Уладзімір Міхайлавіч Казбяру́к[3][4] (нар. 29 жніўня 1923, в. Бандары, цяпер Падляскае ваяводства, Польшча — 4 красавіка 2016) — беларускі літаратуразнавец. Кандыдат філалагічных навук (1963).
Скончыў філалагічны факультэт БДУ ў 1949 годзе. У 1949—1952 гадах настаўнік у Навагрудскім раёне, выкладчык Полацкага педагагічнага інстытута. Вучыўся ў аспірантуры пры Мінскім педагагічным інстытуце (1952—1955). У 1959—1991 гадах у Інстытуце літаратуры АН Беларусі. Член Саюза беларускіх пісьменнікаў.
Вывучаў беларуска-польскія літаратурныя сувязі, беларускі рамантызм ХІХ — пачатку ХХ стагоддзя. Аўтар даследаванняў па гісторыі Беларусі і беларускай культуры (ліквідацыя беларускай дзяржаўнасці і нацыянальнай свядомасці ў XVII—XVIII стагоддзях, беларускае нацыянальнае адраджэнне ў ХІХ — пачатку ХХ стагоддзя, утварэнне БНР, жыццё і літаратурная дзейнасць Ф. Скарыны, Г. Пельгрымоўскага, С. Тшашчкоўскай, К. Каліноўскага, А. Гаруна і інш.).
Для беларуска-польскага зборніка «Малыя героі вялікай вайны» (1986) пераклаў успаміны маладых польскіх удзельнікаў Другой сусветнай вайны, таксама пераклаў на рускую мову «Клад» (1986) З. Бядулі, «Хітры мангуст» (ангольскія казкі, 1987), «Комбле» (грузінскія казкі, 1990), асобныя казкі і апавяданні пісьменнікаў народаў СССР[5]</ref>.