Пароша

Пароша — снег, які выпаў уначы і перастаў ісці да раніцы, на якім адбіваюцца свежыя сляды жывёл. Парошы падзяляюцца на:

• верхавыя (калі снег пры ціхім надвор’і ідзе зверху),
• нізавыя або заносныя (ад пазёмкі — руху снегу ветрам),
• дробныя і глыбокія (ад параўнальнай глыбіні следу),
• мёртвыя (пры тоўстым снежным пласце, глыбейшым за 18 см, які не даваў зверу ходу),
• друкаваныя^{[няпэўнае слова]} (калі след асабліва рэльефна адбіваецца),
• цёплыя (на якіх растае снег),
• мяккія (якія не даюць шуму — пры цёплым надвор’і),
• цвёрдыя (шумлівыя — пры рыхлым снезе ў марознае надвор’е),
• сляпыя (калі з прычыны снегу, які позна выпаў і іншых прычын, ніякіх слядоў на снезе не відаць)^[1].

Таксама можа азначаць дробны град.

У розных слоўніках

Пароша — пушны рыхлы снег, які ідзе без ветру, а таму пакрывае зямлю роўна. Тлумачальны слоўнік жывой велікарускай мовы Уладзіміра Даля, том 3.

Пароша — свежы пласт снегу, які выпаў з вечара ці ўначы. Тлумачальны слоўнік рускай мовы С. І. Ожэгава.

Зноскі

1. Пороша // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.