Ле́мнаская стэ́ла — надмагільны помнік (стэла) з надпісам на мове, блізкай да этрускай. Мова ўключаецца ў гіпатэтычную тырэнскую сям'ю.
Стэла знойдзена ў 1885 годзе на востраве Лемнас, была ўмуравана ў сцяну царквы ў Камінье (паўднёва-ўсходняя частка вострава), у наш час знаходзіцца ў Нацыянальным музеі ў Афінах.
Стэлу адносяць да VI стагоддзя да н.э., пры гэтым верхняй мяжой датавання лічыцца далучэнне Лемнаса Мільтыядам да Афін у 510 годзе да н.э., пасля чаго насельніцтва вострава было элінізавана. У Герадота згадваецца, што дагрэчаскім насельніцтвам Лемнаса былі пеласгі (стар.-грэч.: Πελασγοί)[1], Фукідыд называе гэта ж насельніцтва тырсенамі (Τυρσηνοί)[2] — гэты этнонім у грэчаскай літаратуры таго часу быў сінанімічны тырэнам, гэта значыць этрускам. Аднак магчыма, што пеласгі і тырсены былі рознымі, хоць і роднаснымі, народамі — так, егіпецкія крыніцы сярод «народаў мора» згадваюць як пеласгаў (Plst), так і тырсенаў (Trs).
Герадот таксама піша, што пеласгі выгналі з Лемнаса мінійцаў, аднак даследчыкі лемнаскай стэлы не разглядаюць гіпотэзу пра яе мінійскае паходжанне, паколькі, мяркуючы па кантэксце апісанай Герадотам падзеі, яна адбылося ў дагістарычны, дапісьмовы перыяд.
Італьянская археалагічная экспедыцыя1928 года выявіла надпісы, падобныя да надпісаў стэлы, на фрагментах мясцовай керамікі. Гэта знаходка пацвердзіла, што мова (і алфавіт) стэлы быў распаўсюджаны на Лемнасе дагрэчаскага перыяду і з'яўлялася гутарковай, гэта значыць стэла не была прывезена на Лемнас з іншага раёна Міжземнамор'я[3].
Таксама на Лемнасе быў знойдзены камень з чатырма словамі на той жа мове[4][5].
Надпіс на Лемнаскай стэле (на малюнку і на таблічцы) лічыцца не перакладзеным.
Транслітарацыя
На малюнку
hολαιε:ζ:ναφοθ:ζιαζι
μαραζ:μαF
σιαλχFειζ:αFιζ
εFισθο:ζεροναιθ
ζιFαι
ακερ:ταFαρζιο
αναλασιαλ:ζεροναι:μοριναιλ
На таблічцы
hολαιεζι:φοκιασιαλε:ζεροναιθ:εFισθο:τοFερονα
ρομ:hαραλιο:ζιFαι:επτεζιο:αραι:τιζ:φοκε
ζιFαι:αFιζ:σιαλχFιζ:μαραζμ:αFιζ:αομαι
Эфестыйскі надпіс
Новы надпіс на в. Лемнас быў знойдзены падчас раскопак Эфестыі і апублікаваны Карла Дэ Сімонэ. Надпіс складаецца з 26 літар, згрупаваных у два радкі; чытанне ідзе бустрафедонам[6][7].