Большасць спецыялістаў прытрымліваецца думкі, што хецкая мова была асноўнай у дзяржаўным справаводстве хетаў. Іншыя сцвярджаюць, што асноўныя пісьмовыя помнікі былі знойдзены на поўдні тэрыторыі, населенай гэтым народам, а таму адлюстроўваюць мясцовыя традыцыі. У XII ст. да н. э. хеты таксама шырока карысталіся лувійскай мовай.
Першыя запісы на хецкай мове былі знойдзены ў XIX ст. у Егіпце і ўяўлялі сабою запісы асобных імёнаў або тэксты міжнароднай перапіскі. У 1902 г. Ёрген Аляксандр Кнудтцан на аснове параўнальнага аналізу прыйшоў да высновы, што хецкая мова была індаеўрапейскай. Адкрыццё археолагамі мноства таблетак з хецкім клінапісам у 1906 - 1912 гг. дапамагло Бедржыху Грознаму ў 1915 - 1917 гг. расшыфраваць хецкія надпісы і канчаткова даказаць іх індаеўрапейскае паходжанне.
Хецкая мова мае значныя архаічныя рысы (адсутнасць мужчынскага і жаночага родаў, умоўнага і прыналежнага ладоў) і багатыя лексічныя запазычанні з неіндаеўрапейскіх моў. Хецкі клінапіс узнік на аснове акадскага.
