Руска-турэцкая вайна (1735—1739)

Руска-турэцкая вайна 1735—1739
Асноўны канфлікт: Руска-турэцкія войны, руска-крымскія войны
Дата	1735—1739
Месца	Крым, Боснія, Сербія
Вынік	Бялградскі мірны дагавор
Змены	тэрыторыі Азова і Запарожжа вернуты Расіі
Праціўнікі
Расійская імперыя Гетманшчына Аўстрыя Асманская імперыя Крымскае ханства
Камандуючыя
Б. К. Мініх П. П. Ласі Каплан Гірай Махмуд I Менглі II Гірай Велі-паша
Сілы бакоў
80 000[1]  ?  ?  ?  ?
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Руска-турэцкая вайна (1735—1739) — вайна паміж саюзнымі Расіяй і Аўстрыяй (з 1737), з аднаго боку, і Турцыяй, з другога.

Расія ў гэтай вайне ставіла задачамі падпарадкаванне крымскіх татараў і атрыманне выхаду да Чорнага мора. Вайна не мела вырашальных вынікаў, і скончылася падпісаннем Бялградскага дагавора (1739).^[2]

У ходзе вайны расійская армія штурмам авалодала Перакопам і Азовам, фарсіравала Сіваш і Чангарскія пераправы і захапіла сталіцу Бахчысарай, сталіцу Крымскага ханства (1736); у 1737 рас. армія ўвайшла ў Крым праз Арабацкую Стрэлку. Абодва разы рас. армія была вымушана пакінуць Крым з-за эпідэмій і нястачы харчу. З 1737 на баку Расіі выступіла Аўстрыя. Расійская армія разграміла войска крымскага хана ў Салгірскай бітве і турэцкую армію ў Ставучанскай бітве, заняла Хоцін і Ясы (1739).^[2]

Зноскі

1. История русской армии. М.: ЭКСМО, 2007. С. 88
2. ВЭС-83. С.64?.

Літаратура

• Военный энциклопедический словарь / Пред. Гл. ред. комиссии Н. В. Огарков. — М.: Воениздат, 1983. — 863 с. (руск.)