Ніжняе лісце — буйное, сэрцападобна-круглявае, пальчата-лопасцевае; сярэдняе — пяцілопасцевае; верхняе — трохраздзельнае; сцябловае — чарговае; варсістае, да 10 см у папярочніку. У год пасева ўтварае разетку лісця, на наступны год — 2-3 квітнеючых сцябла.
Кветкі — разнастайнай афарбоўкі ад белага і ружовага да чорнага, буйныя, званочкападобныя, да 12 см у дыяметры, з падвойным калякветнікам, са зрослапялёсткавым пяцічленным венчыкам, на кароткіх кветаножках, сабраны ў коласападобнаесуквецце ў ліку (15)20-60. Тычынкі шматлікія, зрослыя ніткамі ў цыліндрычную трубку.
Пылковае зерне шматпоравае, шарападобнай формы, 116,6—140,8 мкм у дыяметры (з шыпамі). Поры круглявыя, з роўнымі бакамі, ад 3 да 4,4 мкм у дыяметры, размешчаны нераўнамерна на адлегласці 5,5—15 мкм адна ад іншай, мембрана часу дробназярністая, таўшчыня экзіны (без шыпоў) да 5 мкм. Скульптура шыпаватая, шыпы буйныя, канічныя, да 13 мкм вышынёй, з дыяметрам аснавання 3,4—4 мкм, чаргуюцца з больш кароткімі прытупленымі шыпамі да 5 мкм даўжынёй. Тэкстура плямістая. Пылок цёмна-жоўтага колеру[7].
Прымяненне
Паўсюдна выкарыстоўваецца як дэкаратыўная расліна. Заквітае на другі год пасля пасадкі. Цвіце ў ліпені — верасні. Доўга захоўваецца на месцы былой культуры і нават як бы дзічэе[8].
У медыцынскіх мэтах выкарыстоўваюцца кветкі або, радзей, лісце расліны для палягчэння кашлю. Карані рэкамендуюцца як ахінальны і заспакаяльны сродак пры страўнікава-кішачных захворваннях[9].
_(6972235258).jpg)
