PROFILBARU.COM

Тэрэза Мэй
Тэрэза Мэй
	англ.: Theresa May
Міністр па справах жанчын і роўнасці Вялікабрытаніі[d]
	12 мая 2010 — 4 верасня 2012
Папярэднік	Harriet Harman[d]
Пераемнік	Maria Miller[d]
Shadow Leader of the House of Commons[d]
	6 снежня 2005 — 19 студзеня 2009
Папярэднік	Chris Grayling[d]
Пераемнік	Алан Дункан
Shadow Secretary of State for the Family[d]
	15 чэрвеня 2004 — 8 снежня 2005
Shadow Secretary of State for Transport[d]
	6 чэрвеня 2002 — 23 ліпеня 2002
Пераемнік	Tim Collins[d]
Chairman of the Conservative Party[d]
	23 ліпеня 2002 — 6 лістапада 2003
Папярэднік	David Davis[d]
Пераемнік	Liam Fox[d]
Shadow Secretary of State for Work and Pensions[d]
	19 студзеня 2009 — 11 мая 2010
Папярэднік	Chris Grayling[d]
Пераемнік	Yvette Cooper[d]
Shadow Secretary of State for Environment, Food and Rural Affairs[d]
	6 лістапада 2003 — 14 чэрвеня 2004
Папярэднік	Tim Collins[d]
Пераемнік	Tim Yeo[d]
76-ы прэм’ер-міністр Вялікабрытаніі
	13 ліпеня 2016 — 24 ліпеня 2019
Папярэднік	Дэвід Кэмеран
Пераемнік	Борыс Джонсан
лідар Кансерватыўнай партыі[d]
	11 ліпеня 2016 — 7 чэрвеня 2019
Папярэднік	Дэвід Кэмеран
Пераемнік	Борыс Джонсан
Першы лорд Казначэйства Вялікабрытаніі[d]
	13 ліпеня 2016 — 24 ліпеня 2019
Папярэднік	Дэвід Кэмеран
Пераемнік	Борыс Джонсан
міністр цывільнай службы Вялікабрытаніі[d]
	13 ліпеня 2016 — 24 ліпеня 2019
Папярэднік	Дэвід Кэмеран
Пераемнік	Борыс Джонсан
член Тайнага савета Вялікабрытаніі[d]
	з 2003
дэпутат 57-га парламента Вялікабрытаніі[d]
	8 чэрвеня 2017 — 6 лістапада 2019
дэпутат 56-га парламента Вялікабрытаніі[d]
	7 мая 2015 — 3 мая 2017
дэпутат 55-га парламента Вялікабрытаніі[d]
	6 мая 2010 — 30 сакавіка 2015
дэпутат 54-га парламента Вялікабрытаніі[d]
	5 мая 2005 — 12 красавіка 2010
дэпутат 53-га парламента Вялікабрытаніі[d]
	7 чэрвеня 2001 — 11 красавіка 2005
дэпутат 52-га парламента Вялікабрытаніі[d]
	1 мая 1997 — 14 мая 2001
міністр унутраных спраў Вялікабрытаніі[d]
	12 мая 2010 — 13 ліпеня 2016
Папярэднік	Alan Johnson[d]
Пераемнік	Эмбер Рад
Shadow Secretary of State for Women and Equalities[d]
	2 ліпеня 2007 — 11 мая 2010
Папярэднік	Eleanor Laing[d]
Пераемнік	Yvette Cooper[d]
Shadow Secretary of State for Culture, Media and Sport[d]
	6 мая 2005 — 8 снежня 2005
Папярэднік	John Whittingdale[d]
Пераемнік	Hugo Swire, Baron Swire[d]
Shadow Secretary of State for Environment, Food and Rural Affairs[d]
	6 лістапада 2003 — 14 чэрвеня 2004
Папярэднік	David Lidington[d]
Пераемнік	Tim Yeo[d]
Shadow Secretary of State for Transport[d]
	18 верасня 2001 — 6 чэрвеня 2002
Папярэднік	Archie Norman[d]
Пераемнік	Eric Pickles[d]
Shadow Secretary of State for Employment[d]
	15 чэрвеня 1999 — 18 верасня 2001
Папярэднік	David Willetts[d]
Shadow Secretary of State for Education[d]
	15 чэрвеня 1999 — 18 верасня 2001
Папярэднік	David Willetts[d]
Пераемнік	Damian Green[d]
Shadow Secretary of State for Women and Equalities[d]
	15 чэрвеня 1999 — 14 верасня 2001
Дэпутат 58-га парламента Вялікабрытаніі[d]
	12 снежня 2019 — 30 мая 2024
Shadow Secretary of State for Communities and Local Government[d]
	18 верасня 2001 — 6 чэрвеня 2002
Папярэднік	Archie Norman[d]
Пераемнік	Eric Pickles[d]
member of Merton London Borough Council[d]
	1986 — 1994
Нараджэнне	1 кастрычніка 1956[…] (68 гадоў); Істбарн, бора Істбарн[d], Усходні Сусекс[d], Усходні Сусекс[d], Вялікабрытанія;
Імя пры нараджэнні	англ.: Theresa Mary Brasier
Бацька	Hubert Brasier[d]
Маці	Zaidee Mary Brasier[d]
Муж	Філіп Мэй[d][…]
Веравызнанне	англіканства
Партыя	Кансерватыўная партыя;
Адукацыя	Wheatley Park School[d]; St Hugh's College[d] (1977);
Дзейнасць	палітыка
Месца працы	Банк Англіі; Association for Clearing Payment Services[d];
Аўтограф
Узнагароды	Time 100[d] (2017)
Сайт	tmay.co.uk (англ.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тэрэза Мэй (англ.: Theresa Mary May, у дзявоцтве Brasier; 1 кастрычніка 1956; Істбарн, Усходні Сусекс, Вялікабрытанія) — брытанскі палітык, міністр унутраных спраў (2010—2016), і міністр па справах жанчын і раўнапраўя (2010—2012), член Палаты абшчын (з 1997), член Кансерватыўнай партыі. Лідар Кансерватыўнай партыі з 11 ліпеня і 76-ы Прэм'ер-міністр Злучанага Каралеўства з 13 ліпеня 2016^[14] па 24 ліпеня 2019^[15].

Біяграфія

Скончыла Оксфардскі ўніверсітэт са ступенню бакалаўра геаграфіі. Працавала ў Банку Англіі.

Палітычная кар’ера

У 1986—1994 гадах была дэпутатам мясцовага савета лонданскага бора Мертан. Удзельнічала ў парламенцкіх выбарах 1992 года ў акрузе Норт-Уэст-Дарэм і ў датэрміновых выбарах 1994 года ў акрузе Баркінг, але няўдала.

На выбарах 1997 года ўпершыню была выбрана членам Палаты абшчын брытанскага парламента ад новаўтворанай выбарчай акругі Мейдэнхед у Беркшыры і з тых часоў перавыбіралася.

У 1997—2002 гадах займала розныя другарадныя пасады ў ценявым урадзе кансерватараў. У 2002 годзе стала першай^[16] жанчынай-старшынёй Кансерватыўнай партыі і займалася, у адрозненне ад лідара партыі, тэхнічнымі пытаннямі забеспячэння функцыянавання кансерватараў.

У 2003—2005 гадах была ценявым міністрам транспарту і, адначасова, ценявым міністрам харчавання і экалогіі. З мая па снежань 2005 года была ценявым міністрам культуры, СМІ і спорту. 6 снежня 2005 года была прызначана ценявым лідарам Палаты абшчын. У 2009—2010 гадах займала пасаду ценявога міністра працы і пенсій.

Пасля выбараў 2010 года была прызначана міністрам унутраных спраў, адначасова атрымаўшы партфель міністра па справах жанчын і раўнапраўя. На гэтай пасадзе яна выступала за наданне роўных правоў аднаполым парам, стаўшы адным з першых высокапастаўленых палітыкаў Вялікабрытаніі, якія публічна выказалі сваю падтрымку легалізацыі аднаполых шлюбаў^[17]^[18]. Пасаду міністра па справах працы і пенсій, на якую яна магла разлічваць з-за сваёй апошняй пасады ў ценявым урадзе, атрымаў Іэн Дункан Сміт.

У Палаце абшчын Мэй галасавала за ўварванне ў Ірак, супраць прыняцця законаў па барацьбе са змяненнем клімату, супраць далейшай інтэграцыі Вялікабрытаніі ў Еўрасаюз, супраць забароны на курэнне ў грамадскіх месцах^[19].

Выбары лідара Кансерватыўнай партыі

У час кампаніі 2016 года перад рэферэндумам аб выхадзе Вялікабрытаніі з Еўрасаюза падтрымлівала прэм’ер-міністра Дэвіда Кэмерана і была праціўнікам Brexit. Але пасля правядзення рэферэндуму, на якім перамаглі еўраскептыкі, і абвяшчэння прэм’ер-міністра Дэвіда Кэмерана пра сваю хуткую адстаўку, высунула сваю кандыдатуру на пасаду кіраўніка Кансерватыўнай партыі і, такім чынам, прэм’ер-міністра Вялікабрытаніі^[20].

5 ліпеня 2016 года, у першым раўндзе выбараў парламентарыямі-кансерватарамі лідара Кансерватыўнай партыі Тэрэза Мэй адразу стала фаварытам гонкі — набраўшы 165 галасоў^[21]. А 7 ліпеня фіналістамі гонкі за пасаду лідара брытанскіх кансерватараў і прэм’ер-міністра краіны сталі дзве жанчыны — Тэрэза Мэй, якая заручылася падтрымкай 199 парламентарыяў, і намміністра энергетыкі Андрэа Ледсам, якая набрала 84 галасы, пасля гэтага Тэрэза лічылася найбольш верагодным прэтэндэнтам на пасаду прэм’ера Вялікабрытаніі^[22].

11 ліпеня 2016 Ледсам завяршыла сваю кампанію, пакінуўшы Мэй адзіным кандыдатам. Неўзабаве яна была абвешчана лідарам партыі. Дэвід Кэмеран абвясціў, што ён перадасць паўнамоцтвы прэм’ер-міністра Т. Мэй 13 ліпеня, што і было зроблена. Такім чынам, Тэрэза Мэй стала другой жанчынай у гісторыі Вялікабрытаніі пасля Маргарэт Тэтчэр, якая заняла пасаду прэм’ер-міністра.

Адстаўка

24 мая 2019 года Тэрэза Мэй заявіла, што сыдзе ў адстаўку з пасады прэм’ер-міністра Вялікабрытаніі^[23]. Мэй выказала шкадаванне, што прапанаваны ёй план выхаду Вялікабрытаніі з Еўрасаюза не знайшоў падтрымкі^[24]. 7 чэрвеня Тэрэза Мэй сышла ў адстаўку з пасады кіраўніка Кансерватыўнай партыі^[25]. Было агаворана, што яна пакіне пасаду прэм’ер-міністра адразу пасля абрання новага лідара Кансерватыўнай партыі 23 ліпеня 2019 года.