Мандарынка

Мандарынка
Самец і самка на возеры ў Англіі
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Птушкі Падклас:  Нованёбныя Атрад:  Гусепадобныя Падатрад:  Anseres Сямейства:  Качыныя Род:  Лясныя качкі Від:  Мандарынка
Міжнародная навуковая назва
Aix galericulata (Linnaeus, 1758)
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 22680107
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   554037 NCBI   345735 EOL   1048478 FW   370646

Мандарынка^[1] (Aix galericulata) — птушка сямейства качыныя.

Агульная характарыстыка

Мандарынка — невялікая качка масай 0,4-0,7 кг. Даўжыня цела 41-49 см, размах крылаў 68-74 см. Шлюбны ўбор самца мандарынкі вылучаецца сярод іншых качак. Самец у шлюбным уборы вельмі прыгожы, ярка ўбраны: на галаве чуб і ўпрыгожваючыя пёры па баках цела, накшталт веера, чырвоная дзюба. Самка і маладыя шэра-бурыя з шэрай дзюбай, вакол вока белае аблямаванне, якое пераходзіць у брыво. Самец у негнездавы час падобны да самкі, але з чырванаватай дзюбай.

Распаўсюджанне

Мандарынка распаўсюджаная ва Усходняй Азіі: Кітай, Японія, Тайвань. У Расіі мандарынка гняздуе ў Амурскай і Сахалінскай вобласці, у Хабараўскім і Прыморскім краях. Спарадычна трапляецца ва ўсходняй Манголіі. Паўднёвыя папуляцыі аселыя, паўночныя — пералётныя. Зімуе ў паўднёва-ўсходнім Кітаі, Японіі, на Тайвані.

Насяляе вялікія кантынентальныя вадаёмы, гняздуе сярод дрэў або за травамі, якія параслі лесам; узімку жыве ў прыморскай зоне.

Інтрадуцыравана ў Англіі і Германіі, гняздзіцца ў апошні час таксама ў Галандыі, Бельгіі, Францыі, Даніі, Аўстрыі і Ірландыі. Птушкі, якіх адзначаюць у розных еўрапейскіх краінах, хутчэй за ўсё раней захоўваліся ў заасадах або качуюць^[2].

Асаблівасці біялогіі

Гэтая качка жыве на зарослых лясамі горных рэчках са звісаючымі над вадой галінамі дрэў і ў прырэчных горных лясах. Мандарынка добра плавае, пры гэтым высока сядзіць на вадзе з крыху прыўзнятым хвастом. Нырае рэдка, толькі калі параненая. Яе палёт хуткі і манеўраны, яна лёгка ўзлятае, часам амаль прама ўверх. У адрозненне ад большасці качак, мандарынку часта можна бачыць седзячую на галінах дрэў або на прыбярэжных скалах.

Яйкі Aix galericulata

Гняздо ладзіць на рознай вышыні ў дуплах нахіленых над вадой дрэў у лясах з густым падлескам. Значна радзей гняздуе на зямлі ў паглыбленні пад прыкрыццем ствалоў дрэў або іншай густой расліннасці. Яйкі (9-12, да 14), ад чыста белых да крэмавых (колеру слановай косці).

Развядзенне і ахова

Мандарынка ўнесена ў Чырвоную кнігу Расіі як рэдкі від. Гэтую качку разводзяць у парках як дэкаратыўную птушку.

Зноскі

1. Напісанне Мандарынка ў адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах., Т.10. Мн., 2000, С.76
2. Птушкі Еўропы (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 19 красавіка 2015. Праверана 29 кастрычніка 2014.

Літаратура

• Птушкі Еўропы: Палявы вызначальнік / пад рэд. М. Нікіфарава. — Варшава: Навуковае выдавецтва ПНВ, 2000.