«Ма́йстар спо́рту СССР» (стандартнае скарачэнне ў спартыўнай даведачнай літаратуры — МС) — спартыўнае званне, заснаванае ў 1935 годзе[1] Вышэйшым саветам фізічнай культуры пры ЦВК СССР (у шахматах званне МС СССР было заснавана раней).
Гісторыя
Званне прысвойвалася спартсменам СССР; з увядзеннем у 1937 годзе Адзінай усесаюзнай спартыўнай класіфікацыі — за выкананне ўстаноўленых у ёй нарматываў. Прысваенне звання скончылася ў 1992 годзе.
Знакі ўзору 1935 года не мелі нумароў. У 1949 годзе быў зацверджаны новы знак (больш ужо не мяняў свой выгляд); знак № 1 быў уручаны Альберту Абрамяну[2] за перамогу на чэмпіянаце СССР па гімнастыцы ў вольных практыкаваннях.
На 1 студзеня1975 года званне атрымалі каля 108,1 тыс. чалавек[1], да 1988 года — каля 250 тыс. чалавек[3].
Пасведчанне да звання «Майстар спорту», выдадзенае ў 1978 годзе Анатолю Старасціну
Ганаровы майстар спорту
У 1959 годзе быў уведзены «Ганаровы знак „Майстар спорту СССР“», які прысвойваўся спартсменам, 5 гадоў запар выконваўшым нарматыў звання «майстар спорту СССР». Пастановай Дзяржкамспорту СССР ад 26 чэрвеня1986 года ўзнагароджанне гэтым знакам было спынена.[4]
У спартыўнай літаратуры ўладальнікі гэтага знака называюцца «Ганаровы майстар спорту СССР» (стандартнае скарачэнне — ГМС).
Майстар спорту па нацыянальных відах спорту
У 1950-я — 1960-я гады ў шэрагу саюзных рэспублік былі заснаваны званні «майстар спорту па нацыянальных відах спорту».[1] Званне прысвойвалася па нацыянальных відах спорту, якія маюць правілы спаборніцтваў, зацверджаныя спорткамітэтамі рэспублік. Так, Адзіная ўсерасійская класіфікацыя па нацыянальных відах спорту, прынятая ў 1970 годзе, уключала ў сябе 17 відаў спорту — гонкі на аленевых запрэжках, гонкі на сабачых запрэжках, нацыянальная барацьба, лапта, гіравы спорт і інш.