Ο Ίαμβος ήταν αρχαίο ελληνικό μέτρο της απαγγελλόμενης και της αδόμενης ποίησης.
Βασική μονάδα του ιαμβικού μέτρου ήταν ο δισύλλαβος ιαμβικός πους αποτελούμενος από μία βραχεία και μία μακρά συλλαβή. Στην εφαρμογή του μέτρου ακολουθούνταν ο "διπλός ιαμβικός πους", δηλαδή βραχεία μακρά, βραχεία μακρά καλούμενη ιαμβική διποδία. Από την επανάληψη της ιαμβικής διποδίας προέκυψαν το "ιαμβικό δίμετρο", ή το "ιαμβικό τρίμετρο", που ήταν και το ευρύτερα διαδεδομένο και σπανιότερα το "ιαμβικό τετράμετρο", τα οποία χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες ποιητές καλούμενοι εξ αυτού και ιαμβογράφοι.
Η ιαμβική ποίηση έχει έντονα σκωπτικό χαρακτήρα.
Περί του ιαμβικού μέτρου αναφορά έχει κάνει ο Αριστοτέλης στο έργο του "Περί ποιητικής".