Беларуская народная самапомач (БНС) — грамадская нацыянальная арганізацыя, якая дзейнічала ва ўмовах нацысцкай акупацыі ў Генеральнай акрузе «Беларусь». Паводле нямецкай задумы, арганізацыя мусіла пераняць усе функцыі Чырвонага Крыжа[1].
Гісторыя
Беларуская народная самапомач была створана 13 кастрычніка1941 паводле загаду генеральнага камісара Беларусі В. Кубэ.
БНС узначальвалі І. Ермачэнка (22.10.1941 — красавік 1943), В. Іваноўскі (30.6.1943 — лістапад 1943), Ю. Сабалеўскі (лістапад 1943 — 1.2.1944). Кіруючы орган — Цэнтральная рада (Цэнтраль, складалася з 13 аддзелаў-рэфератаў), якой падпарадкоўваліся акруговыя, раённыя і валасныя аддзелы.
БНС дзейнічала пад кантролем і кіраўніцтвам нямецкіх акупацыйных улад. Склад цэнтральнай рады зацвярджаў Кубэ, праўленні акруговых, раённых і старшыняў валасных аддзелаў прызначалі адпаведныя гібетскамісары, раённыя і валасныя нямецкія кіраўнікі.
Статут БНС абвяшчаў яе як дабрачынную народную арганізацыю, якая ставіць за мэту «памагаць пацярпелым беларусам ад ваенных дзеянняў, бальшавіцкага і польскага панавання, памагаць адбудаваць зруйнаваны чужынцамі беларускі край, пашырыць і развіць беларускую культуру». БНС займалася зборам грашовых і матэрыяльных каштоўнасцей, прадуктаў харчавання, абутку і зімовай вопраткі, аказвала матэрыяльную дапамогу пацярпелым ад вайны, займалася арганізацыяй устаноў аховы здароўя, дастаўкай друкаваных выданняў у акругі і паветы (напрыклад, газеты для сялян «Голас вёскі»).
У пачатку 1942 быў праведзены з’езд усіх лекараў Беларусі. На ім было пастаноўлена стварыць беларускую лекарскую прафесійную арганізацыю, адкрыць беларускі медыцынскі ўніверсітэт і арганізаваць матэрыяльную дапамогу мясцовым дактарам у цяжкі ваенны час.
БНС утрымлівала многія шпіталі, праводзіла рассяленне дзяцей у прытулкі, арганізаваныя на базе савецкіх санаторый (да 10000 дзяцей).[2]
Члены БНС удзельнічалі ў гвалтоўным медыцынскім аглядзе для высылання рабочай сілы ў Германію.[3]
Удзельнікі з’езду кіраўнікоў БНС (1942).
З’езд кіраўнікоў БНС (ліпень 1942), у якім удзельнічалі Мужы Даверу, кіраўнікі БНС з акруг і вядучыя бурмістры і кіраўнікі беларускай паліцыі, дамагаўся ўнясення змен у статут БНС і прызнання за ёй права самакіравання. На з’ездзе Цэнтральнай рады і акруговых кіраўнікоў БНС (сакавік 1943) быў выпрацаваны мемарандум, які патрабаваў поўнай аўтаноміі Беларусі, стварэнне беларускага ўрада і войска. Падкрэслівалася, што «ўрад абвясціць аддзяленне Беларусі ад СССР і аб’явіць яму вайну, як ворагу беларускага народа». Пры садзейнічанні БНС ствараўся Беларускі корпус самааховы. Аднак нямецкая акупацыйная адміністрацыя распараджэннем ад 18.3.1943 абмежавала дзейнасць БНС толькі аховай здароўя і матэрыяльнай дапамогай насельніцтву. І. Ермачэнка быў зняты з пасады кіраўніка БНС і высланы з Беларусі.
У чэрвені 1943 БНС рэарганізавана ў Беларускую самапомач, дзейнасць якой у адпаведнасці з новым статутам была абмежавана зборам ахвяраванняў, матэрыяльнай дапамогай, вярбоўкай новых членаў. Кіраўніком арганізацыі стаў Юрый Сабалеўскі, былы пасол у польскім сейме.
↑К’яры, Б. Штодзённасць за лініяй фронту: Акупацыя, калабарацыя і супраціўленне у Беларусі (1941—1944 г.) / Бернгард К’яры; Пер. з ням. Л. Баршчэўскага; Навук. рэд. Г. Сагановіч. — Мн., 2008. — 390 с. — С. 130. — (Бібліятэка часопіса «Беларускі Гістарычны Агляд»; 13). — ISBN 978-5272-20-6. Спасылка ў кнізе: Gartenschläger, U. Die Stadt Minsk während der deutschen Besatzung: Magisterarbeit. — Köln, 1990. — S. 86; Die Ostkartei. Grundriß des des Neuaufbaus im Osten. H. 4. № 20. S. 2, 3.
Найдзюк Я., Касяк І. Беларусь учора і сяньня: Папулярны нарыс з гісторыі Беларусі / Пасьляслоўе А. Грыцкевіча; Уклад. Н. Дашкевіч. — Мн.: Навука і тэхніка, 1993. — 414 с.: іл.
