Adenozintrifosfataza (3.6.1.3) – adenilpirofosfataza, ATP monofosfataza, ATPaza, SV40 T-antigen, adenozin 5'-trifosfataza, ATP hidrolaza, kompleks V (mitohondrijski elektronski transport), (Ca2+ + Mg2+)-ATPaza, HCO3--ATPaza, adenozinska trifosfataza) – je enzim sa sistemskim imenom ATP fosfohidrolaza.[1][2][3][4][5][6]
Mnogi enzimi koji su nekada bili obuhvaćeni ovom klasom, sada su u klasama EC 3.6.3 i EC 3.6.4.
Funkcije
Transmembranski ATPaze unose mnoge metabolite koji su potrebni za ćelijskimetabolizam i odnošenje toksina, otpada i rastvorenih materija koje mogu ometati ćelijske procese. Važan primjer je natrij-kalij mjenjač (iliNa+/K+ATPaza)
koja održava potencijal ćelijske membrane. Primjer je I vodik kalij ATPaza (H+/K+ATPAZA) ili protonska pumpaželuca koja zakiseljava njegov sadržaj.
Osim uloge izmjenjivača, druge kategorije transmembranskih ATPaza uključuju ko-transporterske pumpe (međutim, neki izmjenjivači su pumpe). Neki od njih, poput Na+/K+ATPaze, učestvuju u mreži protoka punjenja, ali drugi ne. Oni se nazivaju "elektrogeni" i "neelektrogeni" transporteri.[7]
Mehanizam
Spajanje između ATP hidrolize i transporta je više ili manje stroga hemijska reakcija, u kojoj se određeni broj rastvorenih molekula prenosi na svaku molekulu ATP koja se hidrolizira; naprimjer, 3 Na+ ion iz ćelije i 2 K+ ion unutra po hidroliziranom ATP, za Na+/K+ izmjenjivač.
Transmembranske ATPaze koriste hemijski potencijal energije ATP, jer oni obavljaju mehanički rad: oni transportiraju rastvorene supstance u smjeru suprotnom od svoje termodinamičkih preferiranih pravaca kretanja, to jest, sa strane membrane, gdje su u niskoj, na stranu gdje su u visokoj koncentraciji. Ovaj proces se označava kao aktivni transport.[8][9]
Ovaj enzim djeluje kada proton obara gradijent koncentracije, dajući enzimu spinovano ketanje. Ovo je jedinstvena spinska veza zajedničkog kretanja ADP i P, kako bi nastao ATP.
ATP sintaza može funkcionirati u obrnuto, to jest, korištenjem energije koji oslobađa hidroliza ATP, za pumpanje protona protiv njihovog elektrohemijskog gradijenta.
Klasifikacija
Postoje različiti tipovi ATPaze, koji se međusobno razlikuju (funkcijski i strukturno sinteza i/ili hidroliza ATP) (F-, V- i A-ATPaze sadrže rotirajuče motore) i po tipu iona koe transportiraju.
A-ATPaze (A1AO-ATPaze) su nađene kod Archaea, a funkcioniraju slično F-ATPazama.
P-ATPaze (E1E2-ATPaze) su nađene kod bakterija, gljiva , u eukariotskim plazma membranama i organelama, a služ e za transprt različitih iona duž membrana.
E-ATPaze du površinski ćelijski enzimi koji hidroliziraju moguće NTP, uključujući i vanćelijski ATP.
P-ATPazes (poznate i kao E1-E2 ATPaze) su nađene kod bakterija i u plazma mebranama eukariotskih organela. Njihovo ime potiče od kratkog vremena vezanost anorganskog fosfata za ostatke aspartats u trenutku aktivacije. Funkcija P-ATPaza je transport različitih spojeva, kao što su ioni i fosfolipidi, kroz membranu, pomoću energije koja nastaje hidrolizom ATP. Postoji mnogo različitih klasa P-ATPaza, koje prenose određenu vrstu iona. P-ATPaze se mogu sastojati od jednog ili dva polipeptida, a obično mogu imati dvije glavne konformacije, E1 i E2.
^Kielley, W.W. (1961). "Myosin adenosine triphosphatase". u Boyer, P.D., Lardy, H. and Myrbäck, K. (ured.). The Enzymes. 5 (2nd izd.). New York: Academic Press. str. 159–168.CS1 održavanje: više imena: editors list (link)
^Martin, S.S. and Senior, H.E. (1980). "Membrane adenosine triphosphatase activities in rat pancreas". Biochim. Biophys. Acta. 602: 401–418. PMID6252965.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
^Njus, D., Knoth, J. and Zallakian, M. (1981). "Proton-linked transport in chromaffin granules". Curr. Top. Bioenerg. 11: 107–147.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
^Riley, M.V. and Peters, M.I. (1981). "The localization of the anion-sensitive ATPase activity in corneal endothelium". Biochim. Biophys. Acta. 644: 251–256. PMID6114746.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
^Tjian, R. (1981). "Regulation of viral transcription and DNA replication by the SV40 large T antigen". Curr. Top. Microbiol. Immunol. 93: 5–24. PMID6269805.
^Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Eds. (2005). Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB) Sarajevo. ISBN9958-9344-1-8.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
^Kapur Pojskić L. (2014). Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju, 2. izdanje. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo. ISBN978-9958-9344-8-3.
^Međedović S., Maslić E., Hadžiselimović R. Biologija 2. Svjetlost, Sarajevo. ISBN9958-10-222-6.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)