1917-ci ilin mayında Volodarski Rusiyaya qayıtdı, Mezhraiontsy qrupuna qoşuldu və PetroqradŞəhər Dumasına seçildi. Mehraiontların qalan hissəsi ilə birlikdə o, 1917-ci ilin iyul-avqust aylarında keçirilən 6-cı partiya qurultayında bolşeviklərə qoşuldu və tezliklə onların ən tanınmış natiqlərindən və təşviqatçılarından birinə çevrildi.[6][7] O, fəaliyyətini Peterqof vilayətində, o cümlədən Putilov fabrikində cəmləşdirdi.[8]
Və amansız idi. O, təkcə Oktyabr İnqilabının tam təhlükəsi ilə deyil, həm də ölümündən sonra baş verəcək qırmızı terror partlayışlarının xəbəri ilə dolu idi. Volodarskinin terrorçu olduğunu gizlətməyin mənası yoxdur. O, dərindən inanırdı ki, əksinqilabın hidrasına hücum etməkdə tərəddüd etsək, bu, təkcə bizi deyil, Oktyabrın bütün dünyada bizimlə birlikdə yaratdığı ümidləri də məhv edər.
O, Brest-Litovsk müqaviləsinin əleyhinə idi, lakin partiya nizam-intizamını qorumaq üçün bu barədə susdu.[10]
1918-ci ildə Poşexonye şəhəri Poşexonye-Volodarsk (Пошехо́нье-Волода́рск) adlandırıldı. 1992-ci ildə orijinal adına qayıtdı. 1920-ci ildə Volodarsk şəhəri onun adını daşıyır. 1919-cu ildə ələ keçirilən Esders və Scheefhaals mağazasında qurulan tikiş fabriki 1922-ci ildə Qoldşteynin adını daşıyır. SSRİ-də küçələr onun adını daşıyırdı. Öldürüldüyü yerin yaxınlığında yerləşən Volodarski körpüsü onun adını daşıyır. 1928-ci ildən 1941-ci ilə qədər Ulyanovskdakı sursat fabriki qısa müddətə onun adı ilə dəyişdirildi (Zavod Volodarskogo — "Volodarskinin zavodu").
İstinadlar
↑"ВОЛОДАРСКИЙ В. (1891–1918)". funeral-spb.narod.ru. Retrieved 2021–03-26.
↑Most sources, for instance Boris Souvarine's Stalin: A Critical Survey of Bolshevism (Longmans, Green & Co., first edition 1939, p. 161) claim that Volodarsky was a Menshevik prior to 1917. However, Michael Glenny, the editor of the 1967 translation of Anatoly Lunacharsky's Revolutionary Silhouettes, writes that "he was exiled to Archangel while still a schoolboy for 'political unreliability'. In 1905 he joined the Bund, later the 'Spilka' or Ukrainian S.R. Party. Arrested in 1911, he was again sent to Archangel."
↑Edward Hallett Carr, The Bolshevik Revolution, 1917–1923, volume 3 [1953], New York: W.W. Norton, 1985; p. 143.
↑Haupt, Georges & Marie, Jean-Jacques (1974). Makers of the Russian revolution. London: George Allen & Unwin. p. 418.
↑John Glad (ed.), "A Chronology" in Conversations in Exile: Russian Writers Abroad. Durham, NC: Duke University Press, 1993; p. 275