Доўгі час у Карэйскай Народна-Дэмакратычнай Рэспубліцы афіцыйна не было выпадкаў захворвання COVID-19. Сітуацыя з каранавірусам у краіне заставалася імглістай з-за інфармацыйнай закрытасці дзяржавы[1]. Толькі 12 мая 2022 года было афіцыйна заяўлена аб першых выпадках заражэння[2]. На наступны дзень з’явіліся першыя даныя: 350 000 пацыентаў з сімптомамі ліхаманкі, 162 000 ачунялі, шэсць смерцяў. Да 20 мая, паводле афіцыйных звестак, колькасць хворых складала больш за 2 млн чалавек, 65 чалавек памерлі[3].
Мяркуецца, што COVID-19 мог пракрасціся ў КНДР не з Паўднёвай Карэі, а з Кітая. Да пачатку пандэміі COVID-19 кітайска-паўночнакарэйская мяжа ахоўвалася досыць слаба — праз яе ішоў вельмі ажыўлены гандаль на чорным рынку. У той жа час паміж КНДР і Паўднёвай Карэяй з 1953 года існуе добра ахаваная дэмілітарызаваная зона, прарвацца праз якую надзвычай цяжка, што робіць малаверагодным паўднёвакарэйскае паходжанне COVID-19 у КНДР. Варта таксама адзначыць, што ў мяжуючых з дзяржавай кітайскіх правінцыях Ляанін і Гірын колькасць выпадкаў заражэння каранавірусам нізка, што зніжае верагоднасць таго, што COVID-19 мог быць завезены з Кітая[4].
КНДР — бедная краіна, якая знаходзіцца пад міжнароднымі санкцыямі. У сувязі з гэтым паўночнакарэйская медыцына адчувае значны дэфіцыт кваліфікаваных лекараў, лекаў і медыцынскага абсталявання, што рабіла краіну ўразлівай[5][6]. Калумніст агенцтва Bloomberg Дэвід Уэйнер лічыў, што яшчэ адной прычынай, якая робіць КНДР вельмі ўразлівай, з’яўляецца тое, што значная частка насельніцтва недаядае[4]. Нарэшце, трэцяй прычынай уразлівасці КНДР з’яўляецца тое, што яна мяжуе з Кітаем — краінай, дзе пачалася пандэмія, а кітайскія турысты складаюць большасць турыстаў, якія наведваюць КНДР[4].
Тым не менш, ёсць багаты станоўчы вопыт барацьбы з эпідэміямі, які прынес вялікую карысць у выпадку з каранавірусам. Па-першае, падчас усіх буйных эпідэмій за мяжой КНДР забараняла сваім грамадзянам замежныя паездкі — як, напрыклад, у час эпідэміі ліхаманкі Эбола ў 2014 годзе. Гэтая мера была ўжытая і пры пагрозе пранікнення ў краіну COVID-19, што рэзка скараціла лік кантактаў грамадзян з магчымымі замежнымі носьбітамі[6]. Па-другое, КНДР мае вялікі вопыт па барацьбе з рознымі хваробамі на сваёй тэрыторыі. Некаторыя з іх паўночнакарэйскім лекарам атрымалася нават ліквідаваць — так, у 2018 годзе ў КНДР была цалкам ліквідаваны адзёр. Гэта сведчыць аб тым, што, нягледзячы на вялікі дэфіцыт лекараў, медыкаментаў і абсталявання, паўночнакарэйская медыцынская сістэма можа быць эфектыўная ў выпадку эпідэмііи[4][7]. Нарэшце, трэцім і галоўным довадам у карысць таго, што Паўночная Карэя магла даць адпор вірусу, з’яўляецца тое, што краіна — таталітарная дзяржава. У такіх дзяржавах урад цалкам кантралюе ўсе сферы жыцця грамадзян, што ў выпадку эпідэміі дазволіць хутка ізаляваць хворых і мабілізаваць усе рэсурсы дзяржавы на барацьбу з хваробай[8].
КНДР стала адной з першых краін, якія закрылі свае межы з-за COVID-19. Ужо ў студзені 2020 года ўрад увёў значныя абмежаванні на замежныя паездкі[9], а ў канцы студзеня цалкам закрыў краіну для замежных турыстаў[6].
Паводле паведамлення газеты «Надон сінмун», у пачатку лютага 2020 года Урад КНДР распарадзіўся пачаць масавую дэзінфекцыю тавараў з-за мяжы. Так, у порце Нампхо ўсе тавары дэзінфікаваліся супрацоўнікамі мясцовай мытні, а шэраг тавараў былі затрыманы на каранцін[10]. У другой палове лютага былі адмененыя ўсе міжнародныя рэйсы і цалкам забаронены ўезд і выезд з краіны[11]. Адзінай ніткай, якая злучала КНДР з астатнім светам, стаў мост паміж кітайскім горадам Даньдун і карэйскім горадам Сіныйджу, па якім у краіну ідуць гуманітарныя грузы з-за мяжы, у прыватнасці — медыкаменты ад арганізацыі Урачы без межаў[1].
Таксама ў канцы лютага па ўсёй краіне былі закрыты школы, а замежным студэнтам Пхеньянскага ўніверсітэта было забаронена пакідаць інтэрнаты[12][13].
У сакавіку 2020 года па ўсёй краіне пачалі арганізоўвацца каранцінныя пункты, куды масава змяшчалі людзей[14]. Многія замежныя дыпламаты, у тым ліку расіяне, былі эвакуіраваны з Пхеньяна ва Уладзівасток, а адтуль — у Маскву[1][15].
18 сакавіка 2020 году лідар КНДР Кім Чэн Ын распарадзіўся аб будаўніцтве новых бальніц у краіне, а таксама ў чарговы раз заявіў, што ў КНДР няма выпадкаў заражэння.
Магчымасць успышкі COVID-19 у КНДР выклікала занепакоенасць у замежных назіральнікаў, у сувязі з чым многія замежныя дзяржавы і міжнародныя арганізацыі падалі КНДР сваю дапамогу ў барацьбе з вірусам. Так, Расія прадаставіла ўладам тэст-сістэмы для вызначэння COVID-19[1]. Сусветная арганізацыя аховы здароўя абвясціла аб тым, што плануе ў бліжэйшы час адправіць у КНДР дапамогу, пра жаданне дапамагчы Паўночнай Карэі заявілі таксама Міжнародная федэрацыя таварыстваў Чырвонага Крыжа і Чырвонага Паўмесяца, Дзяржаўны дэпартамент ЗША і ўрад Паўднёвай Карэі[4]. Урад ЗША звярнуўся ў ААН з просьбай зрабіць выключэння з санкцый супраць КНДР для магчымасці дастаўкі туды гуманітарнай дапамогі[9]. 21 сакавіка 2020 года Прэзідэнт ЗША Дональд Трамп напісаў ліст лідару КНДР Кім Чэн Ыну, у якім выказаў жаданне супрацоўнічаць з ім у барацьбе з COVID-19[16].
Камандуючы Сіламі ЗША ў Карэі генерал Роберт Абрамс заявіў аб тым, што ў лютым і сакавіку 2020 года ў КНДР знізілася ваенная актыўнасць, звязаўшы гэта з тым, што ў краіне нібыта ёсць выпадкі захворвання COVID-19[4].
Строгія каранцінныя меры, уведзеныя паўночнакарэйскім урадам, практычна паралізавалі дзейнасць падпольнай сеткі, з дапамогай якой уцекачы з КНДР бягуць у іншыя краіны[17].
21 студзеня КНДР закрыла мяжу для замежных турыстаў[18].
23 студзеня ў горадзе Сіныйджу былі змешчаныя на каранцін асобы, у якіх падазравалі вірус. Пасля інфармацыі аб тым, што COVID-19 у каго-небудзь з іх пацвердзіўся не паступала[19].
30 студзеня ЦТАК абвясціў аб увядзенні па ўсёй краіне рэжыму надзвычайнага становішча і стварэнні штаба па барацьбе з эпідэміяй[20].
2 лютага ЦТАК абвясціла аб тым, што ўсе асобы пры ўезду пасля 13 студзеня павінны быць падвергнуты медыцынскаму нагляду[20].
7 лютага выданне Daily NK заявіла аб тым, што ад каранавіруса загінулі пяць жыхароў паўночнакарэйскага горада Сіныйджу[21]. У той жа дзень газета The Korea Times паведаміла пра тое, што заражаная ўраджэнка Пхеньяна[22]. Улады КНДР не пацвердзілі абодва гэтых паведамленні, аднак прынялі больш строгія меры па барацьбе з распаўсюджваннем віруса[23][24].
18 лютага «Надон сінмун» працытавала словы высокапастаўленага прадстаўніка паўночнакарэйскай сістэмы аховы здароўя, які заявіўшы, што ў краіне «да гэтага часу не было ніводнага пацверджанага выпадку новага каранавіруса»[25].
20 лютага з-за каранавіруса былі закрыты ўсе школы КНДР[13].
29 лютага Кім Чэн Ын заклікаў прыняць больш рашучыя меры для прадухілення распаўсюджвання COVID-19 у Паўночнай Карэі[26].
Да пачатку сакавіку паўночнакарэйскі ўрад працягнуў адмаўляць, што ў краіне ёсць якія-небудзь выпадкі COVID-19. Па звестках паўднёвакарэйскага выдання Daily NK, ад каранавіруса загінула 180 салдат Карэйскай народнай арміі[27].
14 сакавіка 2020 года дзяржаўныя СМІ Паўночнай Карэі зноў пацвердзілі, што на тэрыторыі краіны няма пацверджаных выпадкаў захворвання[28].
18 сакавіка 2020 года Кім Чэн Ын распарадзіўся аб будаўніцтве новых бальніц у Паўночнай Карэі, працягваючы таксама адмаўляць любыя выпадкі COVID-19 у краіне. Па сцвярджэнні Кім Чэн Ына, мэта будаўніцтва новых бальніц — не барацьба з каранавірусам, а паляпшэнне сістэмы аховы здароўя[29].
20 сакавіка паўночнакарэйскія СМІ паведамілі аб тым, што больш за 2590 чалавек былі вызваленыя з каранціну ў правінцыях Пхёнан-Пукто і Пхёнан-Намдо. У ліку вызваленых — усё раней змешчаныя на каранцін замежнікі, акрамя трох чалавек[14].