9,1093826(16)×10−31кг,
Пазітро́н (ад лац.: positivus — дадатны + (элек)трон) — дадатна зараджаная элементарная часціца, антычасціца электрона. Абазначаецца e+, β+ або e.
Мае аднолькавыя з электронам масу і спін, а магнітны момант і электрычны зарад роўныя па модулі і процілеглыя па знаку.
Пазітрон мае спін, роўны 1⁄2 (ферміён), адносіцца да лептонаў, удзельнічае ў электрамагнітным, слабым і гравітацыйным узаемадзеяннях.
Існаванне пазітрона тэарэтычна вынікае з ураўнення Дзірака, эксперыментальна адкрыты К. Д. Андэрсанам (1932) у касмічных прамянях і стаў першым прыкладам антычасціц.
Пры пэўных умовах утварае з электронам вадародападобную сістэму (гл. пазітроній).
Узнікае пры ўзаемаператварэннях свабодных элементарных часціц, напрыклад, пры распадах мюонаў, а таксама пры бэта-распадзе некаторых ізатопаў.
Прадказаныя Дзіракам і эксперыментальна назіраныя працэсы анігіляцыі і нараджэння пар (пазітрон — электрон) былі першымі доказамі ўзаемапераўтварэнняў элементарных часціц, на аснове якіх распрацаваны метады нараджэння новых элементарных часціц у накапляльных кольцах паскаральнікаў.
Пазітроны выкарыстоўваецца пры даследаваннях размеркавання скарасцей электронаў праводнасці, дэфектаў крышталічнай рашоткі, кінетыкі некаторых хімічных рэакцый і іншага.