Востраў Эгіна месціцца ў Сараніцкім заліве на захадзе Эгейскага мора ў 19 км на паўднёвы захад ад Афінаў. Мае вулканічнае паходжанне, сфарміраваўся каля 4 - 1 млн гадоў таму. Даўжыня з захаду на ўсход — 12,8 км. Найбольшая шырыня з поўначы на поўдзень — 11,3 км. Найвышэйшы пункт — гара Орас (532 м). Берагі крутыя, скалістыя. Толькі на захадзе маецца заліў з нізкімі берагамі, прыдатны для заходу суднаў.
Клімат субтрапічны міжземнаморскі. У зімовыя месяцы сярэдняя тэмпература рэдка апускаецца ніжэй за 6°C, улетку паднімаецца да 31°C. Сярэднегадавая колькасць ападкаў — 402 мм.
Згодна старажытнагрэчаскай міфалогіі востраў першапачаткова зваўся Энонэ. Тут нарадзілася Эгіна, выкрадзеная Зеўсам. Ад іх сувязі нарадзіўся Эак, першы валадар Энонэ і дзед знакамітага героя Ахіла. Ён пераназваў востраў у гонар сваёй маці.
Археолагі выявілі, што Эгіна была населена ў неаліце, каля 3000 тысячагоддзя да н. э. З 2 тысячагоддзя да н. э. назіраўся росквіт мясцовай культуры, звязаны з развіццём Мікенскай цывілізацыі. У пачатку 1 тысячагоддзя да н. э. была населена дарыйцамі. Эгінскі поліс набыў найбольшую магутнасць у VII - сярэдзіне V стст. да н. э. дзякуючы свайму флоту, які падтрымліваў гандаль з іншымі землямі Грэцыі, Егіптам і Фінікіяй. Эгінцы ўдзельнічалі ў бітве ля Саламіна з персамі. Срэбраныяманеты Эгіны з выявай чарапахі карысталіся попытам ва ўсёй Грэцыі. У 459 г. да н. э. Эгіну захапілі афіняне, якія зруйнавалі ўмацаванні і ўсталявалі кантроль над флотам.
