Ідал (яп.: アイドル айдору, ад англійскага слова «idol») — у японскай поп-культуры маладая медыя-персона (спявак, акцёр, мадэль і г.д.) з мілым і нявінным іміджам, звычайна падлеткавага ўзросту[1][2][3][4]. Ідалы з'яўляюцца асобнай катэгорыяй японскіх артыстаў.
Тэрмін камерцыялізаваны японскімі агенцтвамі па пошуку талентаў, некаторыя з якіх спецыялізуюцца на ідалах. Агенцтва набіраюць дзяцей і падлеткаў, якія міла сябе вядуць, і робяць з іх зорак. Ідалы з'яўляюцца аб'ектам любові фанатычных прыхільнікаў. Існуе таксама меркаванне, што японцы бачаць ідалаў як сёстраў ці звычайных мілых суседскіх дзяўчынак[1][2][3][4][5].
Можна сказаць, што ў японскай папулярнай музыцы спевакі-ідалы ўтвараюць пэўны жанр. Яны выконваюць адмысловы выгляд сентыментальных песень, якія не вымагаюць асаблівага вакальнага майстэрства, але артыст павінен быць мілым і абаяльным. У сваім паўсядзённым жыцці ідалы таксама павінны адпавядаць сваім песням, так каб мець ідэальна чысты публічны імідж і быць прыкладам для маладога пакалення[1][2].
З'ява паўстала ў пачатку 1970-х гадоў як рэакцыя на бум папулярнасці маладой французскай актрысы Сільві Вартан ў фільме «Cherchez l'idole» («Шукайце ідала»; выйшаў на экраны японскіх кінатэатраў у лістападзе 1964 году і па-японску называўся «Aidoru o Sagase»)[6]. «Ідаламі» сталі называць дзяўчынак-спявачак, у асноўным ад 14 да 16 гадоў, якія толькі пачыналі свой шлях да славы або вельмі маладых новых зорак.
Гэта выбарачны спіс японскіх ідал-груп (музычных гуртоў), арганізаваны па праектам або агенцтвам па пошуку талентаў.
{{cite news}}