Уладзімір Мікалаевіч Пальшау

Уладзімір Мікалаевіч Пальшау
Дата нараджэння	1 ліпеня 1860(1860-07-01)
Дата смерці	не раней за 1907
Месца смерці	Жытомір, Жытомірскі павет, Валынская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Жытомір
Дзеці	Міхаіл Уладзіміравіч Пальшау^[d]
Альма-матар	Сумскае рэальнае вучылішча^[d] Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт (1886)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Мікалаевіч Пальшау (1 ліпеня 1860 — не раней за 1907) — грамадзянскі інжынер.

Біяграфія

Паходжанне і адукацыя

Паходзіў з сям’і са старажытнымі нямецкімі каранямі. Продкі Уладзіміра Мікалаевіча пераехалі ў Расію яшчэ пры Пятры I, у тую ж пару атрымалі дваранскую годнасць^[1].

Пачатковую адукацыю атрымаў у Сумскім рэальным вучылішчы, а спецыяльную — у Пецярбургскім будаўнічым вучылішчы (1881-86). Скончыў курс са званнем інжынера ў грамадзянскім будаўніцтве і правам на чын X класа^[2].

Прафесійная дзейнасць

Адразу пасля заканчэння вучылішча ў верасні 1886 года быў прылічаны да Міністэрства ўнутраных спраў і ў хуткім часе быў адкамандзіраваны ў распараджэнне віцебскай губернскай царкоўна-будаўнічай прысутнасці, у якасці тэхніка па пабудове цэркваў і для складання праектаў. Пасаду гэту займаў прынамсі да 1892 года^[2].

На працягу трох гадоў (1887-90) У. Пальшаў, складаўся, акрамя гэтага, віцебскім гарадскім архітэктарам і абавязковым членам мясцовай санітарнай і асенізацыйнай камісіі. За час службы ім складзена некалькі праектаў мураваных цэркваў, з якіх некалькі былі рэалізаваныя. Ім жа скончаны пабудовы некалькіх цэркваў у паветах, якія пачыналі яго папярэднікі^[2].

Каля 1893 года быў накіраваны на працу ў Жытомір, дзе жыў па адрасе вул. Пушкінская  (укр.), 23^[3]. Там адразу прызначаны малодшым інжынерам пры валынскім губернскім праўленні, а з 1895 па 1907 год займаў пасаду валынскага губернскага архітэктара  (руск.)^[4].

Памёр і пахаваны ў Жытоміры^[5].

Сям’я

Быў жанаты з Любоўю Мікалаеўнай Пальшау. Л. М. Пальшау скончыла Імператарскія Вышэйшыя Жаночыя Бястужаўскія курсы  (руск.) ў Санкт-Пецярбургу, падчас жыцця ў Віцебску яна ўзначальвала гарадскую гімназію. У сям’і выдатна валодалі французскай і нямецкай мовамі^[1].

Мелі сына Міхаіла Уладзіміравіча Пальшау (1887-?), які пазней актыўна ўдзельнічаў у выкананні Ленінскага плану электрыфікацыі краіны^[1].

Творчасць

У Жытоміры

Будынак былога Марыінскага дзяцячага прытулку

• Будынак Марыінскага дзіцячага прытулку (кастрычнік 1899). 14 (27) студзеня 1907 года настаўнік рускай славеснасці Першай жытомірскай гімназіі  (руск.) Павел Якаўлевіч Каралёў і яго жонка Марыя Мікалаеўна Маскаленка хрысцілі свайго нованароджанага сына Сяргея Каралёва — будучага выдатнага вучонага, канструктара і арганізатара вытворчасці ракетна-касмічнай тэхнікі і ракетнай зброі, заснавальніка практычнай касманаўтыкі — у дамовай царкве, якая знаходзілася ў адным з пакояў прытулку. Цяпер будынак прытулку ахоўваецца ўкраінскай дзяржавай як помнік архітэктуры.

Зноскі

1. Станислав Аверков. Cекретные золотые первопроходцы из донской земли (руск.)
2. Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892. С. 259—260 (руск.)
3. Прогулка по Пушкинской улице Архівавана 27 студзеня 2022. (руск.)
4. Памятныя кніжкі Валынскай губерні за адзначаныя гады
5. Некрополь старого Житомира (руск.)