Уладзімір Віктаравіч Бокун

Уладзімір Віктаравіч Бокун
Дата нараджэння	28 ліпеня 1952(1952-07-28) (72 гады)
Месца нараджэння	Мінск, БССР, СССР
Род дзейнасці	рэжысёр, прадзюсар
Месца працы	Тэлефільм
Альма-матар	Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1979)
Член у	Беларускі саюз кінематаграфістаў
Прэміі	Спецыяльная прэмія Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь дзеячам культуры і мастацтва (2020)

Уладзімір Віктаравіч Бокун (нар. 28 ліпеня 1952, Мінск) — беларускі рэжысёр і прадзюсар.

Біяграфія

Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут у 1979 годзе. Працаваў у творчым аб’яднанні «Тэлефільм». 3 2003 кіраўнік «Студыі-майстэрні Уладзіміра Бокуна»^[1].

Член Беларускага саюза кінематаграфістаў з 1988 года.

Творчасць

Рэжысёр-пастаноўшчык фільмаў: хранікальна-дакументальных «Адной зоркі я паўтараю імя» (1981), «Зямля, акрыленая багаццем» (1982), «Каханне яшчэ быць можа» (1984), «Надзя, Надзечка, Надзея» (1985), «Хто дапаможа Анжэле Т.» (1986), «І будзеш шчаслівы ты» (1990), «Справа Ігнатоўскага» (1991), «Ніколі я не паміраў» (1992), «Імша па Купале» (1993), ігравых «Паром» (1988), «Сон» (1989) і інш. Аўтар тэлепраектаў «Лёс чалавека» (2003—07), «Зваротны адлік» (з 2008, і кіраўнік)^[1].

Узнагароды

Лаўрэат спецыяльнай прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2020)^[2].

Зноскі

1. Бокун Уладзімір Віктаравіч // Культура Беларусі: энцыклапедыя / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) [і інш.]. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2011. — Т. 2. — 544 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-11-0570-6.
2. Уладзімір Віктаравіч Бокун на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»

Літаратура

• Бокун Уладзімір Віктаравіч // Культура Беларусі: энцыклапедыя / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) [і інш.]. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2011. — Т. 2. — 544 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-11-0570-6.

Спасылкі

• Уладзімір Віктаравіч Бокун на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»