Musashi-2 također se eksprimira i u matičnim ćelijama i u širokom spektru tkiva, uključujući izbočeno područje folikula dlake, nezrele β-ćelije gušterače i neuronske progenitorne ćelije. MSI2 se eksprimiraa u ranim fazama razvoja, u komorskojnoj i subkomorskoj zoni,[9] u ćelijama loze astrocita. Tamo je prvi put otkriven. U sistemu hematopoeze, MSI2 je izrazito eksprimiran u najprimitivnijim prajmerima,[7][10] u odjeljcima matičnih ćelija, a njegova prekomjerna ekspresija pronađena je u ćelijskim linijama mijeloidne leukemije. U linijama neuronskih ćelija, protein MSI2, kao i njegov homolog MSI1, nalazi se isključivo u citoplazmi.
Kod ljudi se gen MSI2 nalazi u hromosomu 17, sekvenca 17q23.2.[11] i ima dužinu sekvence od 1.414 bp, kodirajući 987 bp.[12] Kod miša, MSI2 nalazi se na poziciji 11qB5-C,[9] a BC169841 u afričke kandžaste žabe (Xenopus laevis). Postoje dvije različite izoforme MSI2, eksprimirane u embrionskim matičnim ćelijama, izoforma 1 i izoforma 2, koje nastaju alternativnom preradom. Prva je veća kanonska izoforma, a druga je kraća, prerađena izoformna varijanta.
Funkcija
Ovaj gen kodira RNK-vezujući protein koji je član porodice Musashijevih proteina. Kodirani protein je translacijski regulator koji cilja gene uključene u tok i regulaciju ćelijskog ciklusa. Mutacije ovog gena povezane su sa lošom prognozom kod određenih vrsta karcinoma. Pokazalo se da je ovaj gen preuređen u određenim ćelijama karcinoma. Prvi gen musashi (skraćenica MSI) prvi je put otkriven u Drosophila, a zatim je kasnije identificiran u drugim eukariotskim vrstama. Uključen je u razvoj orgaizma.[13] Kao i kod ostalih proteina iz porodice Musashi koji vežu RNK, MSI2 je povezan sa matičnim ćelija+ama tkiva i utiče na asimetričnu ćelijsku diobu, funkciju klicnih ćelija, somatskih matičnih ćelija i određivanje sudbine ćelija u različitim tkivima.[8]
Kao protein koji veže RNK, MSI2 djeluje kao translacijski inhibitor.[10] Putem ovog molekulskog mehanizma, MSI2 doprinosi u više od jednog vitalnog aspekta, kao u razvoju živčanog sistema, regulaciji odjeljka hematopoetskih matičnih ćelija (HSC) ili samoobnavljanja i pluripotencije embrionskih matičnih ćelija. MSI2 učestvuje u velikom broju puteva povezanih sa samoobnavljanjem nekih matičnih ćelija. Međutim, nije fokusiran samo na jedan određeni tip. Ovisno o tkivu u kojem se nalazi, razvija različite funkcije.
Klinički značaj
Budući da je Musashi-2 uključen u stvaranje krvotvornih ćelija, povezan je i s patologijama karcinoma:
Hronična mijelogena leukemija (CML) napreduje od početne faze, gdje se akumuliraju diferencirane mijeloidne ćelije, do ubrzane faze, u kojoj se ekspanzija ovih ćelija povećava i završava fazom blast krize. Utvrđeno je da MSI2, sa BCR-ABL genom, sudjeluje u stimulaciji napredovanja u agresivnu fazu.[8] Prvi dokaz koji pokazuje njegovu ulogu u ovoj fazi je visoka koncentracija u usporedbi s prvom fazom bolesti. Jedna od funkcija MSI2 je reguliranje ekspresije gena NUMB, uzrokujući njegovu inhibiciju.[14] Zato se funkcija MSI2 u ovoj bolesti proučava zajedno s ekspresijom Numb-a. Međutim, dok je Numb prekomjerno izražen tokom hronične faze i smanjuje se u eksploziji, Musashi počinje prekomjernu ekspresiju u posljednjoj fatalnoj fazi HML-a.[15] Visoka ekspresija MSI2 prekida diferencijaciju i omogućava širenje nezrelih leukemijskih ćelija uzrokujući napredak u smrtonosnu fazu.
Akutna mijeloidna leukemija
Kako akutna mijeloidna leukemija (AML) ima slično ponašanje kao agresivna faza CML-a, uloga MSI2 i tamo je slična. Utvrđeno je da je MSI2 prekomjerno eksprimiran i u ovom tipu leukemije i da je njegova aktivnost povezana s Numb-om. Štaviše, visoka ekspresija MSI2 povezana je sa lošim kliničkim ishodom. Da bi se to dokazalo, pokazano je da nokaut-gen MSI-a dovodi do rastuće apoptoze i diferencijacije i sve manje proliferacije . Kao posljedica toga, pacijenti koji razviju leukemiju bez visoke ekspresije MSI2 imaju bolju prognzu.
Dijagnostička i terapijska primjena
MIS2 je potencijalni biomarker raka kao i meta-lijeka.[16]
^Melo JV, Barnes DJ (juni 2007). "Chronic myeloid leukaemia as a model of disease evolution in human cancer". Nature Reviews. Cancer. 7 (6): 441–53. doi:10.1038/nrc2147. PMID17522713. S2CID30599281.
