Фазан звычайны

Фазан звычайны
Самка і самец фазана
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Птушкі Падклас:  Нованёбныя Атрад:  Курападобныя Сямейства:  Фазанавыя Падсямейства:  Phasianinae Род:  Фазаны Від:  Фазан звычайны
Міжнародная навуковая назва
Phasianus colchicus Linnaeus, 1758
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   175905 NCBI   9054 FW   372509

Фазан, таксама Бажан (Phasianus colchicus) — птушка з сямейства фазанавых, атрада курападобныя. Адносіцца да адамашненых птушак і з’яўляецца распаўсюджаным аб’ектам палявання.

Апісанне

Самцы буйнейшыя за самак. Даўжыня цела 53—89 см (у самцоў больш за 66 см), хвост 20—47 см (у самцоў больш за 35 см), размах крылаў 70—90 см (у самцоў больш за 80 см), маса да 1,7—2,0 кг. У абодвух полаў доўгі хвост, які звужаецца на канцы, больш доўгі ў самца. Розныя асобіны могуць адрознівацца тонам апярэння, а ў самца можа быць або адсутнічаць белы ашыйнік. На галаве звычайнага фазана, у адрозненне ад астатніх родаў фазанаў, застаецца без пер’я толькі кольца вакол вачэй. Вельмі доўгі, клінаваты хвост — з 18 звужаных да канца пёраў.

Пашырэнне

Насяляе адкрытыя ландшафты з купінамі расліннасці, палі і цалінныя лугі, рачныя даліны з густымі зараснікамі, зарослыя яры і ўскрайкі невялікіх дрэвастояў з густым падлескам паблізу вадаёмаў. У горы пранікае па рачных далінах да вышыні 500—700 м.

Першапачаткова азіяцкі від, інтрадуцыраваны ў іншых частках свету. Прыродны арэал — ад Каўказа і Малой Азіі да даліны Амура, Японіі і Тайваня. Інтрадуцыраваны таксама ў Еўропе, Паўночнай Амерыцы, на Гаваях і ў Новай Зеландыі.

Асаблівасці біялогіі

Харчуюцца на зямлі, часта адпачываюць і начуюць на дрэвах.

Гняздо ў ямцы пад прыкрыццем травы альбо галін, высцілка з сухой травы (тоўстай у аснове і тонкай у высцілцы). У пачатку выседжвання даволі правільнай формы, але матэрыял выступае за гняздо. Выпадкова гняздзіцца на мурах руін, парослых расліннасцю, вельмі рэдка — у гнёздах іншых птушак або вавёрак, на дрэвах.

Яйкі (звычайна 8-12, вялікія кладкі могуць быць знесены 2 самкамі), крыху падоўжаныя з завостраным вузейшым канцом, без плям, аліўкава-карычневыя, аліўкавыя, карычневыя або шэрыя. Памеры: 45 х 36 мм.

Падвіды

• Ph. c. colchicus — Малая Азія і Каўказ;
• Ph. c. septentrionalis — ад Паўночнага Каўказа да Каспійскага мора, дэльты Волгі і Урала;
• Ph. c. talischensis — ад паўночна-ўсходніх раёнаў Каўказа да паўднёва-заходніх берагоў Каспійскага мора;
• Ph. c. torguatus (P. c. pallasi) — усходняя і паўднёвая часткі Кітай.

Гібрыды розных азіяцкіх падвідаў (адрозніваюць 9) сустракаюцца ў Еўропе.

Літаратура

• Птушкі Еўропы: Палявы вызначальнік. — Варшава: Навуковае выдавецтва ПНВ, 2000. — 540 с.: іл. ISBN 83-01-13187-X