Габрыэль Нарутовіч (польск.: Gabriel Narutowicz) (17 сакавіка 1865, Цяльшэй, Ковенская губерня, цяпер Літва — 16 снежня 1922, Варшава, Польшча) — польскі дзяржаўны дзеяч, інжынер-канструктар.
Вучыўся ў Пецярбургскім (1884—1886 гг.) і Цюрыхскім (1886—1891 гг.) універсітэтах. Праектаваў і кіраваў будаўніцтвам ГЭС у Швейцарыі, Італіі, Іспаніі. З 1908 г. прафесар Вышэйшай політэхнічнай школы ў Цюрыху. У Першую сусветную вайну ўзначальваў Польскі грамадскі камітэт у Цюрыху, быў членам дырэкцыі Генеральнага камітэта дапамогі ахвярам вайны ў Польшчы, т.зв. камітэта ў Веве. З 1920 г. у Польшчы: міністр публічных работ (1920—1921 гг.), міністр замежных спраў (1922 г.). 9 снежня 1922 г. выбраны першым прэзідэнтам Польскай Рэспублікі пры падтрымцы левых, цэнтрыстаў і прадстаўнікоў нацыянальных меншасцей, што выклікала рэзкія нападкі правых. 16 снежня застрэлены на мастацкай выставе ў Варшаве нацыяналістам Элігіюшам Невядомскім.
Зноскі
- ↑ Gabriel Narutowicz // Roglo — 1997. — 10000000 экз.
- ↑ а б Gabriel Narutowicz // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
Літаратура
| |
---|
Генеалогія і некрапалістыка | |
---|
|