Οίκο των Μπαγκρατιόνι τού Ιμερέτι και στρατηγός στην αυτοκρατορική ρωσική υπηρεσία.
Βιογραφία
Ο πρίγκιπας Αλέξανδρος ήταν γιος του πρίγκιπα Γεωργίου τού Ιμερέτι, εγγονός τού βασιλιά Σολομώντα Α΄ τού Ιμερέτι, από τη σύζυγό του, την πριγκίπισσα Νταρεγιάν των Εριστάβι της Ράτσα. Από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο του 1810, ο νεαρός πρίγκιπας Αλέξανδρος πολέμησε υπό τον Ρώσο στρατηγό Σιμόνοβιτς εναντίον τού συγγενή του, βασιλιά Σολομώντα Β΄ τού Ιμερέτι, ο οποίος κρατούσε αιχμάλωτο τον πατέρα τού Αλέξανδρου για εννέα χρόνια. Οι υπηρεσίες τού Αλέξανδρου ανταμείφθηκαν δεόντως. Η ρωσική κυβέρνηση χορήγησε σύνταξη στη μητέρα του και επέτρεψε σε αυτόν και τον αδελφό του, Δημήτριο, να καταταγούν στο Πεζικό Σώμα. Το 1811, ο πρίγκιπας Αλέξανδρος έλαβε τη θέση τού σαλπιγκτή των Ουλάνων της Αυτοκρατορικής Φρουράς. Πολέμησε κατά της Μεγάλης Στρατιάς τού Ναπολέοντα Α΄ το 1812, των Δεκεμβριστών επαναστατών το 1825 και των Οθωμανών το 1828. Οι προαγωγές του ήταν αυτές στον βαθμό τού συνταγματάρχη το 1827, τού υποστράτηγου το 1835, τού υποστράτηγου το 1844, του υποστράτηγου το 1852 και τού στρατηγού τού ιππικού το 1860. Το 1855, ήταν διοικητής τού εφεδρικού τμήματος ελαφρού ιππικού. Τού απονεμήθηκε το παράσημο τού Αγ. Γεωργίου και ένα χρυσό ξίφος. Ο Aλέξανδρος απεβίωσε στην Αγία Πετρούπολη και ετάφη στη Λαύρα Aλεξάντερ Νέφσκυ. [1] [2]
Βιβλιογραφικές αναφορές
