Prva generacija programskih jezika (1GL) predstavlja jezike na mašinskom nivou.
Pojavljuju se uporedo sa prvim komercijalnim računarima 1953. Programiranje je rađeno korištenjem binarnog koda (kombinacije nula i jedinica). Komande su se zapisivale direktno u mašinskom jeziku, u vidu niza naredbi koje su se učitavale u komandni registar procesora i tamo izvodile. Komande su zavisile od arhitekture procesora, pa je portiranje ovakvih programa bilo skoro nemoguće. Danas se ovakav način direktnog programiranja ne koristi, osim u posebnim slučajevima, naprimjer kada se radi o kritičnim hardverskim operacijama.