PROFILBARU.COM

Леў Аляксеевіч Вінаградаў
Леў Аляксеевіч Вінаградаў
Дата нараджэння	1877
Месца нараджэння	Гомель, Гомельскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя або ; Масква, Маскоўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	4 мая 1938
Месца смерці	Мінусінск, Мінусінскі раён, Краснаярскі край, РСФСР, СССР;
Род дзейнасці	юрыст, гісторык-аматар

Леў Аляксеевіч Вінаградаў (1877, г. Гомель, Магілёўская губерня або г. Масква — 4 мая 1938, г. Мінусінск) — юрыст, гісторык-аматар, аўтар аднаго з першых нарысаў гісторыі Гомеля (1900).

Біяграфія

Месцам яго нараджэння ў сціслых дакументальных паведамленнях аб лёсах рэпрэсаваных у сталінскія часы падаецца Масква^[1]. У той жа час сам сябе Л. Вінаградаў вызначаў як «гамялянін»^[2], а ў краязнаўчай літаратуры згадваецца, што ён вырас у Гомелі на вуліцы, якая сёння носіць імя Песіна, а ў Маскву пераехаў пазней, каб атрымаць юрыдычную адукацыю^[3]^[4].

З 1903 па 1916 г. ён значыўся ў спісах памочнікаў прысяжных павераных. У 1903 г. быў прысяжным страпчым пры Маскоўскім камерцыйным судзе^[5]. Пражываў у розных месцах дарэвалюцыйнай Масквы — вуліцы Ялохаўская (1903 г.)^[5], Садовая-Чарнагразская (1906 г.)^[6], Добрая слабодка (1916 г.)^[7]. Кватэра на Добрай слабодцы была абсталявана тэлефонам і служыла кабінетам для прыёму кліентаў^[7].

Пасля 1917 г. служыў у адным з наркаматаў^[3]. У 1930-я гг. стаў ахвярай сталінскіх рэпрэсій^[3] — высланы ў Мінусінск, дзе 13 лютага 1938 г. быў арыштаваны, па ўсім відаць, паўторна і 11 красавіка 1938 г. асуджаны тройкай УНКУС Краснаярскага края на расстрэл па артыкуле за контррэвалюцыйную агітацыю. Расстраляны ў Мінусінску 4 мая 1938 г. Рэабілітаваны 7 снежня 1989 г. пракуратурай Краснаярскага края^[1].

Краязнаўчая дзейнасць

Л. Вінаградаў з’яўляецца аўтарам невялікай кнігі «Гомель. Его прошлое и настоящее. 1142—1900 гг.», якую ў 1900 г. выдала маскоўская друкарня М. Шарапава. Кніга стала першай спробай мэтанакіраванага вывучэння гісторыі Гомеля з прыцягненнем вялікай колькасці дакументальных крыніц, расцярушаных па архівах, зборах і розных выданнях^[4]. За вынік працы даследчык атрымаў у наш час эпітэты першапраходзец гомельскай гісторыі^[4] і патрыярх нашага (г.зн., гомельскага) краязнаўства^[8].

Мяркуецца, што працаваць над будучай кнігай Л. Вінаградаў пачаў яшчэ ў юнацтве, знайшоўшы падтрымку ў асобе Ф. Паскевіча, які даў таму магчымасць працаваць у багатым кнігазборы гомельскага палаца. Пазней росшукі працягнуліся ў маскоўскіх архівах^[3]. Нягледзячы на свой сціплы аб’ём, кніга ўтрымлівае вялікі факталагічны матэрыял, застаецца і сёння своеасаблівым адпраўным пунктам для вывучэння гісторыі Гомеля азначанага перыяду. Разам з тым, варта заўважыць, што шэраг звестак і высноў кнігі патрабуюць удакладненняў і верыфікацыі з прыцягненнем шырэйшага кола крыніц. Нельга пры знаёмстве з кнігай Л. Вінаградава скідваць з рахункаў і яе канцэптуальнае вырашэнне ў духу памяркоўнага заходнерусізму.

Цікавыя факты

У скарочаным выглядзе матэрыялы з кнігі Л. Вінаградава друкаваліся пад назвай «Исторический очерк города Гомеля» на старонках газеты «Полесский телеграф» у 1917 г.^[9]^[10] Публікацыя ажыццяўлялася, «ідучы насустрач жаданням гамяльчан», якія цікавіліся «паходжаннем свайго роднага горада і развіццём яго»^[9].
Не будучы забароненай у савецкі час, кніга ўяўляла сабой бібліяграфічную рэдкасць^[4]. Яе перавыданне ўпершыню было зроблена ў 1992 г. выдавецка-паліграфічным прадпрыемствам «Сож» праз факсімільнае аднаўленне арыгінальнага выдання з фондаў Гомельскага абласнога краязнаўчага музея^[11].

Зноскі

↑ ^а ^б Виноградов Лев Алексеевич // Книга памяти жертв политических репрессий Красноярского края. — Красноярск : Книж. изд. «Издательские проекты», 2005. — Т. 2.
↑ Виноградов, Л. Гомель. Его прошлое и настоящее. 1142—1900 гг. / Л. Виноградов [Репринт. изд.]. — Гомель: КИПУП «Сож», 2005. — С. 4.
↑ ^а ^б ^в ^г Рогалев, А. Ф. От Гомиюка до Гомеля. Городская старина в фактах, именах, лицах. / А. Ф. Рогалев — 2-е изд., перераб. и доп. — Гомель: Барк, 2006. — С. 137—138.
↑ ^а ^б ^в ^г Макушников О. Средневековый Гомель: состояние проблемы и перспективы изучения Архівавана 13 мая 2021. // Гомель: старонкі гісторыі (да 870-годдзя першай згадкі ў летапісе) [Тэкст] : зб. навук. арт. / рэдкал.: В. А. Міхедзька (адказны рэд.) [і інш.], М-ва адукацыі РБ, Гомельскі дзярж. ун-т імя Ф. Скарыны. — Гомель : ГДУ імя Ф. Скарыны, 2012. — С. 5—10.
↑ ^а ^б Вся Москва [Текст] : адресная и справочная книга…на 1903 год — Москва : Изд. Суворина, 1903. — Стб. 1043.
↑ Вся Москва [Текст] : адресная и справочная книга… на 1906 год. — Москва : Суворин «Новое время», 1906. — Стб. 596.
↑ ^а ^б Вся Москва : адресная и справочная книга … на 1916 год — Москва : Т-во А. С. Суворина «Новое время», 1916. — Стб. 775.
↑ Макушников, О. А. Гомель с древнейших времён до конца XVIII в. Историко-краеведческий очерк / О. А. Макушников. — Гомель : РУП «Центр научно-технической и деловой информации», 2002. — С. 5.
↑ ^а ^б Полесский телеграф. — 1917. — 18 января. — С. 3.
↑ Полесский телеграф. — 1917. — 19 января. — С. 3.
↑ Гомель. Его прошлое и настоящее, 1142―1900 г. / Л. Виноградов. — Факсимильное воспроизведение издания 1900 г. из фондов Гомельского областного краеведческого музея. — Гомель : ИПП "Сож", 1992.