Ugljikohidratni lanci sintetizirani ovim enzimima označeni su kao tip 1, dok beta4GalT enzimi sintetiziraju lance ugljikohidrata tipa 2. Odnos lanaca tipa 1:tip 2 menja se tokom embriogeneze. Prema sličnosti sekvenci, geni beta3GalT spadaju u najmanje dvije grupe: beta3GalT4 i 4 druga beta3GalT gena (beta3GalT1-3, beta3GalT5). Ovaj gen kodira najvjerovatnijeg kandidata za sintezu tipa 1 Lewis antigena za koje se često nađe da su povišeni u gastrointestinalnom kanceru i raku gušterače. Kodirani protein je neaktivan sa N-vezanim glikoproteinima i funkcioniše u glikozilacijimucin. Opisano je pet varijanti transkripta koje se razlikuju u 5' UTR. Sve varijante transkripta kodiraju identičan protein.[6]
Amado M, Almeida R, Schwientek T, Clausen H (2000). "Identification and characterization of large galactosyltransferase gene families: galactosyltransferases for all functions". Biochim. Biophys. Acta. 1473 (1): 35–53. doi:10.1016/S0304-4165(99)00168-3. PMID10580128.
Kozarsky K, Penman M, Basiripour L, et al. (1989). "Glycosylation and processing of the human immunodeficiency virus type 1 envelope protein". J. Acquir. Immune Defic. Syndr. 2 (2): 163–9. PMID2649653.
Robinson WE, Montefiori DC, Mitchell WM (1988). "Evidence that mannosyl residues are involved in human immunodeficiency virus type 1 (HIV-1) pathogenesis". AIDS Res. Hum. Retroviruses. 3 (3): 265–82. doi:10.1089/aid.1987.3.265. PMID2829950.
Dunn CA, van de Lagemaat LN, Baillie GJ, Mager DL (2006). "Endogenous retrovirus long terminal repeats as ready-to-use mobile promoters: the case of primate beta3GAL-T5". Gene. 364: 2–12. doi:10.1016/j.gene.2005.05.045. PMID16112824.