Генерал А. І. Дзянікін, які знаходзіўся з 1920 года ў эміграцыі, перад смерцю адпісваў быць пахаваным у Расіі. Яго апошнімі словамі былі: «Шкада, так і не ўбачу, як Расія выратуецца». Доўгі час выкананне апошняй волі генерала не магло быць рэалізавана. Толькі пасля краху савецкай улады дачыненне да дзеячаў Белага руху у Расіі стала паляпшацца, і з'явіліся рэальныя магчымасці выканаць апошнюю волю генерала.