PROFILBARU.COM

Гамбург
Герб[d]	Сцяг
Краіна	Германія
Каардынаты	53°34′ пн. ш. 9°59′ у. д.HGЯO
Кіраўнік	Peter Tschentscher[d]
Першая згадка	810
Плошча	755,09 км² (31 снежня 2017);
Вышыня цэнтра	6 ± 1 м
Водныя аб’екты	Альстэр (прыток Эльбы), Эльба, Bille[d], Seevekanal[d], Flottbek[d], Este[d], Wandse[d], Osterbek[d], Goldbekkanal[d], Isebekkanal[d], Tarpenbek[d], Saselbek[d], Rodenbek[d], Bredenbek[d], Паўночнае мора, Susebek[d], Rethe[d], Köhlbrand[d], Süderelbe[d] і Wedeler Au[d]
Насельніцтва	▲1 910 160 чал. (31 снежня 2023);
Часавы пояс	UTC+1 і UTC+2
Тэлефонны код	040, 04721
Паштовыя індэксы	20095–21149, 22041–22769 і 27499
Аўтамабільны код	HH
Афіцыйны сайт	hamburg.de (ням.); hamburg.com (англ.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Во́льны і ганзе́йскі го́рад Га́мбург (ням.: Freie und Hansestadt Hamburg [ˈhambʊɐ̯k], мясц. [ˈhambʊɪç], н.-ням.: Hamborg [ˈhambɔːx]) — горад і федэральная зямля ў Германіі.

Размешчаны ў паўночнай частцы Германіі па абодвух берагах ракі Эльбы.

Насельніцтва — 1,8 млн жыхароў (2009), 4,3 млн у агламерацыі. Другі па велічыні горад у Германіі (пасля Берліна) і адзін з самых вялікіх гарадоў ЕС.

Порт Гамбурга другі па велічыні ў Еўропе пасля Ротэрдама і дзявяты ў свеце.

Гісторыя

Першыя пасяленні на тэрыторыі Гамбурга датуюцца IV стагоддзем да н.э. У IV—VI стагоддзях сюды прыходзяць саксы.

У 810 годзе па загадзе Карла Вялікага тут была пабудавана кірха, а для яе бяспекі была ўзведзена крэпасць Хамабург.

У 831 годзе тут была створана дыяцэзія, якое неўзабаве стала архідыяцэзіяй.

У XII стагоддзі Гамбург становіцца гандлёвым цэнтрам, а ў XIV стагоддзі — адным з заснавальнікаў Ганзы.

У 1510 годзе Гамбург канчаткова становіцца Імперскім горадам. Нават пасля заняпаду Ганзы, горад перажываў культурны росквіт, асабліва пасля заснавання тут у 1767 годзе Нацыянальнага тэатра.

З 1815 года Гамбург — член Германскага саюза, з 1871 — у Германскай імперыі, а з 1949 — ФРГ.

Насельніцтва

Найбольшай колькасці насельніцтва Гамбурга дасягнула ў 1964 годзе, склаўшы 1,9 мільёнаў чалавек. Потым яно пачало зніжацца і ў 1986 не перавышала 1,6 мільёнаў. Аднак потым яно зноў пачало расці, дасягнуўшы к канцу жніўня 2010 года 1 781 741 чалавек, з якіх 258 тысяч маюць замежны пашпарт (у тым ліку 57 220 чалавек — турэцкі, 21 455 — польскі, 15 666 — сербскі і 12 694 — афганскі).