Эдвард Пякарскі

Эдвард Пякарскі
Дата нараджэння	13 (25) кастрычніка 1858[1]
Месца нараджэння	Пятровічы, Ігуменскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя[3]
Дата смерці	29 чэрвеня 1934(1934-06-29)[2][1] (75 гадоў)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР[2]
Месца пахавання	Смаленскія лютэранскія могілкі^[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	мовазнавец, этнограф, географ, фалькларыст
Навуковая сфера	мовазнаўства
Месца працы	Інстытут усходазнаўства РАН^[d] Кунсткамера
Альма-матар	Харкаўская дзяржаўная зоаветэрынарная акадэмія Мінская мужчынская гімназія Мазырская мужчынская гімназія
Член у	Акадэмія навук СССР Рускае геаграфічнае таварыства Polish Oriental Society^[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эдвард (Эдуард) Каралевіч Пяка́рскі (13 (25) кастрычніка 1858, вёска Пятровічы (каля Смалявічаў), Ігуменскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя — 29 чэрвеня 1934) — беларускі этнограф, географ, фалькларыст, мовазнавец. Член-карэспандэнт Акадэміі навук СССР (1927), ганаровы акадэмік (1931)^[4].

Біяграфія

Вучыўся ў Мінскай, Мазырскай, Чарнігаўскай гімназіях, у Харкаўскім ветэрынарным інстытуце. За ўдзел у народніцкім руху выключаны з інстытута, сасланы ў Якуцію (1881). Даследаваў геаграфію, фальклор і мову, супрацоўнічаў з Усходне-Сібірскім аддзяленнем Рускага геаграфічнага таварыства. Працаваў вучоным захавальнікам Музея антрапалогіі і этнаграфіі^[5]. У 1914—1917^[4] гадах сакратар аддзялення этнаграфіі Рускага геаграфічнага таварыства. Працаваў у Інстытуце ўсходазнаўства Акадэміі навук СССР.

Пахаваны на Смаленскіх лютэранскіх могілках у Санкт-Пецярбургу (набярэжная Смаленкі, 9). Надмагілле ўнесена ў Пералік аб’ектаў гістарычнай і культурнай спадчыны федэральнага (агульнарасійскага) значэння, якія знаходзяцца ў Санкт-Пецярбургу^[6].

Навуковая дзейнасць

Прымаў удзел у экспедыцыях Усходне-Сібірскага аддзялення Рускага геаграфічнага таварыства (1894—1896), Аяна-Нельканскай (1914—1917). Складальнік і рэдактар серыі «Об­раз­цы на­род­ной ли­те­ра­ту­ры яку­тов» (т. 1-3, 1911—1918)^[5]. Адзін з аўтараў «Слоўніка якуцкай мовы» (вып. 1—13, 1907—1930)^[4]. Рэдакар часопіса «Жи­вая ста­ри­на» (1914—1917)^[5].

Крыніцы

1. Историческая энциклопедия Сибири / под ред. В. А. Ламин — Новосибирск: 2009. — ISBN 5-8402-0230-4
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q4253570"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q883"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q113559915"></a>
2. Пекарский Эдуард Карлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
3. Пекарский Эдуард Карлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 26 лютага 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
4. Беларусь 1995.
5. ВРЭ 2004—2017.
6. Постановление Правительства РФ от 10 июля 2001 г. № 527.

Літаратура

• Ярмоленка В. А. Пякарскі Эдуард Карлавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 156. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
• Пяка́рскі Эдуард Карлавіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 610. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
• Пекарский Эдуард Карлович // Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2004—2017.
• Пекарский Эдуард Карлович // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
• Календарыюм // «Czasopis» № 10/2003.

Спасылкі

• Профіль Пякарскага Эдуарда Карлавіча на афіцыйным сайце РАН