Сын вінароба. З 1893 па 1897 вучыўся на факультэце прыродазнаўчых навук у Лазанскім універсітэце (Швейцарыя). У 1898 абараніў доктарскую дысертацыю па хіміі на тэму: «L'action des persulfates alcalins». Тады ж заняўся фатаграфіяй. У 1901 натуралізаваўся ў Швейцарыі.
У 1899—1901 гадах кіраваў фатаграфічнай дзейнасцю ўніверсітэта ў Лазане, у 1902—1906 гадах — выкладчык фатаграфічнай справы ва ўніверсітэце.
Адначасова працаваў з прафесарам Буржы ў шпіталі швейцарскага кантона Во, дзе стварыў першае рэнтгенаўскае аддзяленне. Тады ж стаў вучнем Альфонса Берцільёна, яго паплечнікам і паслядоўнікам. З 1901 — галоўны рэдактар часопіса «Revue suisse de photographie».
У 1902 упершыню ва ўніверсітэце ўвёў курс лекцый «Судовая фатаграфія». З 1906 — экстраардынарны прафесар крыміналістыкі Лазанскага ўніверсітэта, у якім узначальваў крымінальнае аддзяленне на юрыдычным факультэце.
Займаўся крыміналістыкай і судова-экспертнай дзейнасцю. У 1908 стварыў пры Лазанскім універсітэце Інстытут крыміналістыкі (Institut de police scientifique), які існуе дагэтуль. У сувязі з гэтым універсітэт пачаў рыхтаваць дыпламаваных крыміналістаў («Diplome de police scientifique»). У Інстытуце праходзілі стажыроўку крыміналісты з Расійскай імперыі, Румыніі, Сербіі, Грэцыі, Люксембурга і Бразіліі. У маі 1912 быў запрошаны ў Расійскую імперыю для чытання ў Пецярбургу шэрагу лекцый для працаўнікоў ваенна-судовага ведамства і слухачоў Аляксандраўскай ваенна-юрыдычнай акадэміі.
Падчас Першай сусветнай вайны, у 1914—1915 па запрашэнні ўрада Сербіі займаўся расследаваннем злачынстваў аўстра-венгерскай, нямецкай і балгарскай арміі ў дачыненні да мірных жыхароў, але ў Балгарыі вынікі расследавання Райса адхіляюцца на падставе таго, што ён не фатаграфаваў ахвяраў «балгарскіх зверстваў», робячы іх для аўстра-венгерскіх і нямецкіх — больш таго, што ён быў адным з першапраходцаў судовай фатаграфіі і той факт, што падчас вайны ён ваяваў у шэрагах сербскай арміі, ставіць пад сумнеў яго бесстароннасць як эксперта.[4] Праз швейцарскую прэсу паведаміў свету пра ваенныя злачынствы, здзейсненыя ў Сербіі.
У 1915 годзе ўступіў у сербскую армію, суправаджаў яе падчас адступлення праз Албанію, вярнуўся з ёй, апошнія дні вайны правёў у Бялградзе. Быў вядомы як вялікі сябар Сербіі і сербскага народа, пасля заканчэння вайны жыў у Сербіі.
.svg){kind=small}
