PROFILBARU.COM

Ежы Мікалай Гільзен
Ежы Мікалай Гільзен
пісар вялікі духоўны літоўскі
	10 чэрвеня 1740 — 1744
Папярэднік	Антоній Юзаф Война
Пераемнік	Антоні Эразм Валовіч[d]
біскуп смаленскі
	3 верасня 1744 — 29 студзеня 1763
Дыяцэзія	Смаленская дыяцэзія
Папярэднік	Багуслаў Гасеўскі
Пераемнік	Габрыэль Вадзынскі
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	6 снежня 1692; Дагда, Інфлянцкае ваяводства, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая;
Смерць	24 красавіка 1775 (82 гады); Варшава, Варшаўская зямля[d], Мазавецкае ваяводства, Велікапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая;
Пахаванне	Асвея;
Дынастыя	Гільзены[d]
Бацька	Ежы Канстанцін Гільзен[d]
Маці	Ганна Рэгіна Шымельпфеніг фон дэр Ое[d]
Узнагароды

Ежы Мікалай Гільзен (польск.: Jerzy Mikołaj Hylzen; 6 снежня 1692, Дагда — 24 красавіка 1775, Варшава) — вялікалітоўскі рымска-каталіцкі і дзяржаўны дзеяч, пісьменнік і перакладчык.

Біяграфія

З шляхецкага роду Гільзенаў. 11 кастрычніка 1738 года абраны канцлерам Віленскага капітула. З дапамогай Сапегаў як рэгент каралеўскай канцылярыі стаў 10 чэрвеня 1740 года пісарам вялікім літоўскім. Прызначаны смаленскім біскупам 13 лютага 1746 года (паводле іншых звестак, 10 мая 1745^[3]). У 1758 перадаў кіраўніцтва ў дыяцэзіі каад’ютару Габрыэлю Вадзынскаму. У 1759 годзе ўзнагароджаны Ордэнам Белага Арла. 17 ліпеня 1763 года адмовіўся ад кіравання дыяцэзіяй.

Wojna duchowna Wawrzyńca Scupoli (1746)
Opisanie historyczne obyczajów pierwszych chrześcijan według Klaudiusza Fleury (1746)
Reguły kazań (1747)
Pisma Bożego… wybrane rozdziały (1755)