PROFILBARU.COM

7-я армія (палявая)
7А
7-я армія (палявая); 7А
Гады існавання	ліпень 1914 года — пачатак 1918 года
Краіна	Расія
Уваходзіць у	гл. спіс франтоў
Тып	армія
Дыслакацыя	Расійская імперыя
Удзел у	Першая сусветная вайна 1914—1918
Камандзіры
Вядомыя камандзіры	гл. Галоўнакамандуючыя

7-я а́рмія (7 А) — агульнавайсковае аператыўнае, раней стратэгічнае, аб'яднанне (фармаванне, армія) узброеных сіл Расійскай імперыі, падчас Першай сусветнай вайны ў Рускай Імператарскай Арміі.

Армія ўдзельнічала ў Галіцыйскай аперацыі (1914—1915 гадоў), абарончых баях у ходзе ліквідацыі Горліцкага прарыву аўстра-германскіх войскаў (1915 год), Брусілаўскім прарыве (1916 год), баявых дзеяннях на рацэ Стрыпа, пад Львовам, у раёне Бучач — Галіч — Тарнополь (1916-1917 года) і летнім наступе войскаў Паўднёва-Заходняга фронту 1917 года.

Таксама мела назвы: «7-я палявая армія»^[1], раней «Асобная армія № 7»^[2]^[3] або «Адэская армія»^[2]^[3].

Гісторыя

Палявое ўпраўленне (штаб 7 А) было ўтворана ў ліпені 1914 года пры штабе Адэскай ваеннай акругі, было сфармавана па штатам палявога ўпраўлення галоўнакамандуючага войскамі фронту (па сучаснаму камандуючага войскамі фронту), але са скарочанай колькасцю чыноў штаба арміі (вайскоўцаў і ваенных чыноўнікаў), прадугледжаных мабілізацыйнымі планам.

У пачатку вайны у нас мелася два фронту і дзве асобныя арміі:

Паўночна-Заходні фронт — ўключаў у сябе арміі, якія дзейнічалі супраць Германіі;
Паўднёва-Заходні фронт — які складаецца з армій, якія дзейнічалі супраць Аўстра-Венгрыі;
Асобная армія № 6 (Петраградская), якая ахоўвала ўзбярэжжа Балтыйскага мора;

Асобная армія № 7 (Адэская), якая ахоўвала ўзбярэжжа Чорнага мора.

^[2]

У задачу арміі ўваходзіла ахова ўзбярэжжа Чорнага мора і мяжы з Румыніяй.

У кастрычніку 1914 года штаб і армія былі перакінутыя ў раён гарадоў Трэмбоўля — Чорткаў і ўключана ў склад Паўднёва-Заходняга фронту (перастала быць асобнай).

Чатыры пяхотныя дывізіі Адэскай акругі сфармавалі кожная па другачарговай. Дывізіі гэтыя склалі пры мабілізацыі 7-ю армію генерала Нікіціна, на фронт былі выкліканыя толькі восенню і паспелі набыць неабходную спайку і спрыт, што адразу ж і адбілася на іх працы.

^[4]

7-я палявая армія ўдзельнічала, сумесна з 8-й, 9-й і 11-й палявымі арміямі, у новым выглядзе франтавой наступальнай аперацыі, якая была названа па імені аднаго з яе аўтараў Брусілаўскім прарывам^[3].

Па ініцыятыве камандуючага Паўночна-заходнім фронтам Л. Г. Карнілава і пры цярпімым дачыненні свайго непасрэднага начальніка — камандуючага 7-й Арміяй У. І. Селівачова генерал-лейтэнант Павел Пятровіч Скарападскі праводзіў украінізацыю частак даручанага яму 34-га корпуса^[5].

На канец 1917 года штаб арміі размяшчаўся ў Бары.

Ліквідавана ў пачатку 1918 года.

Склад

У склад 7-й арміі ўваходзілі ўпраўленне, злучэнні, часці і ўстановы (ніжэй прадстаўлены не ўсе, больш падрабязна ў польскамоўнай віке).

Канец 1917 года

На канец 1917 года армія мела ў сваім складзе:

Палявое ўпраўленне (штаб)
- упраўленне загадчыка аўтамабільнай часткай арміі, з 1915 года
- упраўленне начальнікаў інжынераў арміі, з 6 лютага 1916 года
- упраўленне інспектараў артылерыі арміі, з 5 сакавіка 1916 года
- аддзел па дэмабілізацыі штаба арміі, у 1917 годзе
- у штаб арміі быў прызначаны ваенны камісар Часовага ўрада, пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года
I гвардзейскі армейскі корпус
II гвардзейскі армейскі корпус
XII армейскі корпус
I Украінскі армейскі корпус
XLI армейскі корпус
III Каўказскі армейскі корпус
V кавалерыйскі корпус
VII Сібірскі армейскі корпус

Камандуючыя (перыяд)

генерал ад артылерыі Уладзімір Мікалаевіч Нікіцін (19.07.1914 — 19.10.1915);
генерал ад інфантэрыі Дзмітрый Рыгоравіч Шчэрбачоў (19.10.1915 — 11.04.1917);
генерал-лейтэнант Леанід Мікалаевіч Бяльковіч (13.04.1917 — 20.06.1917);
- камісар ад Часовага ўрада — Барыс Савінкоў (да 28.06.1917)
генерал-лейтэнант Уладзімір Іванавіч Селівачоў (26.06.1917 — 09.09.1917);
генерал-лейтэнант Януарый Казіміравіч Ціховіч (09.09.1917 — 03.12.1917);
штабс-капітан Уладзімір Кірыякавіч Трыяндафілаў (03.12.1917 — ??.12.1917);
генерал-лейтэнант Уладзімір Аляксандравіч Лаўдоўскі (??.12.1917 — ??.03.1918).

У складзе (перыяд)

Дзеючай арміі — Асобная (19 ліпеня (1 жніўня) — кастрычнік 1914 года);
Паўднёва-заходняга фронту (кастрычнік 1914 года — сакавік 1918 года).

Зноскі

↑ Военный энциклопедический словарь. — М.: Военное издательство Министерства обороны СССР, 1984 год, 863 с.
↑ ^а ^б ^в Сайт милитера, Глава шестая. Распределение военнообязанных между войсками и тылом, Военные усилия России в Мировой войне, Н. Н. Головин — Париж: Т-во объединённых издателей, 1939.
↑ ^а ^б ^в Глава II. Первая мировая война (1914—1918 гг.
↑ А. А. Керсновский. История Русской армии
↑ Скоропадский П. П. Воспоминания. — Київ-Філадельфія, 1995.

Літаратура

Головин Н. Н. Военные усилия России в Мировой войне. — Париж: Т-во объединённых издателей, 1939.
Большая советская энциклопедия, Третье издание. — М.: «Советская энциклопедия», 1969—1978.

Советская военная энциклопедия : ([в 8 т.]) / председ. Гл. ред. комиссии А. А. Гречко (т. 1, 8), Н. В. Огарков (т. 2—7). — М. : Военное издательство Министерства обороны СССР, 1976—1980.
Военный энциклопедический словарь. — М.: Военное издательство Министерства обороны СССР, 1984. — 863 с. с илл.
Россия и СССР в войнах XX века, Потери вооружённых сил, Статистическое исследование. / Под общей редакцией кандидата военных наук, профессора АВН генерал-полковника Г. Ф. Кривошеева. — М.: ОЛМА-ПРЕСС, 2001.
Залесский К.А. Кто был кто в Первой мировой войне. — М.: АСТ, 2003. — 896 с. — 5 000 экз. — ISBN 5-271-06895-1.