Nasist Almaniyasının ərazi-siyasi ekspansiyası

Nasist Almaniyasının ərazi və siyasi ekspansiyası faşist Almaniyasının dünya hökmranlığını əldə etməyə və bununla əlaqədar olaraq Almaniya ərazisinin maksimum dərəcədə genişləndirilməsinə yönəlmiş ekspansionist siyasi kursunun həyata keçirilməsi prosesidir.

Nasist rəhbərliyi fəth edilmiş torpaqları suverenlikdən məhrum etməklə, ağır iqtisadi istismar və xalqları məhv etməklə etnik almanlar üçün "yaşayış sahəsi" (Lebensraum) əldə etmək məqsədi ilə bu siyasəti əsaslandırdı. Hələ hakimiyyətə gəlməzdən əvvəl, 1932-ci ilin yayında Hitler öz həmfikirlərinin toplantısında Avropaya və dünyaya hakim olmaq üçün nəzərdə tutulmuş Alman "irqi imperiyası" yaratmaq planını açıqladı. "İnkişafımızın mərkəzində 80 və ya 100 milyon almandan ibarət güclü, polad kimi möhkəm bir nüvə yaradılmasa, biz heç vaxt dünya hökmranlığına nail ola bilməyəcəyik" dedi. Bu "nüvəyə"a Almaniyadan başqa, Avstriya, Çexoslovakiya və Polşanın bir hissəsi daxil idi. Bu "böyük Almaniyanın təməli" ətrafında kiçik və orta vassal dövlətlərin qurşağı olmalı idi. Bu qurşağa Baltikyanı ölkələr, Polşa, Finlandiya, Macarıstan, Serbiya, Xorvatiya, Rumıniya, Ukrayna, bir sıra Cənubi Rusiya və Qafqaz dövlətləri daxil olmalı idi.

İkinci Dünya Müharibəsini başlatdıqdan sonra faşist Almaniyasının rəhbərliyi fəth edilmiş ərazilərin bir hissəsini birbaşa Almaniyaya daxil etmiş, qalan ərazilərdə isə general-qubernatorluq, reyx protektoratı, reyxskommissarlıqları, koloniyaları və kukla dövlətləri yaradılmış və ya yaradılması planlaşdırılırdı. Britaniya uğrundan döyüşün , Şimali Afrika kampaniyasının, Atlantika uğrunda döyüşün və Barbarossa planının uğursuzluğu nəticədə Reyxin ərazi və siyasi genişlənməsi onun sıxılması və sonrakı məğlubiyyəti ilə əvəz edilməsinə səbəb oldu. 1945–1946-cı illərdə baş vermiş Nürnberq məhkəmələrində bütün dünyaya qarşı açılmış təcavüzkar müharibə, müharibə cinayətləri, sülh və insanlığa qarşı cinayətlərə qiymət verildi.

Bu məqalədə faşist Almaniyasının ərazi və siyasi ekspansiyasının obyektinə çevrilmiş bütün dünya əraziləri, eləcə də onların alınması və itirilməsi ilə bağlı hadisələr xronoloji ardıcıllıqla təqdim olunur.

İlkin zəminlər

Versal müqaviləsinin nəticələri

Birinci Dünya müharibəsində təslim olan Almaniyanın 1919-cu il iyunun 28-də imzaladığı, dünyanın qalib dövlətlərin xeyrinə yenidən bölünməsini təmin edən Versal müqaviləsi əsasında, eləcə də yerli müharibənin nəticələri əsasında Millətlər Liqası tərəfindən təşkil edilən plebissitlər, aşağıdakı ərazilər Almaniyadan ayrıldı:

Elzas-Lotaringiya (1870-ci il sərhədləri daxilində) — Fransaya;
Malmedy və Eupen rayonları, həmçinin Moresnet və Vennbahn^[ing.] bitişik ərazi, — Belçikaya;
Posen əyaləti (indiki Poznan), Qərbi Prussiya (Pomeraniyanın hissələri və başqaları — qondarma "Polşa dəhlizi"), Şərqi Prussiya ərazisi, (Şərqi Prussiya dəmir yoluna bitişik), — Polşaya;
Memelland bölgəsi (indiki Klaypeda) — 1923-cü ilin fevralından Litvaya ;
Danziq (Qdansk) və onun ətrafı — "azad şəhər" elan edildi;
Şimali Şlezviq (Cənubi Yutlandiya) — 1920-ci il fevralın 14-dən Danimarkada;
Yuxarı Sileziyanın Qluçinskaya bölgəsi — 1921-ci ildən Çexoslovakiyada;
Yuxarı Sileziyanın şərq hissəsi — 1921-ci ildən Polşada;
Saar bölgəsi 15 il Millətlər Cəmiyyətinin nəzarəti altına keçdi (bundan sonra Saarın taleyi plebissit tərəfindən həll edilməli idi). Bölgənin kömür mədənləri Fransanın mülkiyyətinə keçdi (bax. Saarland (Millətlər Liqası);
Reyn çayının sol sahilində və 50 km enində sağ sahilin zolağında, Fransa və Belçikanın faktiki nəzarəti (lakin yurizdiksiyasında deyil) altında Reyn silahsızlaşdırılmış zonası formalaşdırıldı;
Almaniya bütün koloniyalarını itirdi.

Bundan əlavə, müqaviləyə əsasən, Almaniya Avstriya, Polşa və Çeoslovakiyanın müstəqilliyini tanımış və buna ciddi şəkildə riayət etməyi öhdəsinə götürdü. Almaniya ərazilərinin bir hissəsində, xüsusən də mərkəzin suverenliyinin müxtəlif səbəblərdən məhdudlaşdırıldığı yerlərdə üsyanlar, separatçı hərəkatlar və hətta qısamüddətli dövlət birləşmələri yarandı.

Beləliklə, 1919–1921-ci illərdə əhalisinin əksəriyyəti polyak olan Sileziyada alman hakimiyyətlərinə qarşı üsyan baş verdi, bütün Almaniyada sağ və ultrasağların etiraz hərəkətları ara vermirdi (məsələn: "Karlova qiyamı", "Kustrin qiyamı", Pivə qiyamı, Prusiiya qiyamı) və solların (Mart qiyamı, Rur qiyamı, Hamburq üsyanları, Bavariya Sovet Respublikası, Alzasiya Sovet Respublikası). Bundan başqa, yarımçıq qalmış silahsızlaşdırılmış bölgələrdə, separatçı Reyn Respublikası (1923–1924), Respublika Pfalz (1923), Hessendə Flaşenhalların Azad Dövləti (1919–1923) elan edildi.

Bundan əlavə, 1921–1925-ci illərdə Fransa, Belçika və birtaniya qoşunları 1923-cü ildə "Rur münaqişəsi"nə səbəb olan Almaniyanın təzminatlarının vaxtı keçmiş ödənişlərini təmin etmək üçün sənaye Ruhr bölgəsini bir neçə dəfə işğal etdilər.

Reyxin unitarlaşması

Veymar konstitusiyası Almaniyada federal quruluş yaratdı, ölkənin ərazisi öz konstitusiyalarına və səlahiyyətlərinə malik olan bölgələrə (torpaqlara) bölündü. Bununla belə, 30 yanvar 1933-cü ildə Adolf Hitler Reyx kansleri oldu, bu da Veymar Respublikasının sonu və nasist Almaniyasının başlanğıcı kimi qeyd etdi.

Artıq həmin il aprelin 7-də "Torpaqların Reyxə birləşdirilməsi haqqında" İkinci Qanun qəbul edildi (alm. Zweites Gesetz zur Gleichschaltung der Länder mit dem Reich‎). Bununla da, federal torpaqlarda reyxştathalters (imperator qubernatorları) institutunu təqdim etdi. Qubernatorların vəzifəsi yerli orqanların fəaliyyətinə nəzarət etmək idi, bunun üçün onlara faktiki olaraq fövqəladə səlahiyyətlər (o cümlədən Landtaqı ləğv etmək və hökumət başçısını, nazir-prezidenti vəzifədən azad etmək hüququ) verildi.

30 yanvar 1934-cü il tarixli "Reyxin yeni təşkilatı haqqında" qanun (Gesetz über den Neuaufbau des Reichs) ilə əyalətlərin suverenliyi ləğv edildi, bütün əyalətlərdə Landtaqlar ləğv edildi. Reyxsrat (Almaniya parlamentinin yuxarı palatası, Veymar konstitusiyasına görə torpaqların nümayəndəli orqanı) əvvəlcə demək olar ki, öz səlahiyyətlərindən tamamilə məhrum edilmiş, 1934-cü ilin fevralında isə ləğv edilmişdi. Məhz 1934-cü ildə Adolf Hitler "Üçüncü İmperiya" – Üçüncü Reyxi elan etdi. 1935-ci ilin yanvarında imperiya qubernatorları ştatlarda hökumətin daimi nümayəndələri oldular. İstisna, qubernator vəzifəsinin heç vaxt tətbiq olunmadığı Prussiya idi: əvvəlcə Prussiyada imperator qubernatorunun funksiyaları Reyxkanslerə həvalə edildi və 10 aprel 1933-cü ildə Hitler Hermann Goeringi Prussiyanın nazir-prezidenti təyin etdi.

Dövlətə paralel olaraq başqa bir hakimiyyət strukturu olanpartiya güc strukturu da getdikcə daha çox əhəmiyyət qazanırdı. Reyx, qaulyarterilərin başçılıq etdiyi qau adlanan regional partiya əyalətlərinə bölündü (bu barədə daha çox məlumat üçün aşağıya baxın). 1933-cü il martın 23-də NSDAP-ın təşəbbüsü ilə Almaniyanın partiya-siyasi məkanının "təmizlənməsi"ndə nasistlərə sərbəstlik verən "Fövqəladə səlahiyyətlər haqqında qanun" qəbul edildi. "Təmizləmə" həmin ilin yayında başa çatdırıldı. Dörd il müddətinə qəbul edilmiş qanun dəfələrlə uzadıldı və 1945-ci ilin mayında süquta qədər onunla bağlı fövqəladə vəziyyət konstitusiya normasına çevrildi. Nasist Almaniyası birpartiyalı unitar dövlətə çevrildi^[1] .

Xronologiya

Müharibələrarası illər

1933–1937

30 yanvar 1933-cü il — Almaniyada hakimiyyətə Almaniyanın reyxskansleri təyin olunan Adolf Hitler gəldi.
15 mart 1933-cü ildə Avstriya federal kansleri Engelbert Dollfuss parlamenti çağırmaqdan imtina etdi və "klerikal-faşist" diktatura rejimi qurdu. Avtoritar idarəetmə formasının tərəfdarı olan Dollfuss Hitlerin siyasi baxışlarını və antisemitizmini bölüşmürdü. O, "korporativ dövlətin" Avstriya versiyasını qurmaq niyyətində idi və siyasətini Mussolini ilə əməkdaşlığa yönəltmişdi.
27 mart 1933-cü ildə Yaponiya Millətlər Liqasından çıxdı.
28 may 1933-cü ildə nasistlər Senat seçkilərində səslərin əksəriyyətini qazanaraq azad Danziq şəhərində hakimiyyətə gəldilər.
20 oktyabr 1933-cü ildə Almaniya Millətlər Liqasından çıxdı.
26 yanvar 1934-cü ildə Almaniya Polşa ilə Piłsudski-Hitler Paktı kimi tanınan güc tətbiq etməmək haqqında Bəyannaməni imzaladı.
12 – 16 fevral 1934 — Avstriyada vətəndaş müharibəsi (alm. Österreichischer Bürgerkrieg‎).
12 mart 1934-cü ildə Estoniyanın baş naziri Konstantin Päts dövlət çevrilişi edərək ölkənin riigihoidja (dövlət qoruyucusu), 24 aprel 1938-ci ildən isə onun ilk prezidenti olur. Bütün siyasi partiyalar qadağan edildi, Riigikogu (Parlament) buraxıldı və "sükut epoxası" başladı.

15 may 1934-cü ildə Latviya hökumətinin başçısı Karlis Ulmanis dövlət çevrilişi etdi, parlamenti buraxdı, deputatların bir qismini həbs etdi və bütün siyasi partiyaların fəaliyyətini qadağan etdi.
1934-cü il mayın 19-da Bolqarıstanda faşist tərəfdarı dövlət çevrilişi baş verdi. Hakimiyyət Kimon Georgiyevin başçılıq etdiyi Zveno qrupunun hərbçiləri tərəfindən ələ keçirilir. Konstitusiyanın fəaliyyəti dayandırıldı, siyasi partiyaların fəaliyyəti qadağan edildi, senzura gücləndirildi, bir sıra dövlət monopoliayaları tətbiq edildi.
25 iyul 1934-cü ildə Avstriyada nasist dövlət çevrilişinə cəhd edildi. Almaniyanın dəstəklədiyi qiyamçılar Federal Kansler Engelbert Dollfusu (Anşlusun qızğın rəqibi) öldürürlər, lakin hökumət qüvvələri üsyanı yatırmağa nail olurlar. Avstriyanın "SS-89 standartı" nın nümayişi Almaniyanın təşəbbüsü və onun hərbi dəstəyinə arxalanaraq baş verdi. Lakin İtaliya Vyana hadisələrinə qətiyyətlə reaksiya verdi. Mussolini İtaliya qoşunlarına İtaliya-Avstriya sərhədində cəmləşməyi əmr etdi və müdaxilə ilə hədələdi. Güc nümayişi Hitlerə təsir etdi və o, Avstriyada nasistlərin fəaliyyətinin məhdudlaşdırılmasını əmr etdi. Kurt Schuschnigg Dollfussun siyasətini davam etdirərək yeni Federal Kansler olur.
2 avqust 1934-cü ildə Almaniyanın reyxprezidenti Paul fon Qindenburq öldü. Avqustun ortalarında keçirilmiş plebisitin nəticələrinə görə prezident postu ləğv edildi, Adolf Hitler isə Almaniyanın təkbaşına hökmdarı "füreri" oldu.
9 oktyabr 1934-cü ildə Yuqoslaviya kralı I Aleksandr Marseldə makedoniya millətçi təşkilatın silahlısı tərəfindən öldürüldü. Qatilin həbsi zamanı Fransanın xarici işlər naziri Lui Bartu öldürüldü. Almanyönlü knyaz Paul kiçik şahzadə Peterin regent olur.
1934-cü ilin oktyabrında Almaniyanın təşəbbüsü və maliyyə dəstəyi ilə Çexoslovakiyanın Sudet diyarında Alman Daxili Cəbhəsi adı altında Sudet almanlarının siyasi partiyası yaradıldı və bu partiya 1935-ci ilin yazında Sudet Alman Partiyasına çevrildi. (SAP). SAP NSAİP modeli əsasında qurulmuşdur.
Saar rayonu . Millətlər Liqası tərəfindən ayrılan 15 illik müddətdən sonra ərazinin öz müqəddəratını təyin etməsi ilə bağlı plebisit təyin olundu . Fransanın təzyiqlərinə və yerli anti-faşist alman ziyalılarının ajiotajına baxmayaraq, 1935-ci il yanvarın 13-də bölgə sakinlərinin 90,3%-i Almaniyaya birləşməyə səs verdi. Martın 1-dən Saar yenidən alman torpağı oldu (daha sonra, 11 mart 1941-ci ildə Westmark adlandırıldı).
1935-ci il martın 16-da Almaniya birtərəfli qaydada ölkədə məcburi hərbi xidmətin tətbiqi və Verrmaxt-ın yaradılması haqqında bəyannamə dərc edərək demilitarizasiya haqqında Versal müqaviləsinin müddəalarına əməl etməkdən imtina edir. Bundan əvvəl 1934-cü ildə tərksilah üzrə konfransın uğursuzluğu baş verdi, çünki Fransa hökuməti Vehrmaxtının say artımı ilə qəti şəkildə razılaşmadı.
1935-ci il iyunun 18-də Böyük Britaniya Almaniya ilə Dəniz Müqaviləsi bağlayır və bununla da Versal müqaviləsinin məhdudlaşdırıcı müddəalarının denonsasiyasını tanıyır. Britaniya hökuməti Hitlerin Britaniya İmperiyasının ümumi dəniz gücünün 35%-ni alman donanması üçün "tavan" yaratmaq tələblərini təmin etdi. Berlin həmçinin Britaniya sualtı donanmasının tonajının 45%-ə qədəri həcmində sualtı qayıqlar qurmaq hüququ aldı.
7 mart 1936-cı ildə alman qoşunları Reynland ərazisinə daxil oldular (bax. Reynlandın remilitarizasiyası). Reyn demilitarizasiya zonası fəaliyyətini dayandırır. Millətlər Liqasında Almaniyaya sanksiya tətbiq etməyi təklif edən yeganə tərəf SSRİ Xarici İşlər Xalq Komissarı Maksim Litvinovdur; Fransa hökumətinin bəyannaməsi Almaniyaya heç bir təsir göstərmədi.
1936-cı ilin yayında Almaniya ilə faşist İtaliyası arasında yaxınlaşma baş verir. Efiopiyadakı müharibəyə görə ona qarşı tətbiq edilən iqtisadi sanksiyalarla zəifləmiş İtaliya, Aralıq dənizi və Afrikada Böyük Britaniya və Fransaya qarşı mübarizədə öz dəstəyini almaq üçün Avstriyanı Almaniyaya qurban verməyə hazır olduğunu bildirdi. Bundan əvvəl Almaniya Avropa sanksiyalarına qoşulmaqdan imtina edib və İtaliyanı lazım olan xammalla təmin etdi. Almaniya-İtaliya yaxınlaşması kontekstində 1936-cı il iyulun 11-də Almaniya Avstriyaya "dostluq müqaviləsi" bağlamağa müvəffəq oldu və bu müqavilədə Almaniya Avstriyanın neytrallığına hörmət edəcəyinə söz verdi və Avstriya hökuməti Avstriyanın özünü alman dövləti kimi tanıdığını təsdiqlədi. Nasist Partiyasının iki nümayəndəsi Avstriya hökumətinə daxil oldu, 1934-cü il çevrilişinin iştirakçıları üçün amnistiya elan edildi və Almaniyadan təbliğat materiallarının gətirilməsinə qoyulan qadağa götürüldü.
17 iyul 1936 — İspaniyada Xalq Cəbhəsinin sol hökumətinə qarşı genişmiqyaslı vətəndaş müharibəsinə çevrilmiş hərbi qiyamın başlanğıcı. General Frankonun başçılıq etdiyi üsyançılara dəstək Hitler və Mussolininin birlikdə çıxış etdiyi ilk silahlı münaqişə idi. Almaniya Frankonu nəqliyyat təyyarələri ilə təmin etdi, 18 minlik ordunun Afrika koloniyalarından İspaniyanın cənubuna köçürülməsi, silah və hərbi texnika təchizatını həyata keçirdi. 27 avqust 1936-cı il tarixindən etibarən Luftvaffe pilotları hərbi əməliyyatlarda iştirak edirdilər, 1936-cı ilin noyabrında Almaniya və İtaliya ordularının hərbi personalından yaradılmış Kondor Legionu İspaniyaya göndərildi. İspaniyadakı Alman bölmələrinin şəxsi heyəti daha çox Vehrmaxtt qoşununa döyüş təcrübəsi qazandırmaq üçün davamlı olaraq yenilənirdi. İspaniya Respublikasına qarşı müharibədə iştirak edən alman əsgər və zabitlərinin ümumi sayı 50 min nəfərə çatdı. 1936-cı il oktyabrın 25-də Berlində Almaniya-İtaliya anlaşma protokolu imzalandı və Mussolini bir neçə gün sonra onu "Berlin-Roma oxu" adlandırdı. Almaniya Efiopiyadakı mövcud vəziyyəti tanıdı, tərəflər Dunay hövzəsində iqtisadi maraqlarının delimitasiyası xətlərini razılaşdırdılar və İspaniya məsələsində razılaşdırılmış xətt çəkməyə razılaşdılar. Berlin Protokolu Almaniya və İtaliya arasında rəsmi ittifaq yaratmadan ortaqlığı rəsmiləşdirdi. İkitərəfli əlaqələr 1939-cu il mayın 22-də hərbi-siyasi ittifaqın ("Polad paktı") bağlanması ilə rəsmiləşdi.
1936-cı il noyabrın 18-də Almaniya Franko rejimini rəsmən tanıdı. 20 mart 1937-ci ildə Salamankada gizli protokol imzalandı, ona əsasən general Franko Almaniya ilə "ölkəni kommunizmdən qorumaq üçün lazımi tədbirləri koordinasiya etməyi", "əlaqə saxlamaq və" Almaniya "beynəlxalq siyasət məsələləri ilə bağlı məlumatlandırmağı" öhdəsinə götürdü..1937-ci il iyulun 12-də Almaniya ilə Frankoist İspaniya arasında bağlanmış rəsmi ticarət müqaviləsi ilə yanaşı, Almaniya üçün ticarət və investisiya üstünlükləri, habelə xammal və ərzaq tədarükü haqqında bir sıra gizli müqavilələr imzalandı. Almaniya və İtaliyanın hərbi yardımı güc balansının frankoçuların xeyrinə dəyişməyə başlamasına kömək etdi və 1937-ci ilin sonunda Franko açıq hərbi üstünlük əldə etdi. 1939-cu ilin martında respublikaçılar nəhayət məğlub oldular. Ölkədə diktatura quruldu.
4 avqust 1936 — Yunanıstanda sağçı çevriliş . Diktator İoannis Metaxasın "4 Avqust Rejimi" hakimiyyətə gəlir.
25 noyabr 1936-cı ildə Almaniya ilə Yaponiya İmperiyası arasında Anti-Komintern Paktı imzalandı. Saziş Komintern-in fəaliyyəti haqqında məlumat mübadiləsini nəzərdə tuturdu və bu fəaliyyəti özləri üçün təhlükə hesab edən bütün ölkələri əməkdaşlığa dəvət edirdi. Müqavilənin gizli əlavəsinə görə, Almaniya və Yaponiya onlardan biri SSRİ ilə müharibə edəcəyi təqdirdə Sovet İttifaqının vəziyyətini yüngülləşdirə biləcək tədbirlər görməyəcək və onunla "anti-Komintern paktının" ruhu.ziddiyyət təşkil edən müqavilələr bağlamayacağına öhdələrinə götürdülər. Əslində bu, Berlin və Tokionun SSRİ ilə müharibə olacağı təqdirdə qarşılıqlı neytrallıq haqqında müqavilə imzalaması demək idi. 6 noyabr 1937-ci ildə faşist İtaliyası da bu pakta qoşulur. 11 dekabr 1937-ci ildə İtaliya Millətlər Liqasından çıxdı.
1937-ci il noyabrın 5-də milli azlıqlar haqqında alman-polşa müqaviləsi nəşr olundu. Formal olaraq "milli azlıqların hüquqlarına qarşılıqlı hörmət" prinsipinə əsaslanırdı. Əslində, söhbət Polşa bölgələrinin alman əhalisi arasında millətçi təbliğatın aparılması üçün Polşada plasdarmın təmin edilməsindən gedirdi.

1938

12 fevral 1938-ci ildə Hitler Alp iqamətgahı Berchtesqadendə aparılan danışıqlar zamanı Avstriya kansleri Kurt fon Şuşniqə ultimatum təqdim edərək, Almaniya ilə yeni müqavilənin dərhal imzalanmasını, amnistiya və Avstriya nasistlərin fəaliyyətinə qoyulan qadağanın ləğvini , Artur Seyss-İnquartın ictimai asayiş və təhlükəsizlik naziri, digərinin isə — Qleis-Horstenau — hərbi idarənin rəisi təyin edilməsini tələb etdi. Almaniyanın tələbi ilə alman və Avstriya orduları bir-biri ilə sıx əlaqə yaratmalı, o cümlədən zabit mübadiləsi aparmalı və Avstriya Almaniyanın iqtisadi sisteminə daxil edilməli idi. Bunun üçün başqa bir nasist Fişbok maliyyə naziri olmalı idi.
1938-ci il fevralın 22-də Britaniyanın baş naziri Nevil Çemberlen parlamentdə bəyan etdi ki, Avstriya Millətlər Liqasının müdafiəsinə arxalana bilməz.
Martın 11-də Almaniya və yerli nasistlərin təzyiqi altında olan Kurt fon Şuşniqq hakimiyyəti Artur Seyss-İnquart-a təhvil verməklə istefaya getməyə məcbur olur. Sonuncunun adından dərhal Avstriyaya qoşun göndərmək xahişi ilə Berlinə teleqram göndərilir. 12 mart 1938-ci il, əvvəllər sərhəddə cəmlənmiş фlman qoşunları Avstriyaya daxil oldu. Müqavimət göstərməməyi əmr edən Avstriya ordusu təslim oldu. Həmin gün Avstriyanın Linz şəhərində çıxış edən Hitler deyir: "Əgər bir gün tale məni bu şəhəri tərk edərək Reyxin lideri olmağa məcbur etdisə, o da mənə bir missiya tapşırdı. Bu missiya yalnız mənim sevimli vətənimin Alman Reyxinə birləşdirilməsi ola bilərdi. Mən buna inandım, bunun üçün yaşadım və mübarizə apardım və inanıram ki, indi bu missiyanı yerinə yetirmişəm". Martın 13-də "Avstriyanın Almaniya İmperiyasına birləşdirilməsi haqqında" qanun dərc olundu və ona əsasən Avstriya "Alman İmperiyasının torpaqlarından biri" elan edildi və "Ostmark" adı ilə tanındı. Aprelin 10-da Almaniya və Avstriyada Avstriyanın ilhaqı ilə bağlı plebissit keçirildi. Rəsmi nəticələrə görə, Almaniyada əhalinin 99,08%-i, Avstriyada 99,75%-i anşlyusa səs verib. Anşlus nəticəsində Almaniyanın ərazisi 17%, əhalisi 10% (6,7 milyon nəfər) artdı. Vermaxtın tərkibinə Avstriyada yaradılmış 6 diviziya daxil idi.
1938-ci il martın 17-də Polşa Litvaya ultimatum təqdim edərək ondan 48 saat ərzində diplomatik əlaqələr qurmağı tələb etdi ki, bu da Litvanın Polşanın Vilna bölgəsini ilhaqını tanımasını nəzərdə tuturdu. 19 mart Litva Respublikası ultimatumun şərtlərini qəbul edir.
24 aprel 1938-ci ildə Sudet Alman Partiyasının lideri Konrad Henlein Hitlerin göstərişlərini rəhbər tutaraq, partiyasının Karlovı Varıdakı qurultayında ("Karlsbad proqramı") Çexoslovakiya hökumətinə bir sıra iddialar təqdim etdi. Sudet nasistləri Almaniya milli qrupunun hüquqi şəxs kimi tanınmasını tələb edirdilər; almanların Çexoslovakiyada yaşadıqları ərazini dəqiq müəyyən etmək və ona tam milli özünüidarəetmə hüququ vermək; bu ərazidə bütün çex məmurları almanlarla əvəz olunmalı; bu ərazidən kənarda yaşayan almanlara muxtariyyət vermək; bütün Çexoslovakiyada nasist təbliğatına tam azadlıq verməkdən ibarət idi. May ayında nasistlər Çexoslovakiyanın sərhədyanı ərazilərində böyük iğtişaşlar törədirək, kömək istəyi ilə Almaniya rəhbərliyinə müraciət edirlər. Alman qoşunları işğala hazır olan Çexoslovakiya sərhədində cəmləşir. Daxili siyasi müxalifətin təzyiqi ilə Çexoslovakiya hökuməti qismən səfərbərlik əmri verir, sərhəd qalalarının qarnizonlarını gücləndirir və digər müdafiə strukturlarına xidmət edən şəxsi heyəti gücləndirir. Beynəlxalq etirazlar və Çexoslovakiya hərbi rəhbərliyinin xəbərdarlıqları fonunda Hitler müvəqqəti olaraq geri çəkilir.
1938-ci il sentyabrın 12-də Çexoslovakiya hökuməti ilə Henleyn arasında aparılan danışıqların nəticəsiz qalmasından sonra onun tərəfdarları kütləvi nümayişlər təşkil edirlər ki, bu da Çexoslovakiya hökumətini almanların məskunlaşdığı ərazilərə qoşun yeritməyə və orada hərbi vəziyyət elan etməyə məcbur edir.
Sentyabrın 13-də Böyük Britaniyanın baş naziri N. Çemberlen teleqramla Hitlerə "dünyanı xilas etmək naminə" ona baş çəkməyə hazır olduğunu bildirir. Sentyabrın 15 və 22-də fürerlə görüşən Çemberlen bildirir ki, Sudet almanları məsələsi Almaniyanın istəklərinə uyğun olaraq İngiltərə və Fransa hökumətləri tərəfindən həll olunub.
23 sentyabr 1938-ci ildə SSRİ Polşaya diplomatik nota göndərdi ki, Çexoslovakiyanın bir hissəsini işğal etmək cəhdi Polşa ilə Sovet İttifaqı arasında 1932-ci il Hücum etməmək haqqında Müqavilənin ləğvinə səbəb olacaq.
29 – 30 sentyabr 1938 — Münhen Sazişi Neville Çemberlen, Fransanın Baş Naziri Eduard Daladier, Adolf Hitler və Benito Mussolini. Müqavilə "güzəşt"i, əslində isə Çexoslovakiyadan zorla ayrılmağı və Sudet və Avstriya ilə həmsərhəd rayonların Almaniyaya verilməsini nəzərdə tuturdu. Çexoslovakiya həmçinin Macarıstanın (Slovakiyanın bir hissəsini aldı) və Polşanın (Cieszyn Silesiasını aldı) ərazi iddialarını təmin etməyə borclu idi. Nəticədə, ərazinin təxminən 20% -i ölkə əhalisinin dörddə birinin yaşadığı və ağır sənayenin təxminən yarısının yerləşdiyi Çexoslovakiyadan qoparıldı. Çexoslovakiyanın özü danışıqlara dəvət edilmədi.
1 – 10 oktyabr 1938-ci il — Sudetlandın işğalı və Sudetenland adı ilə Reyxə qoşulması. 4 dekabr 1938-ci ildə Sudetenlandda keçirilən seçkilərdə (Nasist Almaniyasında son seçkilər) bölgənin yetkin əhalisinin 97,32%-i NSDAP -a səs verdi. Bölgəyə Sudet alman lideri Konrad Henlayn başçılıq edirdi.
1 – 10 oktyabr 1938 — Qluçin vilayəti Prussiya Yuxarı Sileziyasının bir hissəsi oldu.
1 oktyabr 1938-ci ildə Polşa Çexoslovakiyanın dağılmasından istifadə edərək noyabrın 24-də Cieszyn Silesia (Zaolzie) ərazisinin bir hissəsini işğal və ilhaq etdi. 1939-cu il sentyabrın 1-də bu ərazi bütün Polşanın ilhaqı zamanı Reyxə birləşdiriləcək.
26 oktyabr 1938-ci ildə Slovakiya və Subkarpat Rusiyası Çexoslovakiyanın tərkibində muxtariyyət statusu aldı.
2 noyabr 1938 — ilk Vyana arbitrajı. Almaniya və İtaliyanın qərarı ilə Slovakiyanın cənub bölgələri və əsasən etnik macarların məskunlaşdığı Subkarpat Rusunun cənub-qərb bölgələri Macarıstana verildi. Noyabrın 20-dən başlayaraq Macarıstan qoşunları bu torpaqları tədricən işğal edirlər.

1939-cu il, yanvar-avqust

19 yanvar 1939-cu ildə Alfred Riçerin rəhbərlik etdiyi Üçüncü Alman Antarktika Ekspedisiyası Almaniyanın Yeni Svabiyaya — Norveçin bir il əvvəl ərazi iddiaları irəli sürdüyü Kraliça Maud Torpaqındakı 20 ° şərq uzunluğu ilə 10 ° qərb uzunluğu arasındakı Antarktida ərazisinə olan hüquqlarını iddia etdi.
24 fevral 1939-cu ildə Horthy Macarıstan və Mançukuo Anti-Komintern Paktı və bir ay sonra, 26 Martda Frankist İspaniyaya qoşuldular.

1939-cu il martın 14-də Çexoslovakiya prezidenti Emil Haça Berlinə getdi və burada "danışıqlar" zamanı ölkəsinin siyasi cəhətdən yenidən qurulmasına razılıq verdi. Martın 15-də alman qoşunları Praqaya girərək keçmiş Çexoslovakiyanın qalan hissəsini işğal edərək yalnız tək bir müqavimət cəhdi ilə qarşılaşdılar. Almaniya Çex Respublikasında rəsmi olaraq prezident Emil Haçanın rəhbərlik etdiyi Bohemiya və Moraviya Protektoratının yaradıldığını elan edir. Martın 21-də orada ilk reyxsprotektoru Konstantin fon Neyrat təyin edildi (27.09.1941-ci ilə qədər); gələcəkdə reyxprotektorları RSHA -nın rəhbəri Reynhard Heydrix (06.04.1942-ci ildə ölümünə qədər), SS-Oberstqruppenfuhrer Kurt Dalyuge (24.08.1943-cü ilə qədər), keçmiş Reyx Daxili İşlər Naziri Vilhelm Frik idi (05.04.1945-ci ilə qədər).
1939-cu il martın 14-də Slovakiya Respublikası nasist Almaniyasının "mühafizəsi altında müstəqilliyini" elan etdi. Prezident — vodsa ("lider") Josef Tiso, baş nazirlər — Tisonun özü (27.10.1939-a qədər), Voytech Tuka (09.05.1944-cü ilə qədər), sonra Stefan Tiso.
1939-cu il martın 15-də Karpato-Ukrayna, Macarıstan işğalı şəraitində müstəqilliyini elan etdi (prezident — Avqustin Voloşin, Soyms spikeri — Augustin Stefan, baş nazir — Julian Revay). Prezident Avqustin Voloşin dərhal Adolf Hitlerə "Alman Reyxinin himayəsi altında müstəqilliyin elan edilməsini" tanımaq xahişi ilə teleqram göndərir. Müraciətə məhəl qoyulmur.

1939-cu il martın 14–18-də Macarıstan Polşanın dəstəyi ilə şiddətli müqavimətlə qarşılaşmasına baxmayaraq Zakarpatyanı işğal etdi. Karpat Ukrayna hökuməti Voloşinin başçılığı ilə qaçdı. "Karpat Seç" in səpələnmiş hissələri dağlara çıxdı və partizan döyüşlərini 1940-cı ilin davam etdirdi.
1926-cı ilin dekabrından Antanas Smetona diktaturası altında olan Litva respublikasına nasist Almaniyası tərəfindən edukıb ultimatumundan sonra 23 mart 1939-cu ildə iki ölkənin xarici işlər nazirləri Juozas Urbşis və İoahim fon Ribbentrop Almaniyanın Memel əyalətindən imtina haqqında Müqavilə imzaladılar. Bunun müqabilində Almaniya Litvaya Memel limanında azad zona vəd etdi. Beləliklə, Memelland yenidən Almaniyanın oldu.
1939-cu il martın 25-də faşist İtaliyası 1926, 1927 və 1936-cı il ikitərəfli müqavilələrə əsasən Albaniyanın "qarantı" kimi ona ultimatum təqdim edərək, maliyyə yardımı müqabilində protektorat haqqında razılaşma əldə etdi. Albaniya kralı Əhməd Zoq bundan imtina etdi. Aprelin 7-də İtaliya ordusu ölkəni işğal etdi və artıq aprelin 12-də Tiranada İtaliya ilə Albaniya arasında "şəxsi birlik " bağlandı ki, bu da İtaliya Krallığının tərkibinə daxil olmaq deməkdir. Zoqu arvadı və yeni doğulmuş oğlu ilə qaçdı və bir daha müharibədən sonra sosialist respublikasına çevrilən Albaniyaya qayıtmadı.
1938-ci ilin oktyabrı – 1939-cu ilin martı – Almaniya Polşanın əsasən almanların məskunlaşdığı Dansiqlə Reyxə qoşulmasına, Danziq və Reyx arasında "Polşa dəhlizi" (Pomorie) vasitəsilə avtomobil və dəmir yolu çəkdirir, həmçinin Polşanın Antikomintern paktına qoşulmasına razılıq verməsinə çalışır. Bunun müqabilində Polşaya sərhədlərin tanınması, Polşanın şərq və cənub-şərq istiqamətində genişləndirilməsinə köməklik göstərilməsi, həmçinin gələcək Polşa müstəmləkələrinin əldə edilməsi vəd edildi. 1939-cu ilin mart ayının sonuna qədər danışıqlar gizli qaldı.
26 mart 1939-cu ildə Polşa hökuməti Almaniyadan rəsmən imtina etdi. 31 mart Böyük Britaniya hücum halında Polşaya hərbi yardım təklif edir və onun müstəqilliyinin qarantı kimi çıxış edir. Aprelin 6-da Londonda Polşa Böyük Britaniya ilə qarşılıqlı zəmanətlər haqqında saziş imzaladı. Bu müqavilə Hitlerə 1934-cü il aprelin 28-də Almaniya-Polşa hücum etməmə paktını pozmaq üçün bəhanə oldu. Mayın 19-da Parisdə Almaniyanın Polşaya hücumu zamanı həm hərbi yardımı, həm də hərbi əməliyyatlarda iştirakını nəzərdə tutan birgə Polşa-Fransa protokolu imzalandı. Eyni zamanda Almaniya Polşa-Almaniya sərhədinin bütün hissələrində silsilə təxribatlar törətdi.
28 mart 1939-cu ildə Latviya və Estoniya SSRİ-dən üçüncü ölkələrlə yaxınlaşmanın yolverilməzliyi haqqında nota aldı. Tələblərin yerinə yetirilmədiyi təqdirdə SSRİ güc tətbiq edəcəyinə söz verirdi.
Martın 28-də frankoçular Madridə daxil olurlar və aprelin 1-də general Franko İspaniya vətəndaş müharibəsinin bitdiyini elan edir. 27 fevral 1939-cu il İngiltərə və Fransa Fransisko Franko rejimini tanıdı. Prezidentin səlahiyyətlərini icra edən orezident Dieqo Martinez Barrio və baş nazir Xuan Neqrin Parisə qaçdılar və burada sürgündə hökumət elan etdilər. Fransanın işğalından sonra Martinez Barrio hökumətlə birlikdə Mexikoya köçdü, Neqrin isə baş nazir statusunu saxlayaraq, müharibənin sonuna qədər Londonda qaldı, sonra isə vəzifəsindən uzaqlaşdırıldı. Frankonun hökmranlığı başa çatdıqdan sonra 1977-ci ilə kimi Mexikoda qalan İspaniya hökuməti özünü buraxdı. Bu dövrdə sürgündə olan Bask və Kataloniya hökumətləri də var idi.
23 mart — 4 aprel 1939 — Slovak-Macar müharibəsi. Slovakiya ölkənin şərq hissəsindəki ümumi sahəsi təxminən 1700 km² olan sərhəd zolağından imtina etmək məcburiyyətində qaldı. Müdafiə müqaviləsinə baxmayaraq, Almaniya slovakların köməyinə gəlmir.
13 aprel 1939-cu il Fransa və Böyük Britaniya Yunanıstan və Rumıniyaya təhlükəsizlik zəmanəti verir.
1939-cu il aprelin 14-də Macarıstan Millətlər Liqasından çıxdı.
28 aprel 1939-cu ildə Hitler Reyxstaqda Böyük Britaniya ilə 1935-ci il Dəniz Müqaviləsinin denonsasiya olunduğunu və Kriqsmarinin onun hüdudlarından kənara çıxdğını elan etdi.
7 iyun 1939-cu ildə Berlində Almaniya, Latviya və Estoniya xarici işlər nazirləri faşist Almaniyası ilə Latviya və Estoniya arasında təcavüz etməmək haqqında paktlar imzaladılar. Müqavilələr üç tərəfdən biri onlardan çıxdıqda etibarsız sayılırdı.
19 avqust 1939-cu ildə Almaniya və SSRİ çoxmillətli Polşanı Tisa, Narev, Vistula və San çayları boyunca (bax: "Kurzon xətti") maraq dairələrinə bölmək qərarına gəldilər, Baltikyanı ölkələrin əksəriyyəti, Finlandiya və Rumıniya. Bessarabiya da sovet sahəsinə düşürdü. Yoahim fon Ribbentrop müqavilə bağlamaq üçün Köniqsberq vasitəsilə xüsusi təyyarə ilə Moskvaya gəldi. Avqustun 24-nə keçən gecə Kremldə Molotov-Ribbentrop paktı imzalandı. Bu müqavilənin məxfi protokollarında Şərqi Avropada maraq sahələrinin bölünməsi təsbit edilmişdi.
23 avqust 1939-cu ildə Danziq qaulyayteri Albert Forster Azad Danziq şəhərinin "dövlət lideri" ("Statsführer") seçildi və bununla da bütün səlahiyyətləri bir əldə cəmləşdirdi.
24 avqust 1939-cu ildə Almaniyanın Moskvadakı səfirliyinin katibi Hans fon Hervart amerikalı diplomat Şarl Bolen və onun fransız həmkarlarına Almaniya ilə SSRİ arasında Şərqi Avropanın bölünməsi haqqında sazişin mətnini təhvil verdi, bundan sonra bu barədə ABŞ-nin dövlət katibi Kordell Hull Britaniya Xarici İşlər Nazirliyinə məlumat verdi. Varşava isə bu məlumatı almadı, Polşa rəhbərliyi SSRİ-nin neytrallığına əmin idi. 30 – 31 avqust — Almaniyanın Polşa və onun qarantlarını alman tələblərini yerinə yetirmək üçün son cəhdləri: Polşadan Danziqin alman qoşunları tərəfindən işğalına, eləcə də Pomeraniya üzrə plebisitə razılıq verməsi tələb olundu. Avqustun 31-də Deutschlandsender radiostansiyası 16 bəndlik ultimatumun mətnini oxudu və Polşa tərəfinin onları rədd etdiyini bildirdi.
26 avqust 1939-cu il Almaniya Belçika, Danimarka, Hollandiya, Lüksemburq və İsveçrəyə öz neytrallıqlarına riayət etmələrinə zəmanət verir.
26 avqust 1939-cu ildə Yuqoslaviya hökuməti ilə Xorvatiya Kəndli Partiyası arasında Çvetkoviç-Maçek müqaviləsi imzalandı — Yuqoslaviyanın tərkibində muxtar Xorvat banovinası yaradıldı.
1939-cu ilin sentyabrına qədər aparılan səfərbərliklər nəticəsində Almaniyanın 4,6 milyon, Fransanın 2,67 milyon, Böyük Britaniyanın 1,27 milyon nəfərlik ordusu var.

İkinci Dünya Müharibəsinin başlanğıcı

1939-cu ilin sentyabr-dekabr

1 sentyabr 1939-cu il — faşist Almaniyası (Veys əməliyyatı) və müttəfiqi Slovakiya qoşunlarının Polşanın qərb hissəsinin müdaxiləsi və işğalı. Polşa hökuməti Varşavadan qaçır.
Sentyabrın 1-də Azad Danziq şəhərinin "dövlət lideri" Albert Forster Danziqin Reyxə qoşulması ilə bağlı bəyanat verdi. Sentyabrın 2-də keçmiş azad şəhərin ərazisi Reyxsqau Danziq-Qərbi Prussiya ərazisinin bir hissəsi oldu.
1939-cu il sentyabrın 3-də Böyük Britaniya və Fransa Almaniyaya müharibə elan etdilər və Vermaxtın Polşa və Danziq ərazisindən dərhal çıxarılması üçün ultimatum verdilər. 3 sentyabr 1939-cu ildən 1940-cı il mayın 10-dək — İngiltərə və Fransanın nasist Almaniyası ilə "qəribə müharibəsi". Dənizdəki toqquşmalar istisna olmaqla, döyüşlər demək olar ki, tamamilə yox idi.
13 sentyabr 1939-cu ildə Fransa Saarda Almaniya ərazisinin iki kiçik çıxıntısını — Saarbrükenin qərbindəki Varndt bölməsini və Saarbrücken ilə Pfalz meşəsi arasındakı sərhədin çıxıntısını işğal etdi. Polşa ilə müharibədən sonra azad edilmiş alman birləşmələrinin yenidən dislokasiyası nəzərə çarpdıqda, fransızlar oktyabrın 3-dən başlayaraq dövlət sərhədinə, bəzi yerlərdə isə ondan kənara çəkildilər.
Sentyabrın 17-də Polşanın SSRİ-dəki səfiri V. Qrjibovskinin ünvanına nota oxundu ki, "…Polşa hökuməti süqut etdi və həyat əlaməti görünmür. Bu o deməkdir ki, Polşa dövləti və onun hökuməti faktiki olaraq mövcudluğunu dayandırıb. Beləliklə, SSRİ ilə Polşa arasında bağlanmış müqavilələr öz qüvvəsini itirdi. Sentyabrın 17-dən oktyabrın 5-dək Qırmızı Ordu Polşanın şərq əraziləri — Qərbi Belarusiya, Qərbi Ukrayna (o cümlədən Qalisiya), Vilna ərazisi, Belostok və Przemisl vilayətləri üzərində nəzarəti təmin etdi.
1939-cu il sentyabrın 17-dən 18-nə keçən gecə Polşa hökuməti gizli şəkildə Polşa-Rumıniya sərhədini keçdi. 28 sentyabr 1939-cu il alman qoşunları Varşavaya daxil oldu, Polşa ordusunun son hissələri oktyabrın 5–6-da müqaviməti dayandırdı.
22 sentyabr 1939-cu il — Vermaxtın 19-cu motoatıcı korpusu tərəfindən işğal edilmiş Brest şəhərinin (sentyabrın 14-də şəhər, 17 sentyabrda qala) Sovet İttifaqına uyğun olaraq Qırmızı Ordunun qoşunlarına təntənəli təhvil verilməsi.
28 sentyabr 1939 -cu ildə Polşa kampaniyası nəticəsində SSRİ ilə Almaniya arasında Hücum etməmək Müqaviləsi Dostluq və Sərhəd Müqaviləsi ilə tamamlandı, buna görə Polşanın müəyyən edilmiş həddən artıq hissələri ələ keçirildi (Lublin və Varşava Voyevodalığının şərq hissəsi) Hitler Litvanı Sovet maraq dairəsi kimi tanıyaraq "mübadilə edir".
28 sentyabr — 10 oktyabr 1939 — SSRİ ilə Estoniya, Latviya və Litva arasında qarşılıqlı yardım müqavilələrinin bağlanması. Sovet İttifaqı Baltikyanı ölkələrdə hərbi bazalar şəbəkəsini yerləşdirir.
8 oktyabr 1939-cu ildə xüsusi fərmanla Hitler keçmiş Polşa və Danziqin qərb bölgələrində iki yeni Reyxsqau təsis etdi: Posen (Poznan -Posen, Lodz -Litzmanstadt) və Qərbi Prussiya (Pomeraniyanın əsas hissəsi, Qdansk-Dansiq). Torpaqların qalan hissəsi artıq mövcud olan Prussiya əyalətləri olan Yuxarı Sileziya (Katovitse-Kattovits və s.) və Şərqi Prussiya (Zexanuv -Zixenau, sonralar Belystok), habelə oktyabrın 26-da xüsusi tabe statuslu yaradılmış qurumun tərkibinə daxil edilmişdir. Reyxə daxil olmayan general-qubernatorluq (Varşava, Krakov, Lublin, Radom, sonralar — və Lvov-Lemberq). Kiçik sərhəd əraziləri Slovakiyaya verildi. 29 yanvar 1940-cı ildə Reyxsqau Posenin adı Wartheland, Qərbi Prussiya isə Reyxsqau Danziq — Qərbi Prussiya adlandırıldı.
9 oktyabr 1939 — Almaniya Ali Komandanlığının Fransaya hücumun hazırlanmasına dair 6 saylı Direktivinin qəbulu.
1939-cu il oktyabrın 10-da Moskvada Vilna şəhərinin və Vilna vilayətinin Litva Respublikasına verilməsi və Sovet İttifaqı ilə Litva arasında qarşılıqlı yardım haqqında müqavilə imzalandı. 1939-cu il noyabrın 1–2 -də SSRİ Ali Soveti Qərbi Ukraynanı və Qərbi Belorusiyanı müvafiq olaraq SSRİ-nin tərkibinə, Ukrayna SSR və BSSR -in tərkibinə qəbul etdi.
29 noyabr 1939-cu ildə SSRİ Finlandiya ilə diplomatik əlaqələri kəsdi, noyabrın 30-da sovet qoşunları Sovet-Finlandiya sərhədini keçdi. Sovet-Fin müharibəsinin başlanğıcı. Dekabrın 14-də SSRİ Finlandiyaya təcavüz etdiyinə görə Millətlər Liqasından çıxarıldı.

1940

1940-cı il martın 12-də SSRİ Finlandiya ilə sülh müqaviləsi bağlayır. Müharibə nəticəsində Kareliya İsthmus, Şimali Ladoga, Peçenqa və bir sıra digər ərazilər Sovet İttifaqına daxil oldu. SSRİ Xanko (Qanqut) yarımadasını dəniz bazası üçün 30 illik icarəyə verir.
9 aprel 1940-cı ildə Almaniya Norveç və Danimarka hakimiyyətlərinə məzmunca eyni olan notalar göndərərək, onların Böyük Britaniya və Fransa tərəfindən işğalının qarşısını almaq üçün bu ölkələri dinc yolla işğal etmək niyyətləri barədə məlumat verir. Veserubung Zuid (Danimarka) və Veserubung Nord (Norveç) əməliyyatlarının başlanğıcı. İşğalın başlamasından bir saat yarım sonra Danimarka kralı X Xristian kapitulyasiyaya imza atdı.
Böyük Britaniya 1940-cı il aprelin 11-dən etibarən nasistlər tərəfindən tutulmasının və ondan İngiltərənin işğalı üçün baza kimi istifadə olunmasının qarşısını almaq məqsədi ilə Danimarkanın Farer adalarını ("Valentin əməliyyatı") işğal etdi.
9 – 22 aprel 1940-cı ildə Norveçin cənubu Vermaxt tərəfindən işğal edildi, lakin 14 – 19 apreldə müttəfiqlər şimala desant şıxartdılar və Trondheim üzərinə hücuma keçdilər. Müttəfiqlər bir müddət Narviki azad edə bilsələr də, bu əməliyyat ümumilikdə uğursuz oldu. 3 – 8 iyun Fransız-Britaniya qoşunları Norveçdən təxliyə edilir. Norveç kralı VII Haakon və Yohan Nygorsvoldun başçılıq etdiyi hökumət onlarla birlikdə Londona qaçır. 2 – 10 iyun — Norveç qoşunlarının kapitulyasiyası. İyunun 16-na kimi bütün ölkə işğal olunub. Aprelin 9-da faşist Milli Razılıq partiyasının lideri Vidkun Quislinq Norveçdə öz hökumətini təşkil etməyə çalışsa da, beş gün sonra Almaniya hakimiyyəti onu dağıtdı. Yalnız Avropada müharibə başa çatdıqdan sonra sürgündəki hökumət Osloya qayıda bildi (Yohan Niqorsvold — 31 may 1945, Haakon VII — 7 iyun).
1940-cı il mayın 10-da Almaniya neytral vəziyyətdə olan Hollandiyadan alman protektoratına razılıq verməsini və eyni zamanda, Belçika, Lüksemburqa, o cümlədən, Almaniyanın rəsmən altı aydan şox müharibədə olduğu Fransaya hərbi müdaxilə edir.
1940-cı il mayın 10-u axşam Almaniya Lüksemburqu zəbt edir. Kral ailəsi və Pyer Düponun başçılıq etdiyi hökumət 1940-cı il avqustun 29-dək Fransaya, Portuqaliyaya qaçır. Oradan isə alman işğalçı hakimiyyət orqanlarının geri qayıtmaq təklifini rədd edərək Londona gedir. 1942-ci ilin avqustunda keçmiş Böyük Hersoqluğun ərazisi Reyx tərəfindən ilhaq edildi və qau Mosellandın bir hissəsi oldu.

14 – 15 may 1940-cı il Alman qoşunları Amsterdama daxil olur və Zelandiya istisna olmaqla, bütün Hollandiyanı işğal edir. Mayın 17-dək Almaniya işğalı tamamlayır. Tam təslimiyyət imzalandı, Kraliça Vilhelmina və Dirk Jan de Gerin başçılıq etdiyi hökumət Böyük Britaniyaya qaçdı və Londonda sürgündə olan bir hökumət qurdu. 17 may 1940-cı il Brüssel nasistlər tərəfindən işğal edildi. 18 mayda Hitler Belçika ərazisinin Almaniyaya birləşdirilməsi haqqında fərman imzaladı. Mayın 28-də Belçika kralı III Leopold təslim aktını imzalayır və ölkədə qalır, daha sonra Almaniyaya deportasiya edilir. 4 iyun 1940-cı ildə Belçikanın faşist Almaniyası tərəfindən işğalı başa çatır. Hubert Pierlotun başçılıq etdiyi hökumət Limogesə, daha sonra Bordoya qaçdı və 16 sentyabrda Vişi hökumətinin Fransa ərazisini tərk etmək tələbindən sonra o, nəhayət, 22 oktyabr 1940-cı ildə Londona gələrək müttəfiqlər tərəfindən Brüsselin azad edilməsinə qədər burada qaldı.
10 iyun 1940-cı il İtaliya Böyük Britaniya və Fransaya müharibə elan edərək Şərqi və Şimali Afrikada, eləcə də Fransanın cənub-şərqində döyüş əməliyyatlarına başlayır.
11 iyun 1940-cı il — İtaliya Hərbi Hava Qüvvələrinin Maltaya ilk basqınları. Malta uğrunda döyüşünün başlanğıcı.
14 iyun 1940 Alman qoşunları Parisə daxil olur. 17 iyun Fransa Çörçillin "sarsılmaz ittifaq" təklifini və sona qədər mübarizə aparmağın zəruriliyini rədd edir. İyunun 22-də Compyen meşəsində, 1918-ci il barışıq müqaviləsinin imzalandığı eyni vaqonda təslim aktı imzalandı. Rəsmi olaraq hərbi əməliyyatlar iyunun 25-də başa çatıb. Təslim olma şərtlərinə görə, Fransa ərazisinin 3/5-i Almaniyanın nəzarətinə verildi. Xüsusilə, müttəfiqlərin desantının qarşısını almaq üçün sahil boyu Atlantik divarı ucaldılmışdı. İtaliya 832 km² ərazini aldı. Fransanın mərkəzi və cənubunda kukla Vişi rejimi quruldu. ABŞ və SSRİ əvvəlcə rejimi tanıdı və ona öz səfirlərini akkreditə etdi (bu münasibətlər 1941-ci ildə Almaniyanın SSRİ-yə hücumundan sonra pozuldu).
İyunun 14-də SSRİ Baltikyanı diktatorlara azad seçkilərin təşkili və Litvaya, iyunun 16-da isə Latviya və Estoniyaya əlavə hərbi kontingentlərin yeridilməsi haqqında ultimatumlar təqdim etdi. Şərtlər qəbul edildi. 15 iyun Sovet qoşunları Litvaya, 17 iyun — Estoniya və Latviyaya daxil oldu. Litva prezidenti Antanas Smetona, hökumətin müqavimət təşkil etmək təkliflərinin əksəriyyətinin rədd edilməsi ilə üzləşərək Almaniyaya qaçır. Latviya sərhəd qoşunlarının komandanı briqada generalı Lüdviq Bolşteyn öz kabinetində intihar edib. Baltik Antantasının mövcudluğu dayandırılır.

17 – 19 iyun 1940-cı ildə Londonda mühacirətdə olan Polşa hökuməti yaradıldı (rəhbərlər: Vładislav Sikorski ((30.09.1939–07.04.1943, Stanisłav Mikołayjik (24.11.1944-ə qədər), Tomasz) 29.11.1944-cü ildən)) və mühacirətdə olan prezident Vladislav Rachkeviç Virtual "Polşa Gizliı Dövləti" yaradılır. 19 iyun, Baş nazir Vladislav Sikorski radio ilə Polşa ordusunu Böyük Britaniyaya gəlməyə çağırır. Şəxsi heyətin üçdə biri keçmiş Polşa silahlı qüvvələrinin bu çağırışı yerinə yetirir. 5 avqustda imzalanmış Polşa-Britaniya hərbi müqaviləsi əsasında ordu formalaşdırılır (14 fevral 1942-ci ildən — Krayova ordusu). Formal olaraq, mühacirətdə olan Polşa hökuməti səlahiyyətlərini Polşanın yeni seçilmiş Prezidenti Lex Valesaya təhvil verilənə qədər 1990-cı ilə qədər Londonda mövcud olmuşdur.
1940-cı il iyunun 28-nə keçən gecə Rumıniyanın Tac Şurası Almaniyanın tövsiyəsini nəzərə alaraq Bessarabiya və Şimali Bukovinanın SSRİ-yə verilməsi ilə bağlı Vyaçeslav Molotovun ultimatumu ilə razılaşır. 28 iyun — 3 iyul Sovet qoşunları onları işğal edib ilhaq etdi. Alınan ərazilər Ukrayna SSR-ə birləşdi, avqustun 2-də onun tərkibində olan Moldova MSSR tam hüquqlu SSR-ə çevrildi. Avqustun 7-də Budzhakda Akkerman bölgəsi (dekabrdan — İzmail bölgəsi), Şimali Bukovinada Çernovtsı bölgəsi yaradıldı.
30 iyun — 4 iyul 1940 — Almaniyanın işğalı və Britaniya Kanalı adalarının (Gernsi və Cersinin kral torpaqları) ilhaqı.
7 iyul 1940-cı ildə Londonda mühacirətdə olan Çexoslovakiya hökuməti elan edildi, 21 iyul 1940-cı ildə Böyük Britaniya, 1941-ci ilin iyulunda SSRİ, 28 oktyabr 1942-ci ildə ABŞ tərəfindən tanındı. Edvard Benes prezident oldu, Yan Şramek hökumətin başçısı oldu, 1940-cı ilin dekabrından qanunverici orqanın funksiyaları müvəqqəti olaraq Benes və Milan Qodjanın başçılıq etdiyi Çexo-Slovakiya Dövlət Şurası tərəfindən yerinə yetirildi. 1940-cı ilin noyabrından 1945-ci ilin martına qədər hökumət Bukingemşirdəki Eston Abbots şəhərində idi. 1943-cü ilin sonunda Ruzomberokda sürgündəki hökumətdən asılı olmayaraq Slovakiya Milli Şurası yaradıldı.
10 iyul 1940 — Britaniya uğrunda döyüşü başlayır. İyulun 16-da Hitler İngiltərəyə desant əməliyyatının hazırlanmasına dair 16 nömrəli, avqustun 1-də isə İngiltərəyə qarşı hava müharibəsinin aparılmasına dair 17 nömrəli Direktivi verdi.
İyulun 14-də üç Baltikyanı dövlələrdə parlament seçkiləri keçirilir ki, seçici fəallığı 84–95% təşkil edən bu seçkidə kommunist yönümlü blokları (İttifaqları) qalib gəlir. Bu bloklar seçkilərə buraxılmış yeganə siyasi partiyalar idi: Estoniyada, onların lehinə 92,8 faiz, Litvada 99,19 faiz, Latviyada 97,8 faiz seçici səs vermişdi. İyulun 21–22-də yeni seçilmiş parlamentlər Estoniya, Latviya və Litva SSR-lərin yaradıldığını elan etdilər. 3 – 6 avqustda respublikalar Sovet İttifaqına daxil oldular .
30 avqust 1940 — İkinci Vyana Arbitrajı. Almaniya və İtaliyanın qərarı ilə Rumıniya Şimali Transilvaniyanı böyük macar azlığına malik olan Macarıstana verir. Macarıstan ərazini işğal edir, anti-rumın talanları baş verir.
7 sentyabr 1940-cı ildə Krayova müqaviləsinə əsasən ikinci Vyana Arbitrajının qərarlarına əlavə olaraq Rumıniya Cənubi Dobrucanı Bolqarıstana verir və etnik zəmində əhali mübadiləsi aparır. Sentyabrın 6-da Rumıniya kralı II Kerol oğlu Mixayinin xeyrinə taxtdan imtina etməyə və ərazi itkilərindən qəzəblənən ictimai rəyin təzyiqi altında ölkəni tərk etməyə məcbur oldu. Sentyabrın 15-dən ölkədə İon Antoneskunun başçılıq etdiyi faşist rejimi quruldu.
1940-cı il sentyabr — Rumıniyada alman hərbi missiyasının yaradılması^[2] .
22 sentyabr 1940 — Alman qoşunlarının Finlandiyaya daxil olması.
27 sentyabr 1940-cı il — Nasist Almaniyası, İtaliya və Yaponiya İmperiyası arasında "yeni nizamın yaradılmasında" təsir zonalarının delimitasiyası və hücum zamanı qarşılıqlı hərbi yardımı nəzərdə tutan Berlin paktı bağlandı.
1940-cı il oktyabrın 8–12-də Almaniya neft yataqlarını qorumaq və sonradan 21 – 23 yanvarda uğursuz çevriliş edən "Dəmir Qvardiya "ya qarşı İon Antonesku rejimini dəstəkləmək üçün Rumıniyanı işğal etdi. 1941-ci il 21 – 23 yanvar.
1940-cı il oktyabrın 28-nə keçən gecə İtaliya Yunanıstana ultimatum verir və Yunanıstan ərazisindəki adı açıqlanmayan "strateji nöqtələri" zəbt etmək üçün öz qoşunlarını göndərməyə icazə tələb edir. Yunanıstanın diktatoru İoannis Metaxasın cavabının qısa olduğu deyilir: όχι, yəni "yox". İtaliya yunan Qərbi Makedoniyasını və Albaniyadan Epiri işğal edərək şiddətli müqavimətlə qarşılaşır.
1 noyabr 1940-cı ildə İngilis qoşunları Krit adasını işğal etdilər.
20 noyabr 1940-cı ildə Horthy Macarıstan Berlin paktına, 23 noyabrda Rumıniyaya, 24 noyabrda Slovakiyaya qoşulur.

1941, yanvar-iyun

1941-ci il yanvarın 10-da SSRİ Almaniyadan Litva SSR üçün 35 milyon reyxsmarka qızılla Suvalki rayonunun şərq hissəsini — Vılkavıski çıxıntısını alır^[3] .
1 mart 1941-ci ildə Bolqarıstan Berlin paktına qoşulur və öz ərazisinin bir hissəsinin alman qoşunları tərəfindən Yuqoslaviya və Yunanıstana hücumlar üçün plasdarm kimi istifadəsinə icazə verir.
25 mart 1941-ci ildə Yuqoslaviya Krallığı Berlin Paktına (Draqişa Çvetkoviç hökuməti) qoşuldu, lakin artıq martın 27-də general Duşan Simoviçin başçılıq etdiyi Yuqoslaviya ordusunun zabitləri tərəfindən Berlin paktına qoşulmaq haqqında Vyana protokolunu qüvvədən salan dövlət çevrilişi baş verdi. Həmin gün axşam saatlarında Hitler Yuqoslaviyanı bir dövlət kimi aradan qaldırmaq üçün ona qarşı müharibə haqqında direktiv imzaladı. Aprelin 6-na keçən gecə Moskvada yeni Yuqoslaviya hökumətinin nümayəndə heyəti SSRİ ilə Yuqoslaviya arasında dostluq və hücum etməmək haqqında müqaviləni imzaladı^[4] .

31 mart 1941-ci il Rommelin Afrika Korpsu Liviyada Britaniya silahlı qüvvələrinə zərbələr endirir. Aprelin 4-də Benqazi döyüşsüz işğal edildi, aprelin 10-da Tobruk mühasirəyə alındı.
6 – 17 aprel 1941-ci il Almaniya, İtaliya, Macarıstan, Bolqarıstan və kukla dövlət Albaniya (Aprel müharibəsi) Yuqoslaviyanı tutdu və parçaladı. 13 aprel Vehrmaxt Belqrada girdi. Dusan Simoviçin başçılıq etdiyi kral və hökumət Afinaya, daha sonra Qahirəyə və Londona qaçır, (mühacirətdə olan hökumət başçıları: Simoviç — 12.01.1942-ci ilə qədər, Slobodan Yovanoviç — 26.06.1943-cü ilə qədər, Miloş Trifunoviç — 10.08.1943-cü ilə qədər, Bozidar Puric — 07.08.1944-cü ilə qədər, İvan Şubaşiç — 03.07.1945-ci ilə qədər; sürgündə kralın varisi var idi — Vəliəhd Şahzadə Aleksandr). Almaniya Aşağı Ştiriya və Aşağı Karintiya, Macarıstan — Baranya və Bakka, iyulun 10-dan isə Prekmurje, Bolqarıstan — Makedoniya və Serbiyanın cənub-şərq hissələri Поморавлье^[ing.] , İtaliya — Dalmatiya və Albaniya ilə birlikdə Metohiya, Kosovonun bir hissəsini ilhaq edir.
6 aprel 1941-ci ildə Almaniya İtaliyaya kğmək etmək məqsədi ilə Bolqarıstan ərazisindən Yunanıstana daxil oldu ("Marita əməliyyatı"). 27 aprell-də alman qoşunları Afinaya girdi. Kral II George Kritə qaçdı. Yunanıstan işğal zonalarına bölünür — Alman (Orta Makedoniya, Afina, Şərqi Trakya, Athos, Lemnos, Saqqız, Lesbos, Melos və s.), Bolqar (Şərqi Makedoniya və Trakya) və İtalyan (Yunanıstanın qalan hissəsi). Aprelin 30-da Almaniya-İtaliya müştərək protektoratı "Yunan dövləti" yaradıldı (baş nazirlər: Georgios Tsolakoglou — 12.02.1942-ci ilə qədər; Konstantinos Loqotetopulos — 04.07.1943-cü ilə qədər; İoannis Rallis — 10.12.1944-dək).

1941-ci il aprelin 11-də Xorvatiya, Slavoniya, Bosniya və Herseqovina ərazisində marionet Müstəqil Xorvatiya Dövləti (MXD) elan edildi. Aprelin 17-də Ante Pavelić İtaliyadan Zaqrebə gəlir. İyunun 15-də MXD Berlin paktına, 26 iyunda — Anti-Komintern paktına qoşulur, dekabrın 14-də Böyük Britaniya və ABŞ-a müharibə elan edir. Yuqoslaviyanın aktiv partizan hərəkatı səbəbindən NGH mövcud olduğu müddətdə bir gün də olsun bütün elan edilmiş əraziyə nəzarət edə bilmədi.
29 aprel 1941-ci ildə Hitler Oldenburq planını təsdiqlədi. Plana əsasən, SSRİ-nin Avropa hissəsinin ərazisinin dörd təsərrüfat müfəttişliyinə (Leninqrad, Moskva, Kiyev, Bakı) və 23 təsərrüfat komendaturasına, habelə 12 büroya bölünməsi təklif edilirdi. Sonralar bu ərazinin iqtisadi cəhətdən Almaniyadan asılı olan yeddi dövlətə bölünməsi nəzərdə tutulurdu.
3 may 1941-ci ildə Sloveniya ərazilərində (Kraina və İstriyanın kiçik bir hissəsi) qalan hissələri Reyxə və Macarıstana birləşdirildikdən sonra İtaliya Lyublyana vilayətini yaratdı.

1941-ci il mayın 13-də serb monarxist çetnik hərəkatı yaranır. Əvvəlcə onlara II Pyotr rəhbərlik edirdi. İşğalçılarla toqquşmadan sonra onlar ayrıldılar: biri (rəhbər — Draqolyub "Draj" Mixayloviç) almanlara qarşı və — 1941-ci ilin sonundan — Titonun partizanlarına qarşı, digərləri isə (rəhbər — Kosta Pechanac) ilə döyüşməyə başladı. işğalçı hakimiyyətin dəstəyi, kommunist partizanlara qarşı mübarizəyə yönəldi.
18 may 1941-ci ildə Romada Mussolini və Pavelić, Xorvatiya sahilləri və Qorski Kotar da daxil olmaqla, demək olar ki, bütün Dalmatiyanın İtaliyaya, habelə MXD ərazisindəki İtaliya hərbi bazalarının verilməsi haqqında müqavilə bağladılar. Xorvatiyanın şimal hissəsi, Slavoniya və Şərqi Srem (alm. Ostsyrmien‎) Vehrmaxt'ın işğalı altında "Alman nüfuz zonasına" düşür.
1941-ci ilin mayı — SSRİ-yə qarşı təcavüzün hazırlanması ilə əlaqədar Britaniya uğrunda döyüşünün nasist Almaniyası tərəfindən dayandırılması. 1944-cü ilin iyun ayına qədər İtaliya Krallığından kənarda Qərb Cəbhəsində əhəmiyyətli quru əməliyyatları olmayacaq.
20 may — 1 iyun Krit Almaniya və İtaliya tərəfindən tutuldu (Merkuri əməliyyatı). Mayın 24-də II George Misirə təxliyə edildi, burada sürgündə olan yunan hökuməti yaradıldı (rəhbərlər: Baş nazir Emmanuel Tsouderos (13.04.1944-cü ilə qədər), Sofokl Venizelos (04.13.1944–29.04.1944).), Georgios Papandreu (29.04.1944-cü ildən). II George Yunanıstana yalnız 1946-cı il sentyabrın 26-da monarxik idarəetmə formasını təsdiq edən referendumdan sonra qayıda bildi; bundan əvvəl, 1945-ci ilin yanvarından onun maraqlarını vitse-kral, Afina arxiyepiskopu Damaskinos təmsil edirdi.
22 iyun 1941 — faşist Almaniyasının SSRİ-yə (Ukrayna SSR, Belarus SSR, Moldaviya SSR, Litva SSR, Latviya SSR, Estoniya SSR, RSFSR regionları: Pskov, Smolensk, Kursk, Oryol) hərbi müdaxiləsinin başlanğıcı. Böyük Vətən Müharibəsinin başlanğıcı.

SSRİ-yə hərbi müdaxilədən sonra

1941-ci il, iyun-dekabr

1941-ci il iyunun 22-də Rumıniya və İtaliya SSRİ-yə (İtaliya qoşunları iyulun 20-də hərbi əməliyyatlara başladı), 23 iyunda Slovakiyaya, 25 iyunda Finlandiyaya, 27 iyunda Macarıstana müharibə elan etdi.
İyunun 22 — də Finlandiya ordusu 1921-ci il Aland Konvensiyasını pozaraq Aland adalarını işğal edir.
23 iyun 1941-ci ildə Litva ərazisində aprelin 22-də Litva Fəalları Cəbhəsi (LFA) tərəfindən gizli şəkildə yaradılmış "Litva Müvəqqəti Hökuməti " qanuniləşdirildi. Təşkilat üzvlərinin əksəriyyətinin NKVD orqanlarını həbs etməyə nail olmasına baxmayaraq, Qırmızı Ordunun geri çəkilməsi ilə azadlıqda qalan Milli Əmək Təhlükəsizliyi Batalyonunun fəalları Kaunas, Vilnüs və bir sıra digər şəhərləri işğal etdilər. Onlar yəhudilərə və qaraçılara qarşı etnik təmizləmələr apararaq irəliləyən alman nasistlərindən Litva milli hakimiyyət orqanları kimi tanınmalarını gözləyirlər. Lakin Almaniyada olan təşkilatın rəhbəri Kazis Şkirpa almanlar tərəfindən həbs olundu və avqustun 5-də "hökumət" buraxıldı. LFA sentyabrın 20-də Litvanın işğalına etiraz memorandumu ilə Almaniyaya müraciət etdikdən sonra, sentyabrın 26-da cəbhə qadağan edildi, üzvlərinin çoxu konsentrasiya düşərgələrində sona çatdı və işğalçılara sədaqət göstərənlər xidmət üçün işə götürüldü. .
27 iyun 1941-ci ildə Bialystok süqut etdi, 28 iyun — Minsk.
28 iyun 1941-ci il — Murmanski ələ keçirmək üçün alman-fin "Silberfuks" əməliyyatının başlanğıcı (22 sentyabrda uğursuzluqla başa çatır, Qırmızı Ordunun müdafiəsini yarmaq mümkün olmur.
30 iyun 1941-ci ildə Sovet qoşunları Lvovdan çıxarıldıqdan sonra Stepan Bandera başda olmaqla "Ukrayna Millətçi Təşkilatı (UMT) Ukrayna dövlətinin bərpa olunduğunu elan etdi. Yaroslav Stetsko hökumətin — " Ukrayna Dövlət Şurasının " sədri təyin edildi. Daha sonra Kiyevin Vehrmaxt tərəfindən işğalından sonra UMT-un rəqibi Andrey Melnikin Ukrayna Milli Şurasının yaradılmasını elan etdi. Lakin nasist Almaniyasının hakimiyyəti UMT-un ziddiyyətli fraksiyalarının elan etdiyi bu aksiyaları tanımırdı. Onların fəalları həbs edildi və banderaçı UMT-un liderləri daha sonra 1944-cü ilin sentyabrına qədər həbs düşərgələrinə göndərildi.
4 iyul 1941-ci il Yuqoslaviya Partizan Hərəkatının Baş Qərargahı İosip Broz Tito işğal olunmuş Yuqoslaviyada antifaşist müqavimətinin başladığını elan edir.

6 iyul 1941-ci ildə Riqa, 9 iyulda Pskov, 10 iyulda Ternopil, Vinnitsa, Jitomir yıxıldı . İyulun 11-də Vitebsk süqut etdi.
12 iyul 1941-ci ildə İtaliya işğal olunmuş Monteneqro ərazisində bir kukla protektorat Monteneqro Krallığı yaradır. Düzdür, taxt-taca namizəd, knyaz Mixail Petroviç-Neqoş hətta həbsdə olsa da, onu qəbul etməyə razı olmadı. Romanov ailəsinin nümayəndələri Roman Petroviç və Nikolay Romanoviç də Monteneqro taxtından imtina etdilər. Krallığı nəhayət Baş nazir Sekula Drljević idarə etdi.
12 iyul 1941-ci ildə Moskvada "Almaniyaya qarşı müharibədə SSRİ və Böyük Britaniya hökumətinin birgə hərəkətləri haqqında" müqavilə imzalandı və bu, Anti-Hitler koalisiyasının hüquqi qeydiyyatının başlanğıcını qoydu.
16 iyul 1941-ci ildə Smolensk, Polotsk və Kişinyov süqut etdi.
1941-ci il iyulun 17-də Hitlerin "İşğal olunmuş Şərq Bölgələrində Mülki İdarəçilik haqqında" fərmanı əsasında işğal olunmuş Şərq əraziləri üzrə Reyx Nazirliyi yaradıldı (alm. Reichsministerium für die besetzten Ostgebiete (RMfdbO)‎. Alfred Rosenberg bu nazirliyə rəhbərlik edirdi. Həmin gün Böyük Alman Reyxinin iki inzibati vahidi — Baltikyanı dövlətləri və Qərbi Belarusiyanı özündə birləşdirən və dörd ümumi əyalətə (alm. Generalbezirke‎), Estland, Lettland, Litauen və Weißruthenien) və cənub və qərb bölgələri (Pskov və s.) istisna olmaqla, Rusiyanın bütün Avropa hissəsini əhatə etməli olan MoskoviyaReyxskommissarlığı təsis edildi..
18 iyul 1941-ci ildə Stalin Çörçilə mesaj göndərərək 1941-ci ildə Şimali Fransa və Şimali Norveçdə Almaniyaya qarşı ikinci cəbhə açmaq təklifi ilə çıxış etdi. Sovet liderinin ilk belə xahişi idi. İyulun 21-də Çörçill cavab verdi ki, ikinci cəbhənin açılması mümkün deyil.
19 iyul 1941-ci ildə Yelnya və Velikiye Luki Qırmızı Ordu tərəfindən tərk edildi. 23 iyul 1941-ci ildə Brest qalası süqut etdi.
26 iyul 1941 — MSSR ərazisinin Rumıniya-Alman qoşunları tərəfindən tam işğalı başa çatdı.
28 iyul 1941-ci ildə Qərbi Serbiyanın əksər ərazilərində Yuqoslaviya partizanları Ujitski Respublikasını yaratdılar.
1 avqust 1941-ci ildə işğal edilmiş Qalisiya ərazisində (mərkəz — Lemberq) Qalisiya rayonu yaradıldı, bu da Ukraynanın qalan hissəsindən fərqli olaraq General-Qubernatorluğun tərkibinə daxil edildi. Elə həmin gün Bialystokun betsirk (dairə) yaradıldı — Şərqi Prussiya Qaudan birləşdirilən və idarə olunan, lakin tərkibinə daxil olmayan xüsusi bir bölgə.
Avqustun 8-də Uman yaxınlığında Qırmızı Ordunun müqaviməti sındırıldı, avqustun 9-da Staraya Russa tərk edildi.
14 avqust 1941-ci ildə Nyufaundlenddəki Argentina Hərbi Dəniz Stansiyasında Uinston Çörçill və Franklin Ruzvelt tərəfindən Atlantik Xartiya qəbul edildi. Daha sonra sentyabrın 24-də SSRİ, Belçika (mühacirətdə), Çexoslovakiya (mühacirətdə), Yunanıstan (sürgündə), Lüksemburq (sürgündə), Hollandiya (mühacirətdə), Norveç (sürgündə), Polşa hökumətləri Londonda (sürgündə), Yuqoslaviyada (mühacirətdə), həmçinin " Azad Fransa "da Xartiyaya qoşuldu. Anti-Hitler koalisiyası formalaşdı.
1941-ci il avqustun 15-də Qırmızı Ordu Krivoy Roq, 16 avqustda Kinqisepp, 17 avqustda Nikolaev və Narva, 19 avqustda Novqorod və Xersonu tərk etdi.

20 avqust 1941-ci ildə Hitlerin fərmanı ilə Böyük Alman Reyxinin inzibati vahidi kimi Ukrayna Reyxskommissarlığı yaradıldı. Buraya Rumıniyadan çıxan Qalisiya (General-Qubernatorluğun nəzarətinə keçmiş), Dnestryanı (Dnestryanı) və Şimali Bukovina daxil olmaqla, işğal edilmiş Ukrayna əraziləri və daha sonra Rusiya tərəfindən ilhaq edilmiş Tavriya (Krım) ərazisi daxil idi. Almaniya gələcək Alman müstəmləkəsi altında Gothia (Götenqau). Bundan əlavə, Ukrayna Reyxskommissarlığı daha sonra Rusiyanın bölgələrini əhatə etməli idi: Kursk, Voronej, Orel, Rostov, Tambov, Saratov və Tsaritsyn. Erich Kox Reichskommissariat-ın daimi rəhbəri oldu. Koxun qərargahı Rivnedə idi.
23 avqust 1941-ci ildə Finlandiya Şimali Ladoqa bölgəsinin, 9 sentyabrda Kareliya İsthmusunun işğalını başa çatdırır.
25 avqust 1941-ci ildə Velikiye Luki Wehrmacht tərəfindən işğal edildi. Avqustun 28-də Tallin süqut etdi. Sentyabrın 5-də Ostlandın kontinental ərazisi tamamilə ələ keçirildi.
29 avqust 1941-ci ildə Almaniya, Mülki Komissarlıq yaratmaq üçün uğursuz cəhddən sonra, işğal edilmiş Serbiya ərazisində general Milan Nediçin rəhbərliyi ilə Milli Qurtuluş Hökuməti və Nasist Almaniyasının hərbi administrasiyası (alm. Militärverwaltung in Serbien‎) yaradıldı. Formal olaraq Serbiyanın tərkibinə daxil olan qərb Banat faktiki olaraq yerli etnik alman azlığının əlindədir.
30 avqust 1941-ci ildə Benderidə ələ keçirilən Dnestryanı ərazinin Rumıniyaya birləşdirilməsi haqqında alman-rumın müqaviləsi imzalandı.
1941-ci il sentyabr — Stepan Bandera Ukrayna Millətçiləri Təşkilatının 1-ci konfransında nasist Almaniyasının SSRİ ilə yanaşı Ukraynanın düşməni kimi tanınması qərara alınıb.
3 sentyabr 1941-ci ildə Stalin Çörçilə yazdığı məktubda deyirdi: "Sovet İttifaqı Ukraynanın yarıdan çoxunu itirdi və üstəlik, düşmən Leninqradın yaxınlığındadır Almanlar Qərbdəki təhlükəni blef hesab edir və Qərbdə ikinci cəbhənin olduğuna və olmayacağına əmin olaraq bütün qüvvələrini cəzasız olaraq Qərbdən Şərqə köçürürlər".
4 sentyabrdan — Şərqi Kareliyanın Finlandiya tərəfindən tutulması. 1941-ci il oktyabrın 1-də Petrozavodsk süqut etdi . Dekabrın əvvəlində Ağ dəniz-Baltik kanalı kəsildi. 1944-cü ilin yayına qədər Sovet-Fin cəbhəsi sabitləşdi.
8 sentyabr 1941-ci ildə Leninqrad ətrafında alman-fin halqası bağlandı. Şəhərin blokadasının başlanğıcı. Sentyabrın 19-da Kiyev tərk edildi .
3 oktyabr 1941-ci ildə Orel döyüşsüz alman qoşunları tərəfindən ələ keçirildi. Oktyabrın 6-da Bryansk, oktyabrın 11-də Mtsensk, 12-də Kaluqa, 14-də Kalinin (Tver) və Rjev, 16-da Odessa, 17-də Taqanroq, 18-də Maloyaroslavets və Mojaysk dağıldı . Oktyabrın 21 -də Naro-Fominsk şəhərinin qərb yarısı tutuldu (dekabrın 26-da geri alındı).

22 oktyabr 1941-ci ildə Moonsund arxipelaqı Alman silahlı qüvvələri tərəfindən tutuldu (Qırmızı Ordu tərəfindən Berlinə hava hücumları və Baltik Donanmasına dəstək üçün baza kimi istifadə edildi).
24 oktyabr 1941-ci ildə Xarkov süqut etdi. Oktyabrın 27-də alman qoşunları Volokolamska daxil oldular. Noyabrın 2-də Vehrmaxt Krımı işğal etdi və Sevastopolu blokadaya aldı. Noyabrın 3-də Kursk, 8-də Tixvin işğal edildi.
1941-ci ilin oktyabr-noyabr aylarında Polotsk yaxınlığındakı bir neçə kənddə " Zuev Respublikası " ("Köhnə Möminlər Respublikası") yaradıldı.
1941-ci il noyabrın 15 -də muxtar Lokot özünüidarəsi alman hakimiyyət orqanları tərəfindən rəsmi olaraq rəsmiləşdirildi, sonradan bu, Oryol və Kursk vilayətlərinin bir sıra işğal olunmuş rayonlarına yayıldı.
16 noyabr 1941-ci ildə Kerç alman qoşunları tərəfindən tutuldu (30 dekabr 1941-ci ildə geri alındı, yenidən üç dəfə alındı), noyabrın 20-də — Rostov-on-Don (28 noyabr 1941-ci ildə geri alındı). Stalinoqorsk (Novomoskovsk) noyabrın 20-də düşdü.
18 noyabr 1941-ci ildə Şimali Afrikada İngilis qoşunları Tobrukun mühasirəsini qaldırdılar və alman-italyan qüvvələrini Kirenaikanı ələ keçirərək Tripolitaniyaya geriyə atdılar.
25 noyabr 1941-ci ildə Anti-Komintern Paktı beş il müddətinə uzadıldı. Ona Finlandiya, Rumıniya, Bolqarıstan, Danimarka, Slovakiya və Çinin yaponyönlü Çin Nankin hökuməti Vanq Jinqvey qoşulur.
1 dekabr 1941 — Serbiyada Yuqoslaviya partizanlarının Ujitski Respublikasının süqutu. Ərazi yenidən nasistlər tərəfindən tutuldu.
2 dekabr 1941-ci ildə dörd aydan çox mühasirədən sonra Qırmızı Ordu Hanko (Qanqut) yarımadasındakı Finlandiyadakı Sovet hərbi dəniz bazasını tərk etdi. Yelets 4 dekabr 1941-ci ildə süqut etdi.
5 dekabr 1941-ci il — Moskva yaxınlığında Qırmızı Ordunun əks-hücumunun başlanğıcı.
7 dekabr 1941-ci ildə Yaponiya İmperiyası Havay adalarında Pearl Harbora hücum etdi. Dekabrın 8-də ABŞ Yaponiyaya müharibə elan edir.

9 dekabr 1941-ci ildə Tixvin və Yelets Qırmızı Ordu tərəfindən azad edildi.
1941-ci il dekabrın 11-də Almaniya və İtaliya ABŞ-a müharibə elan etdilər.
16 dekabr 1941-ci ildə Kalinin (Tver) Sovet qoşunları tərəfindən, dekabrın 20-də isə Volokolamsk azad edildi. 26 dekabr — Naro-Fominsk. 30 dekabr — Kaluqa.
Dekabrın 26 -da Qırmızı Ordunun enişi və Kerçin tutulması və dekabrın 30-da Feodosiya. 2 yanvar 1942-ci ildə Sovet qoşunları Kerç yarımadasını tamamilə azad etdilər .

1942

2 yanvar 1942-ci ildə Maloyaroslavets Qırmızı Ordu tərəfindən azad edildi. 14 yanvar — Medin. 20 yanvar — Mojaysk.
21 yanvar 1942-ci ildə Rommel qoşunları İngilis qoşunlarının əsas qüvvələrini məğlub etdi və fevralın 7 -də Əl Qazala — Bir Hakeim xəttinə çatdı.
29 yanvar 1942-ci ildə Suxiniçi Qırmızı Ordu tərəfindən azad edildi. Fevralın 14-də Oryol (indiki Bryansk) vilayətinin Dyatkovo rayonunun partizanları Dyatkovo şəhərini tutaraq edərək Sovet hakimiyyətini bərpa edərək "Dyatkovo Sovet Respublikası"nı yaratdılar. Fevralın 15-də bir qrup partizan dəstəsi ("Qasırğa", "Baba" və başqaları) Smolensk vilayətindəki Doroqobuj şəhərini azad etdi.
1 fevral 1942-ci ildə Norveçin Reyxskomissarı Yozef Terboven monarxiyanın dayandırıldığını elan etdi və Vidkun Kvislinqi Föhrer ("lider") titulu ilə nazir-prezident vəzifəsinə təyin etdi.
1942-ci il aprel — UMT-nin II Konfransında SSRİ-nin məğlub olduğu və ya Almaniyanın müharibədə öz qüvvələrini tükəndirdiyi vaxt "Ukrayna dövlətçiliyi uğrunda lazımi vaxtda silahlı mübarizənin qaçılmaz mümkünlüyü" qeyd edildi. Alman işğalçılarına qarşı silahlı mübarizə, alman qüvvələri tükənənə qədər qeyri-müəyyən müddətə təxirə salındı. Əsas vəzifə "Moskva-bolşevik təsirlərinə", "partizan təbliğatına", UMT və digər Ukrayna siyasi hərəkatlarından olan "opportunistlərə" qarşı mübarizə aparmaq idi.
20 aprel 1942-ci ildə Rjev-Vyazemskaya əməliyyatı başa çatdı. Sovet qoşunları Moskva və Tula vilayətlərini, Kalinin və Smolensk vilayətlərinin bir çox rayonlarını tamamilə azad etdilər.
18 may 1942 — Qırmızı Ordunun Kerç-Feodosiya əməliyyatının uğursuzluğu, Krım tərk edildi. İyulun 4-də Sevastopol, iyulun 6-da Voronejin sağ sahili, 8-də isə Starıy Oskol süqut etdi.
Mayın 27-də Rommel qoşunları İngilis qüvvələrini sıxışdıraraq Misirə daxil oldu və iyunun sonunda Süveyş kanalının bilavasitə yaxınlığındakı Əl-Alameyn şəhərini mühasirəyə aldı.
17 iyul 1942-ci ildə Vermaxt Voroşilovqradı, iyulun 24-də — Rostov-na-Donu (yenidən), iyulun 27-də — Ukrayna SSR ərazisində Sovet qoşunları tərəfindən tutulan son yaşayış məntəqəsi olan Voroşilovqrad vilayətinin Şotovo kəndini ələ keçirdi. Stalinqrad döyüşünün başlanğıcı.
Qafqaz uğrunda döyüşün başlanğıcı. Novoçerkassk iyulun 27-də, Armavir avqustun 6-da, Krasnodar avqustun 9-da, Maykop avqustun 10-da, Elista avqustun 12-də süqut etdi.
19 avqust 1942-ci ildə Britaniya-Kanada qüvvələri Fransanın Diep şəhərinə hücum etdi. Hücum dəf edildi, müttəfiqlər böyük itki verdilər.

21 avqust 1942-ci ildə 1-ci dağ piyada diviziyasının alpinistlər dəstəsi Elbrusun qərb zirvəsində Vermaxt və diviziyanın bayraqlarını qaldırdılar. Mozdok avqustun 25-də, Anapa avqustun 31-də, Novorossiysk sentyabrın 11-də süqut etdi.
9 sentyabr 1942-ci ildə partizan hərəkatının Belarus qərargahı (BShPD) yaradıldı. 1941-ci ilin sonundan etibarən faşistlərdən tamamilə təmizlənmiş Belarusiyada partizan əraziləri və zonaları formalaşmağa başladı. Beləliklə, 1942-ci ilin martında vilayət mərkəzi olan Mogilev vilayətinin Kliçevski rayonu tamamilə azad edildi. 1942-ci ildə Belarusun Polesi, Vitebsk, Minsk, Baranoviç, Vileyka bölgələrində böyük ərazilər azad edildi.
23 oktyabr 1942 — Əl-Alameyndə İngilislərin əks-hücumunun başlanğıcı. Noyabrın 13-də Tobruk almanlar tərəfindən tərk edildi. 20 noyabr — Alman qoşunlarının Benqazidən çıxarılması.
28 oktyabr 1942-ci il — Nalçik süqut etdi.
8 noyabr 1942-ci il — Amerika-Britaniya qoşunlarının Əlcəzair və Mərakeşə çıxarılmasının başlanğıcı, noyabrın sonunda bu koloniyaların ərazisi Fransanın Vişi qoşunlarından tamamilə azad edildi.
1942-ci il noyabrın 10–11-də alman və italyan qoşunları Vişi rejiminin etirazlarına baxmayaraq müttəfiq qoşunların qəfil çıxarılmasının qarşısını almaq üçün onun nəzarətində olan Fransa ərazisini tamamilə işğal etdilər. Bundan sonra Fransa Şimal və Cənub işğal zonalarına bölünür.
11 noyabr 1942-ci il — italyan qoşunları Monakonu işğal edir.
Dekabrın 13-də Adolf Hitler Anton Adrian Musserti Hollandiya xalqının <i>leyderi</i> ( "lider") elan etdi, lakin real hakimiyyət reyxskommissar Artur Seyss-İnquartın əlində qaldı.
22 dekabr 1942-ci ildə Yuqoslaviya Xalq Azadlıq Ordusunun ilk nizami hərbi hissəsi 1-ci Proletar Briqadası yaradıldı.

1943, yanvar-avqust

1943-cü il yanvarın 1 — də Stalinqrad cəbhəsi Cənub Cəbhəsi adlandırıldı. Sovet qoşunlarının Qafqazda əks-hücumunun başlanğıcı. Yanvarın 1-də Qırmızı Ordu Elista, 3 yanvar — Mozdok, 4 yanvar — Nalçik, 10 yanvar — Kislovodsk, 11 yanvar — Essentuki, Pyatiqorsk, Mineralnıye Vodı azad etdi. Yanvarın 17-də Velikie Luki azad edildi .
18 yanvar 1943-cü il — Leninqrad blokadasının sıçrayışı . Leninqrad və Volxov cəbhələrinin qoşunları 1 və 5 saylı fəhlə qəsəbələri ərazisində birləşdi. Həmin gün Şlisselburq azad edildi və Ladoqa gölünün bütün cənub sahili nasistlərdən təmizləndi.
21 yanvar 1943-cü ildə Stavropol Qırmızı Ordu tərəfindən azad edildi.

1 iyul 1943-cü ildə döyüşən tərəflərin mövqeyi

23 yanvar 1943-cü ildə Tripoli ingilislər tərəfindən tutuldu. Fevralın əvvəlində Alman-İtaliya qoşunları Liviyadan Tunisə sıxışdırıldı.
25 yanvar 1943-cü ildə Qırmızı Ordu Voroneji, Voronej və Kursk vilayətlərinin əksəriyyətini, Armavir, 30 yanvar — Maykopu azad etdi.
2 fevral 1943 — Stalinqrad döyüşünün sonu. Onun nəticələrindən biri İtaliya, Rumıniya, Macarıstan, Slovakiyadakı faşist rejimlərin böhranı və Türkiyənin müharibəyə girməməsidir.
4 fevral 1943 — Şimali Qafqaz əməliyyatının başa çatması. Sovet qoşunları Çeçen-İnquş, Şimali Osetiya və Kabardin-Balkar Muxtar Sovet Sosialist Respublikalarını, Stavropol diyarını, Rostov vilayətinin bir hissəsini və Krasnodar diyarını azad etdilər. 7 fevral, Wehrmacht Azovu tərk edir, 8 fevral — Kursk, 9 fevral — Belqorod (18 mart yenidən məşğuldur), 12 fevral — Krasnodar, 13 fevral — Novocherkassk, 14 fevral — Rostov-na-Donu və Voroşilovqrad, 16 fevral — Xarkov (14 mart yenidən məşğuldur).
1943-cü il fevralın 16-da sovet alpinistləri Elbrusa dırmaşmağa başladılar, onun zirvəsindən nasist bayraqlarını çıxartdılar və SSRİ-nin dövlət bayrağını sancdılar. Martın 3-də Qırmızı Ordu Rjevi, 12 Martda Vyazmanı azad etdi.
17 – 23 fevral 1943-cü il — UMT (b)-nin III Konfransının qərarı ilə UMT Almaniya və onun müttəfiqlərinə qarşı hərbi əməliyyatlara başladı. 1943-cü ilin martında onun səyləri ilə alman administrasiyası və sovet partizanlarından azad edilmiş Volınya ərazisində qondarma Kolkovo Respublikası yaradıldı və həmin ilin noyabrında alman qoşunları tərəfindən ləğv edildi.
21 mart 1943 — İngilis-Amerika qoşunlarının Tunisə hücumunun başlanğıcı.
13 may 1943 — Şimali Afrikada italiya-alman qoşunlarının təslim olması (250 min nəfər).
1943-cü il iyunun əvvəli — Böyük Britaniya və ABŞ Sovet İttifaqına 1943-cü ildə Qərbi Avropada ikinci cəbhə yaratmamaq, lakin bunun əvəzində bütün diqqətlərini Şimali Afrikaya yönəltmək və Siciliyaya desant çıxartmaq qərarına gəldiklərini bildirirlər.
5 iyul 1943 — Almanların Kursk çıxıntısına hücumu (Sitadel əməliyyatı). Kursk döyüşünün başlanğıcı. 12 – 23 iyul — Proxorovka döyüşü, tarixdə qarşıdan gələn ən böyük tank döyüşü və Kursk döyüşünün həlledici hadisəsi.

10 iyul 1943-cü il — Müttəfiqlərin Siciliyaya desant çıxarılmas əməliyyatının başlanması (Husky əməliyyatı). Manşteyn: "13 iyul görüşü Hitlerin iyulun 10-da Qərb dövlətlərinin desant çıxartdığı Siciliyada vəziyyətin ciddiləşdiyini söyləməsi ilə başladı. İtalyanlar ümumiyyətlə döyüşmürdülər. Yəqin ki, adanı itirəcəyik".^[5] .
25 iyul 1943-cü il — İtaliyada anti-faşist çevrilişi, Benito Mussolininin kral III Viktor Emmanuel ilə görüşü zamanı həbsi, müttəfiqlərlə sülh danışıqlarına başlayan marşal Pietro Badoglionun yeni hökumətinin təyin edilməsi. İyulun 27-də İtaliya Milli Faşist Partiyası buraxıldı.
5 avqust — Sovet qoşunlarının əks hücumu. Qırmızı Ordu Orel və Belqorodu işğal etdi. İlk qələbə salamı Moskvada təşkil olunub. Avqustun 23-də Xarkov Qırmızı Ordu tərəfindən azad edildi və bununla da Kursk döyüşü başa çatdı. Erix fon Manşteynə görə, "bu, bizim təşəbbüsümüzü Şərqdə saxlamaq üçün son cəhd idi. Onun uğursuzluğu ilə, uğursuzluğa bərabər, təşəbbüs nəhayət Sovet tərəfinə keçdi.^[6]

Kursk döyüşündən sonra

1943, avqust-dekabr

1943-cü il avqustun 13-də müstəqil Latviya Respublikasını elan edən Latviyanın ilk prezidentinin oğlu Константином Чаксте^{[латыш.]} tərəfindən Latviya Mərkəzi Şurası yaradıldı. 1944-cü ilin yazında Şura rəhbərliyinin bir hissəsi nasistlər tərəfindən repressiyaya məruz qaldı.
17 avqust 1943-cü ildə Amerika qoşunları Messinanı ələ keçirdi. Bütün Siciliya müttəfiq qüvvələrin əlindədir.
28 avqust 1943-cü ildə Şərqi Prussiyada Hitlerlə görüşdükdən və Sofiyaya qayıtdıqdan sonra Bolqarıstan çarı III Boris, rəsmi versiyaya görə, qəflətən ürək tutmasından vəfat etdi. Fuhrer ilə fikir ayrılığına görə onun zəhərlənməsi ilə bağlı versiyalar var idi (xüsusən də Boris SSRİ-yə heç vaxt müharibə elan etməmişdi). Borisin yerinə 6 yaşlı oğlu II Simeon keçdi.
30 avqust 1943-cü ildə Qırmızı Ordu Yelnyanı, 1 sentyabrda Doroqobuj, 25 sentyabrda Smolensk və Roslavlı azad etdi. Lokot özünüidarəsi ləğv edildi. Smolensk əməliyyatı başa çatıb.
30 avqust 1943-cü ildə Donbass döyüşü zamanı Taqanroq Qırmızı Ordu, 2 sentyabrda Sumı, 6 sentyabrda Konotop, 8 sentyabrda Stalino (Donetsk), 10 sentyabrda Mariupol tərəfindən azad edildi.
3 sentyabr 1943-cü ildə İtaliya Müttəfiqlərlə atəşkəs imzaladı. Elə həmin gün — materik İtaliyada ingilis-amerikan desant çıxarılmasının başlanğıcı. Sentyabrın 8-də ölkə rəsmən müharibədən çıxır.

1 noyabr 1943-cü ildə döyüşən tərəflərin mövqeyi

3 – 8 sentyabr 1943-cü il Almaniya İtaliyanın şimalını və mərkəzini işğal edir. Sentyabrın 10-da işğal olunmuş ərazidə iki hərbi zona Alp operativ zonası və Adriatik sahilinin əməliyyat zonası yaradılır. Digər ərazilər arasında Almaniya İtaliyanın Cənubi Tirolunu ilhaq edir. SS xüsusi təyinatlılarının əməliyyatı nəticəsində Otto Skorzeny, Benito Mussolini həbsdən azad edilərək alman işğalı zonasına aparılıb. Sentyabrın 23-də Mussolini elan edir ki, ona qarşı dövlət çevrilişi baş tutmayıb (onun iştirakçıları Verona məhkəməsi zamanı mühakimə olunublar) və rejim İtaliya Sosial Respublikası şəklində mövcud olmaqda davam edir.
8 sentyabr 1943-cü ildə Almaniya Monakonu işğal etdi.
1943-cü il sentyabrın 9-dan oktyabrın 4-dək Döyüşən Fransa hərəkatının partizanları və bölmələri Korsikanı azad etdi.
1943-cü il sentyabrın 10-dan Vermaxt italyanların əvəzinə Albaniya, Monteneqro, Makedoniya, Yunanıstanı işğal edir.
Mussolininin süqutundan sonra ingilis qoşunları Dodecanese adalarında (1912-ci ildən İtaliyanın mülkiyyətində) möhkəmlənməyə çalışdılar, lakin 1943-cü il sentyabrın 8-dən noyabrın 22-dək nasistlər tərəfindən çıxarıldılar .
Mussolini rejiminin süqutundan istifadə edən Müstəqil Xorvatiya Dövləti Zara (Zadar) istisna olmaqla, İtaliyanın Monteneqro (Kotor) və Dalmatiya ərazilərini ilhaq edir.
16 sentyabr 1943-cü ildə Qırmızı Ordu Novorossiysk və Novqorod-Severski, 17 sentyabr — Bryansk, 21 sentyabr — Çerniqov və Anapa, 23 sentyabr — Poltava, 25 sentyabr — Smolensk və Roslavl, 29 sentyabr — Kremençuq şəhərlərini azad etdi.
17 sentyabr 1943-cü ildə Amerika desant qüvvələri Sardiniya adasını işğal edir.
Sentyabrın 22-də partizanlar Belarusun Baş Komissarı Vilhelm Kubeni öldürdülər, onu SS Obergruppenführer Kurt von Qottberq əvəz etdi. O, Belarusiya Baş Dairəsinin Ostland Reyxskommissarlığının faktiki ləğvinə qədər bu vəzifədə qaldı.
1 oktyabr 1943-cü ildə Müttəfiq qüvvələr Neapola daxil oldular. Bir gün əvvəl almanlar xalq üsyanı nəticəsində oradan qovuldu. 1944-cü ilin yazına qədər Romanın cənubundakı "Volturno xətti" İtaliyadakı müttəfiq qüvvələrin irəliləməsi üçün sərhədə çevrilir.
7 oktyabr 1943-cü ildə Qırmızı Ordu Tamanı, 14 oktyabrda Zaporojyeni, 23 oktyabrda Melitopolu, 25 oktyabrda Dnepropetrovsk və Dneprodzerjinskini azad etdilər. Noyabrın 6-da Kiyev, 13 noyabrda Jitomir (yenidən 18 noyabrda ayrıldı), 26 noyabrda Qomel azad edildi.
1943-cü il oktyabrın 25-də Qərbyönlü Litvanın Azadlığı üzrə Ali Komitə yaradıldı. Formal olaraq 1990-cı ilə qədər mövcud idi.
1943-cü il noyabrın 21–22-də Ukrayna Üsyançı Ordusunun təşəbbüsü ilə onun nəzarətində olan ərazidə Şərqi Avropa və Asiyanın əsarət altına alınmış xalqlarının konfransı keçirildi və bu konfransda Xalqların antibolşevik bloku yaradıldı.
28 noyabr — 1 dekabr 1943 — SSRİ, ABŞ, Böyük Britaniya liderlərinin Tehran konfransı. Onun nəticələri, xüsusən, Sovet İttifaqına (gələcək qələbədən sonra) 1939–1940-cı illərdə əldə etdiyi bütün ərazilərin (Fin müharibəsinin nəticələri də daxil olmaqla) və Şərqi Prussiyanın bir hissəsinin təyin edilməsini, habelə Sovet İttifaqının yaradılmasını əhatə edir. Oder və Neisse boyunca Polşanın qərb sərhədi. İkinci cəbhənin açılışı 1944-cü ilin mayına planlaşdırılır.
1943-cü il noyabrın 29-da Yayçe şəhərində (Bosniya) Yuqoslaviya Xalq Azadlığı uğrunda Antifaşist Şurasının ikinci sessiyası zamanı faşistlərdən azad edilmiş ərazilərdə Yuqoslaviyanın Azadlığı üzrə Milli Komitə elan edildi. Bu gün federativ respublikanın yaranma günü hesab olunur. Kral II Pyotr Karageorgiyeviçin ölkəyə qayıtması müharibənin sonuna qədər qadağan edildi, London olan mühacir monarxist hökumətinin fəaliyyəti pisləndi.
1943-cü ilin dekabrına qədər Sovet partizanları almanlar tərəfindən rəsmi olaraq işğal edilmiş Belarus ərazisinin təxminən 60%-nə nəzarət edirdi. 14 dekabr 1943-cü ildə Qırmızı Ordu Cherkassy'ı işğal etdi, ayın sonuna qədər bütün Sol Sahil Ukrayna Qırmızı Ordu tərəfindən azad edildi.
21 dekabr 1943-cü ildə prezident Radoslav Ostrovskinin rəhbərlik etdiyi Belarus Mərkəzi Radası Minskdə alman administrasiyası tərəfindən elan edildi və tanındı. BMR bir sıra silahlı birləşmələrə tabe olmasına baxmayaraq, onun səlahiyyətləri ciddi şəkildə məhdudlaşdırıldı. Sonradan Rada üzvləri 1995-ci ilə qədər sürgündə fəaliyyətlərini davam etdirərək Belarusdan mühacirət etdilər.

1944-cü il aprelin 1-də döyüşən tərəflərin mövqeyi

1944-cü ilin yanvar-may

1944-cü il yanvarın 1-də gələcək Polşanın ən yüksək nümayəndəli gizli orqanı olan Krayova Rada Narodova yaradıldı. Krayova Rada Narodovanın dekreti ilə Xalq Ordusu yaradıldı.
8 yanvar 1944-cü ildə Qırmızı Ordu Kirovoqradı, 14 yanvarda Mozırı, 20 yanvarda Novqorodu, 24 yanvarda Puşkini (Çarskoye Selo) və Pavlovski, 26 yanvarda Qatçini azad etdi. Yanvarın ortalarında Qırmızı Ordu SSRİ-nin Polşa ilə köhnə (1939-cu ilə qədər) qərb sərhədinə çatır və qərbə doğru irəliləməyə davam edir.
1 fevral 1944-cü ildə Kingisepp sovet qoşunları tərəfindən azad edildi, fevralın 3-də Estoniya SSR-nin azad edilməsi başladı, fevralın 4-də sovet qoşunları o vaxta qədər partizanlar tərəfindən azad edilən Qdova daxil oldular, fevralın 5-də Lutskda və partizanların köməyi, Rovno, fevralın 8-də — Nikopolda, 14 fevralda c — Korsun-Şevçenkovski, 18 fevralda Staraya Russa, 22 fevralda — Krivoy Roq azad edildi.
1944-cü ilin martı — işğalçı alman hakimiyyət orqanlarının (SS-Obergruppenführer Karl Litzmann) köməyi ilə Estoniya muxtariyyəti əldə etmək üçün Estoniya Respublikasının Milli Komitəsi yaradıldı. Daha sonra komitənin qərarı ilə Yuri Uluots Estoniyanın prezidenti kimi tanındı və Otto Tiif başçılıq etdiyi gizli hökumət təyin edildi. 1944-cü il sentyabrın 14-də Tiif başçılığı altında milli hökumət qurmaq cəhdi uğursuz oldu.
1944-cü il martın 10-da Qırmızı Ordu Umanı, 13 martda Xersonu, 17 martda Yampolu, 19 martda Sorokini (Moldova SSR-in azad edilməsi başladı), martın 20-də Vinnitsanı azad etdi.
10 mart 1944-cü ildə Yunanıstan tərəfdarı olan kommunist ELAS üsyançılarının siyasi qanadı olan EAM Milli Azadlıq Siyasi Komitəsinin — qondarma qurumun yaradıldığını elan etdi. Partizanların nəzarətində olan əraziləri idarə etməli olan "Dağ hökuməti" (ona Evripidis Bakirtzis və 18.04.1944-cü ildən 10.09.1944-cü ilə qədər — Aleksandros Svolos rəhbərlik edirdi). 1944-cü ilin mayında Livanda keçirilən konfransda komitənin nümayəndələri mühacirətdə olan Yunan kral hökumətini tanıdılar və 1944-cü ilin oktyabrında Afinanın azad edilməsindən və geri qayıtdıqdan sonra hakimiyyəti Qahirədən sürgündə olan ona verərək, milli birlik hökuməti yaratmağa razı oldular.
20 mart 1944-cü ildə Vehrmaxt Macarıstanı tamamilə işğal etdi və onun müharibədən çıxmasına mane oldu. Almaniyanın Macarıstanda yeni təyin olunmuş səlahiyyətli nümayəndəsi Edmund Vesenmayer -in təzyiqi altında Horti mötədil Baş nazir Miklós Kallai-ni vəzifəsindən azad edir və onun yerinə Almaniyayönlü hökuməti Döme Stojai təyin edir. Macarıstan yəhudilərinin ölüm düşərgələrinə kütləvi deportasiyasının başlanması.
26 mart 1944-cü ildə Qırmızı Ordu SSRİ-nin Rumıniya ilə dövlət sərhədində Prut çayına çatdı, elə həmin gün Baltını, 28 mart — Nikolayevi, 29 mart — Çernovtsı, 31 mart — Oçakovu aldı.
2 aprel 1944-cü ildə SSRİ hökuməti bəyanat verdi ki, Rumıniya ərazisinə daxil olaraq Sovet İttifaqı öz ərazisinin heç bir hissəsini əldə etmək məqsədi güdmür. Aprelin 4-də Xotin azad edildi. Aprelin 8-də Qırmızı Ordu SSRİ-nin Çexoslovakiya ilə sərhədinə çatdı. Aprelin 10-da Odessa, 11-də Jankoy və Kerç, 12-də Tiraspol və Dubossar alındı .
Rumıniya hökuməti atəşkəs şərtlərini tələb etdi. Aprelin 12-də SSRİ cavab göndərdi: a) anti-Hitler koalisiyasına və Almaniyaya qarşı müharibəyə qoşulmaq, b) 1940-cı il müqaviləsinə əsasən Sovet-Rumıniya sərhədinin bərpası, c) Sovet İttifaqına hərbi əməliyyatlar və işğal qüvvələr tərəfindən vurulmuş itkilərin ödənilməsi, d) hərbi əsirlərin və internirlərin qaytarılması, e) sovet qoşunlarının Rumıniya ərazisində sərbəst hərəkətini təmin etmək və onlara kömək etmək, e) SSRİ Transilvaniyada Vyana arbitrajının ləğvinə razılıq verir. Antonesku hökuməti bu şərtləri rədd etdi.

1944-cü il aprelin 13-də Qırmızı Ordu Feodosiya, Simferopol və Yevpatoriyanı, aprelin 14-də Ternopol, Sudak və Aluştanı, 15 apreldə Yaltanı, 9 mayda Sevastopolu azad etdi. Mayın 12-də Vehrmaxt Krımı tamamilə tərk etdi.
21 aprel 1944-cü ildə İtaliyada ilk Milli Birlik Hökuməti quruldu; iki ay sonra İvanoe Bonomi Pietro Badoglio -dan vəzifəyə keçəcək.
1944-cü il 13 may — Sovet İttifaqı, Böyük Britaniya və ABŞ hökumətlərinin faşist Almaniyasının satellit dövlətlərinə — Macarıstan, Rumıniya, Bolqarıstan və Finlandiyaya ünvanlanmış birgə bəyanatı. Bəyanatda faşist blokunun məğlubiyyətinin labüdlüyündən bəhs edilir və aşağıdakı tələblər irəli sürülürdü: Almaniya ilə zərərli əməkdaşlığı dayandırmaq, ona qarşı mübarizəyə qoşulmaq və bununla da müharibənin başa çatmasını sürətləndirmək, ölkələrinin fəlakətlərini və onların bu cinayətkar müharibədə məsuliyyətlırini azaltmaq.
2 iyun 1944-cü ildə Şarl de Qoll Londonda Fransa Respublikasının Müvəqqəti Hökumətini təşkil edir ( fr. France Libre). 1944-cü ilin avqustundan azad edilmiş Fransada hakimiyyəti ələ alır. Oktyabrın 23-də Fransa Respublikasının müvəqqəti hökuməti müttəfiqlər tərəfindən tanınır.
4 iyun 1944-cü ildə Monte Kasinonun dörd aylıq müdafiəsini yardıqdan sonra müttəfiq qüvvələr döyüşsüz Romaya daxil oldular. Sonuncu "açıq şəhər" elan edildi: bütün alman qoşunları onu tərk edərək şimala çəkildi.
6 iyun 1944 — Müttəfiqlərin Normandiyada (Fransanın şimalı) desantlarının başlanğıcı. "İkinci Cəbhə" açılır.

İkinci cəbhənin açılmasından sonra

1944, iyun-avqust

16 iyun — "Tito-Subasik müqaviləsi": sürgündə olan Yuqoslaviya hökumətinin başçısı İvan Subaşiç və DQMV sədri İosip Broz Tito arasında Vis adasında aparılan danışıqlar nəticəsində müvafiq razılıq əldə edildi. Partizanlar kral hökumətinin legitimliyini tanıyırdı, kral Peter isə partizanları ölkədə yeganə qanuni antifaşist müqaviməti kimi tanıyırdı.
17 iyun 1944-cü ildə Amerikanın işğalı altında olan İslandiya Danimarka ilə ittifaqını dayandırır, müstəqilliyini elan edir və respublikaya çevrilir.
1944-cü il iyunun 20–21-də Vıborq Qırmızı Ordu, 28 iyunda Petrozavodsk şəhəri azad edildi.
22 iyun 1944-cü il — Baqration əməliyyatının başlanğıcı, bu müddət ərzində Belarusiya azad edildi, Litvanın böyük hissəsi və Alman Ordu Qrup Mərkəzi demək olar ki, tamamilə məğlub oldu. İyunun 26-da Vitebsk, 27 iyunda Orşa azad edildi.
22 iyun — 5 iyul 1944-cü il — Kopenhagendə və işğal olunmuş Danimarkanın digər şəhərlərində nasistlərə qarşı xalq nümayişləri dalğası.
29 iyun 1944-cü ildə müttəfiqlər Çerburq limanını ələ keçirdilər.

1944-cü il avqustun 15-də döyüşən tərəflərin mövqeyi

3 iyul 1944-cü ildə partizan maki qrupları tərəfindən Verkors bölgəsində anti-nasist Azad Verkor Respublikası elan edildi. Ayın sonunda nasistlər üsyanı yatırtdılar.
3 iyul 1944-cü ildə Qırmızı Ordu Minski azad etdi, 13 iyul — Vilnüs . İyulun 3-də Belarus Mərkəzi Radasının marionet administrasiyası ləğv edilib. İyulun 17-də Qırmızı Ordu General-Qubernatorluğun (Polşa) ərazisinə daxil olur. İyulun 22-də Çelm Qırmızı Ordu, 23 iyulda Pskov və iyulun 24-də Lyublin tərəfindən azad edildi.
1944-cü il iyulun 15-də Kirilo Osmakın rəhbərlik etdiyi millətçi Ukrayna Baş Azadlıq Şurasının — "Ukrayna xalqının inqilabi azadlıq mübarizəsində ali orqanı"nın yaradılması elan edildi. Şura formal olaraq Sovet İttifaqı dağılana qədər fəaliyyət göstərdi.
20 iyul 1944-cü il — Vehrmaxt zabitlərinin sui-qəsdi nəticəsində Fürerin Rastenburqdakı (Şərqi Prussiya) əsas qərargahında Adolf Hitlerin həyatına uğursuz cəhd. Eyni zamanda Berlində dövlət çevrilişinə cəhd də baş verdi. İstintaq zamanı bir neçə min nəfər^[7] həbs edilmiş, iki yüzə yaxın adam edam edilmişdir.
21 iyul 1944-cü ildə amerikalılar Saint-Lo, İngiltərə-Kanada qoşunları — Caen'i ələ keçirtdilər. Çerburq iyunun 27-də amerikalılar tərəfindən azad edilib.
1944-cü il iyulun 21-də Edvard Osubka-Moravskinin rəhbərlik etdiyi Polşa Milli Azadlıq Komitəsi yaradıldı. Bu tarix sonralar PPR-nin elan edildiyi gün hesab edildi.
26 iyul 1944-cü ildə Qırmızı Ordu Narvanı azad etdi, iyulun 27-də Lvov, Stanislavov və Przemysl, həmçinin Belystok və Şaulyayı, 28 iyulda Brest ələ keçirildi. Həmin günlərdə Qırmızı Ordu Vistuladan keçdi. Avqustun 1-də o, Kaunas, 5 avqust — Stryi, 6 avqust- Drohobych aldı. 1944-cü il avqustun 2–6-da Qırmızı Ordu Şərqi Prussiyada nasist Almaniyasının sərhədinə çatdı. Avqustun 15-də Sandomierz azad edildi. Ukrayna alman qoşunlarından tamamilə təmizləndi.
30 – 31 iyul 1944-cü ildə Vermaxt San-Marinonu işğal edir.
1 avqust 1944 — Varşava üsyanının başlanması.
2 avqust 1944-cü ildə Türkiyə Almaniya ilə diplomatik və iqtisadi əlaqələri kəsdi.
2 avqust 1944 — "Demokratik Makedoniyada dövlət hakimiyyətinin ali qanunverici, nümayəndə və icraedici orqanı" olan Makedoniya Xalq Qurtuluşu Antifaşist Məclisi yaradıldı.
Avqustun 4-də üsyankar italyanların hücumu altında nasistlər, daha sonra 13 avqustda Müttəfiq qoşunları tərəfindən ələ keçirəcəkləri Florensiyanı tərk etdilər. 15 avqust 1944-cü il Müttəfiq qoşunları Tulon və Kann arasında Fransanın cənubunu azad etdilər etdilər. Avqustun 17-də Falez və Orlean azad edildi. Avqustun 19-da alman qoşunları Fransanın cənubundan geri çəkilməyə başladı. Fransız partizanları faşistlərin işğal etdiyi ərazilərdə fəallaşdılar. 19 avqust — Parisdə xalq üsyanının başlanğıcı.
21 avqust 1944-cü ildə İasi Qırmızı Ordu, 22 avqustda Akkerman, 24 avqustda Kişinyovu azad etdi. Avqustun 26-da Moldovanın bütün ərazisi azad edildi.

22 avqust 1944-cü ildə müttəfiq qoşunlar partizanlar tərəfindən azad edilən Qrenobla daxil oldu, avqustun 25-də müttəfiqlər partizanların dəstəyi ilə Parisi, 28 avqustda Marsel və Tulon, 29 avqustda Bordo şəhərlərini azad etdilər.
Avqustun 23-də Buxarestdə antifaşist üsyanı başladı və dövlət çevrilişi oldu . Üsyançıların tərəfini tutan Rumıniya kralı I Mixay Antonesku və nasistyönlü generalların həbsinə göstəriş verdi. Rumıniyanın Almaniya tərəfində müharibədən çıxdığını elan edən Konstantin Sanatesku başda olmaqla yeni hökumət quruldu. Avqustun 23-də Rumıniya Almaniyaya müharibə elan etdi və müttəfiqlərin təklif etdiyi sülh şərtlərini qəbul etdi. Avqustun 24-də səhər alman aviasiyası Buxaresti bombaladı və alman qoşunları müqaviməti yatırmağa çalışdılar, lakin avqustun 27–28-də onlar itkilər verərək geri çəkilməyə məcbur oldular. Rumıniyada "sosialist monarxiya" rejimi quruldu; Sanatesku hökumətindən, sonra isə Nikolae Radeskudan (12.07.1944–03.01.1945) hakimiyyət Petru Qrozanın başçılıq etdiyi rumın kommunistlərinə keçdi və 30 dekabr 1947-ci ildə Rumıniya respublika elan edildi.
Avqustun 29-da Macarıstanda Almaniyayönlü Döme Stojai hökuməti istefaya göndərildi, onun yerinə Geza Lakatos kabineti gəldi. Yəhudilərin ölüm düşərgələrinə deportasiyası dayandırıldı, müttəfiqlərlə, o cümlədən SSRİ ilə razılaşma yolları axtarıldı.
29 avqust 1944 — Slovakiya Milli üsyanının başlanması. Slovakiya ordusunun əhəmiyyətli bir hissəsi hakimiyyətin əmrlərini sabotaj edir və ya açıq şəkildə xalqın tərəfinə keçir. Avqustun 31-də üsyançılar yardım üçün SSRİ-yə üz tuturlar. 1 sentyabr 1944-cü ildə Ruzomberokdakı Slovakiya Milli Şurası sürgündə olan Çexoslovakiya hökumətinə sadiq olduğunu bəyan edir. Vavro Srobar və Karol Şmidke Slovakiya Milli Şurasının həmsədrləri oldular.
Avqustun 29-da Qırmızı Ordunun hücumu altında Konstansa süqut etdi, avqustun 30-da — Ployeşti, avqustun 31-də 2-ci Ukrayna Cəbhəsinin qoşunları Rumıniya üsyançıları tərəfindən işğal edilmiş Buxarestə girdi.
30 avqust 1944-cü ildə Kanada qoşunları Rouenə, Amerika qoşunları Reimsə daxil olur.

1944, sentyabr-dekabr

1 sentyabr 1944-cü ildə müttəfiqlər və partizanlar Verdun və Dieppeni azad etdilər, 2 sentyabr — Lion, 3 sentyabr — Brüssel, Antverpendə silahlı üsyan başladı. 4 sentyabr Britaniya qoşunları üsyançılar tərəfindən azad edilən şəhərə daxil olur. Sentyabrın 8-də Hubert Pierlotun başçılıq etdiyi sürgündəki Belçika hökuməti Brüsselə qayıdır, bu hökumət sentyabrın 20-də Çarlzı nüfuzdan düşmüş Kral Leopoldun əvəzinə Şahzadə Regent elan edir (rəsmi olaraq, sonuncu 1951-ci ildə taxtdan imtina edənə qədər monarx olaraq qaldı).
Reyxin tərəfində müharibəni davam etdirməyi öhdəsinə götürmüş Finlandiya prezidenti Risto Rytinin istefasından sonra yeni prezident Karl Mannerheim 2 sentyabr 1944-cü ildə Finlandiyanın müharibədən çıxması ilə bağlı rəsmi xəbərdarlıqla Hitlerə məktub göndərdi. Sentyabrın 4-də Finlandiya hökuməti Almaniya ilə münasibətlərin kəsilməsi ilə bağlı bəyanat verdi, elə həmin gün Sovet və Finlandiya qoşunları arasında hərbi əməliyyatlar başa çatdı. Sentyabrın 15-də Almaniya Finlandiyadan Qoqland adasını təslim etməyi tələb etdi və imtinadan sonra onu tutmağa çalışdı. Alman-Finlandiya Laplandiya müharibəsi başladı. Sentyabrın 19-da Moskvada Finlandiya SSRİ ilə barışıq sazişi imzaladı.
5 sentyabr 1944-cü ildə Sovet İttifaqı Bolqarıstana müharibə elan etdi və növbəti üç gün ərzində ölkənin şimal-şərq hissəsini Varna və Burqas şəhərləri ilə işğal etdi. Bolqarıstan ordusu heç bir müqavimət göstərmir.

15 oktyabr 1944-cü ildə döyüşən tərəflərin mövqeləri

5 sentyabr 1944-cü ildə sürgündə olan Belçika, Hollandiya və Lüksemburq hökumətləri Benilüks Gömrük İttifaqının yaradılması haqqında saziş imzaladılar.
6 sentyabr 1944-cü il Müttəfiq qüvvələr Monakonu azad etdilər.
7 sentyabr 1944-cü ildə Vişi rejimi irəliləyən müttəfiq qüvvələrin təhlükəsi qarşısında Fransadan Almaniyanın cənubuna evakuasiya etdi və Fernand de Brinon (Marşal Pétain) başçılıq etdiyi Ziqmaringendə sürgündə olan hökumət qurdu.
8 sentyabr 1944-cü ildə Latviya Mərkəzi Şurasının Riqada keçirilən iclasında Müstəqil Latviya Respublikasının bərpası haqqında Bəyannamə qəbul edildi. Latviya Mərkəzi Şurası Latviya dövlətinin müvəqqəti hökuməti elan edildi. Lakin Sovet qoşunlarının hücumu ilə əlaqədar LTS ertəsi gün Riqanı tərk etdi.
8 sentyabr 1944-cü ildə Bolqarıstan Hitler əleyhinə koalisiyaya qoşuldu. Sentyabrın 9-da Sofiyada qiyam başlayır, Konstantin Muravyevin nasistyönlü hökuməti həbs edilir və onun yerinə Kimon Georgiyevin rəhbərlik etdiyi yeni Vətən Cəbhəsi hökuməti gətirilir. 10 sentyabr Bolqarıstan qoşunlarını işğal etdiyi Makedoniya və Trakyadan çıxararaq Almaniya və Macarıstana müharibə elan etdi. Bolqarıstan ordusu yenidən 3-cü Ukrayna Cəbhəsinə tabe olur. Sentyabrın 15-də Qırmızı Ordu Sofiyaya daxil olur. Körpə çar II Simeonun dövründə Regency Şurasının tərkibi dəyişir: Todor Pavlov, Tsvyatko Boboşevski və Venelin Qanev çarın əmisi Preslavski knyazı Kirill, keçmiş baş nazir Boqdan Filov və general-leytenant Nikola Mixovun yerinə regent oldular. Sentyabrın 16-da Vyanada Aleksandr Tsankov 1945-ci il mayın 10-dək sürgündə olan Bolqarıstan milli hökumətinin yaradılmasını elan etdi. 1946-cı il sentyabrın 15 — də referendumdan sonra Bolqarıstan respublika elan edildi.
8 sentyabr — 28 oktyabr 1944-cü il, hazırlıqsızlığa baxmayaraq, üsyançı Slovaklara dəstək olmaq üçün Sovet qoşunları tərəfindən Şərqi Karpat əməliyyatı həyata keçirildi. Lakin onlara kömək etmək mümkün olmadı, Slovakiya tamamilə nasistlər tərəfindən işğal edildi, üsyan yatırıldı.
8 sentyabr 1944-cü ildə Bolqarıstan qoşunları Makedoniya ərazisindən çıxarıldıqdan sonra Vermaxt tərəfindən işğal edildi. Bu ərazidə Daxili Makedoniya İnqilab Təşkilatının millətçilərinin rəhbərliyi altında Müstəqil Makedoniya Respublikası elan edilir.
11 sentyabr 1944-cü ildə Lüksemburq Böyük Hersoqluğu Müttəfiqlər tərəfindən bərpa edildi. İdarəetmə müvəqqəti olaraq yerli müqavimətin üzvləri tərəfindən həyata keçirilir; Noyabrın 23-də Londondan Pyer Düponun başçılıq etdiyi mühacirət höküməti qayıtdıqdan sonra həmin Düponun başçılığı ilə "azadlıq hökuməti" koalisiyası yaradılır. Böyük hersoq Şarlotta 14 aprel 1945-ci ilə qədər Lüksemburqa qayıtmadı.
1944-cü il sentyabrın 12-də SSRİ, ABŞ və Böyük Britaniya Almaniyada işğal zonaları haqqında Sazişin protokolunu imzaladılar. Həmin gün Moskvada Sovet İttifaqı ilə Rumıniya arasında atəşkəs müqaviləsi imzalandı.
12 sentyabr 1944-cü ildə Britaniya-Kanada qoşunları Havrı tuturlar. Sentyabrın 15-də amerikalılar Nensini azad etdilər. 17 sentyabr 1944 — Müttəfiqlərin şimaldan Arnhem bölgəsinə qədər möhkəmləndirilmiş "Ziqfrid xəttini" yan keçmək və Hollandiya limanlarını ələ keçirmək üçün Hollandiya və Belçikaya müttəfiqlərin çıxarılmasının başlanğıcı. 21 sentyabr Kanada qoşunları Bulonu azad etdi.
1944-cü il sentyabrın 18-də Tallində müstəqillik elan edən ("Uzun Alman" qülləsində iki bayraq qaldırılır — Estoniya və Alman kriegsmarinin) və bir neçə gün geri çəkilən alman və irəliləyən sovet qoşunlarına müqavimət göstərməyə çalışan əməkdaş Otto Tiif başçılıq etdiyi Estoniya gizli hökuməti leqallaşdırıldı. 1953-cü ildə 1992-ci ilə qədər mövcud olan Osloda hökumət bərpa edildi, o vaxta qədər səlahiyyətləri Estoniyanın yeni seçilmiş prezidenti Lennart Meriyə verildi. 20 – 24 sentyabr 1944-cü il Müttəfiq qüvvələr San-Marinonu geri aldı və işğal etdi.
22 sentyabr 1944-cü ildə Qırmızı Ordu Tallini, 23 sentyabr — Pernovu, 24 sentyabr — Haapsalunu azad etdi. Sentyabrın 26-da bütün kontinental Estoniya azad edildi.
24 sentyabr 1944-cü ildən — Qırmızı Ordunun Rumıniyanın qərbində alman və macar qoşunlarına qarşı döyüşləri . Sentyabrın sonu — oktyabrın əvvəlində sovet qoşunları Rumıniya-Macarıstan sərhədinə çatır və Yuqoslaviya ərazisinə daxil olur.
28 sentyabr 1944-cü ildə almanlar şimali Fransa ərazisindən möhkəmləndirilmiş Ziqfrid xəttinə çəkilməyə başladılar. 30 sentyabr Müttəfiqlər Calais'i işğal etdilər. Oktyabrın ortalarında Elzas və Lotaringiya istisna olmaqla, bütün Fransa və Belçikanın bir hissəsi müttəfiq qüvvələrin əlindədir.
2 oktyabr 1944-cü ildə Varşava üsyanı nasistlər tərəfindən yatırıldı.
3 oktyabr 1944-cü ildə Almaniya Ali Komandanlığının Vermaxtın Yunanıstandan geri çəkilməsi haqqında əmri verildi. Ertəsi gün Yunanıstanın İngilis qoşunları tərəfindən desant və işğalı başladı.
9 oktyabr 1944-cü ildə IV Moskva Konfransında Çörçill və Stalin Balkanlarda iki böyük dövlətin təsir dairələri ("Faiz Sazişi" adlanan) haqqında razılığa gəldilər. Bu müqaviləyə əsasən, SSRİ Rumıniyada 90%, Bolqarıstanda 75%, Böyük Britaniya — Yunanıstanda 90% təsir aldı. Sovet İttifaqı və Böyük Britaniyanın Macarıstan və Yuqoslaviyadakı təsiri, Çörçillin ilkin təklifinə görə, hər biri 50% paritetə çevrilməli idi. Stalin bununla razılaşmadı və növbəti iki gündə xarici işlər nazirləri Antoni İden və Vyaçeslav Molotov arasında aparılan danışıqlar zamanı hər iki ölkədə sovet təsirinin 80%-ə çatdırılması barədə razılıq əldə edildi.
1944-cü il oktyabrın 10-da İtaliyanın şimalında, nasistlərə və faşist Mussolini rejiminə qarşı üsyan edən italyanlar tərəfindən əsir götürülən kiçik Piemont ərazisində Alba Respublikası elan edildi (adını Napoleon "oyuncaq" dovləti olan Alba Respublikasının (1796–1801) şərəfinə adlandırılmışdı). 2 noyabr-da üsyankar respublika nasistlər tərəfindən darmadağın edildi.
8 oktyabr 1944-cü ildə sovet qoşunları tərəfindən Droqobıç rayonunun Lavoçnoye kəndinin azad edilməsi ilə Ukrayna SSR 1941-ci il sərhədləri daxilində tamamilə bərpa edildi.
12 oktyabr 1944-cü il Sovet-Bolqar qoşunları və Yuqoslaviya partizanları Serbiyanın cənubundakı Leskovac, Niş və bir sıra digər şəhərləri ələ keçirdilər. Həmin gün yunan üsyançıları Afinanı və Pireyi azad etdilər. 13 oktyabr 1944-cü ildə Qırmızı Ordu Riqanı ələ keçirdi.
13 oktyabr 1944-cü ildə İngilis qoşunları Afinaya girdi. Bu vaxta qədər kontinental Yunanıstanın demək olar ki, bütün ərazisi almanlar tərəfindən tərk edilmiş və yerli Müqavimət tərəfindən azad edilmişdir. Oktyabrın 18-də Georgios Papandreunun (yuxarı) başçılıq etdiyi mühacirətdə olan Britaniyayönlü hökumət Qahirədən qayıdır.
Oktyabrın 15-də Macarıstan Krallığının regenti Miklós Horthy Sovet İttifaqı ilə barışıq elan etdi, lakin macar qoşunları döyüşü dayandırmadı. Panzerfaust əməliyyatı nəticəsində Hortinin oğlu SS tərəfindən qaçırıldı və onu atəşkəsi ləğv etməyə və hakimiyyəti nemzetvesetö ("xalqın lideri") titulunu alan almanpərəst diktator Ferenc Szalasiyə təhvil verməyə məcbur etdi. Oktyabrın 16-da " Milli Birlik Hökuməti " quruldu. Baş nazir Geza Lakatos istefa verdi və baş nazir postu ləğv edildi.

1944-cü il dekabrın 15-də döyüşən tərəflərin mövqeləri

Oktyabrın 15 — də Qırmızı Ordu Peçenqanı işğal etdi. Oktyabrın 22-də Kurland Qazanı istisna olmaqla, Latviyanın əksər hissəsi nasistlərdən təmizləndi. Oktyabrın 25-də Sovet qoşunları Norveç sərhədini keçərək Kirkenesi azad etdilər. 2 – 8 oktyabrda Hiiumaa və Saaremaa adaları azad edildi .
20 oktyabr 1944-cü ildə Sovet qoşunları Debreceni azad etdi və Yuqoslaviya partizanları ilə birlikdə Belqradı, 21 oktyabr — Kralyevo şəhərini işğal etdi. Dekabr ayına qədər partizanlar Yuqoslaviyanın bütün şərq hissəsini — Serbiya, Makedoniya, Monteneqro ərazilərini və Dalmatiya sahillərinin çox hissəsini nəzarətdə saxlayırlar.
20 oktyabr 1944-cü ildə Beratda gələcək Albaniya Xalq Sosialist Respublikası olan Albaniyanın Müvəqqəti Demokratik Hökuməti quruldu.
Oktyabrın 20-də Slovakiya Milli Şurasının Münhen sazişinin imzalanmasından əvvəlki sərhədlər daxilində, bu ərazini kimin azad etməsindən asılı olmayaraq, Slovakiya ərazisində bütün hakimiyyətin həyata keçirilməsi haqqında qərarı verildi. Mühacirətdə olan Çexoslovakiya hökumətinin nümayəndəsi Frantişek Nemets şuraya göndərildi, o, eyni zamanda Şura ilə irəliləyən Qırmızı Ordu arasında əlaqə rolunu oynadı. Oktyabrın 23-də Slovakiya Milli Üsyanının məğlubiyyəti ərəfəsində Şuranın bütün səlahiyyətləri onun rəyasət heyətinə verildi.
21 oktyabr 1944-cü ildə amerikalılar Aaxen şəhərini azad etdilər.
Oktyabrın 22-də Qırmızı Ordu, Memel əməliyyatı nəticəsində Nemanın şimal sahilinin çox hissəsini alman qoşunlarından azad etdi. Oktyabrın 25-də Rumıniyanın azad edilməsi başa çatdı. 26 – 27 oktyabrda Mukaçevo və Ujqorod işğal edildi, oktyabrın 28-də Zakarpatiya tamamilə təmizləndi. Noyabrın 2-də Qırmızı Ordu Budapeştə yaxınlaşaraq Macarıstanın cənub-şərqinə nəzarət etdi.
30 oktyabr 1944-cü ildə yunan Müqaviməti Salonikini azad etdi. 1 noyabr Britaniya qoşunları şəhərə daxil olur.
13 noyabr 1944-cü ildə Yuqoslaviya partizanları və Sovet-Bolqarıstan qoşunlarının hücumu altında almanların Makedoniyadan çıxarılması ilə Müstəqil Makedoniya Respublikası mövcudluğunu dayandırır.
17 noyabr 1944-cü il Alban Xalq Azadlıq Ordusu Tirananı azad edir. Noyabrın 29-da Albaniyanın nasistlərdən azad edilməsi başa çatır.
22 noyabr 1944-cü ildə Amerika-Fransız qoşunları Metz, 23 noyabrda Strasburq şəhərini ələ keçirtdilər.
23 noyabr 1944-cü ildə Qırmızı Ordu Moonsund arxipelaqının azad edilməsini tamamlayır.
1944-cü ilin noyabr-dekabr aylarına qədər dünyanın yalnız doqquz dövləti Almaniya ilə diplomatik əlaqələr saxladı.
3 dekabr 1944-cü ildə Afinada yunan kommunistlərinin təşkil etdiyi nümayiş zamanı Britaniyayönlü Papandreu rejiminin polisi camaata atəş açdı. Ən azı 28 nəfər ölüb, 148 nəfər yaralanıb. Bundan əvvəl bütün kommunist nazirlər yerli milli birlik hökumətini tərk etmişdilər. Yunanıstanda vətəndaş müharibəsi " Dekembriana " ("Dekabr hadisələri") adlanan qaynar fazaya daxil olur. Dekabrın 12-də üsyançılar (ELAS) Afinanın və Pireyin əksəriyyətinə nəzarət edirdi. İngilis işğalçı qüvvələri əvvəlcə neytral qalmağa çalışaraq kommunist qüvvələrinə qarşı artilleriyadan istifadə edir və İtaliyanın cənubundan köçürülən əlavə qüvvələrin köməyi ilə üsyanı yatırır. Stalin Çörçilllə bağlanmış "Faiz müqaviləsi"nin şərtlərinə əməl edərək, müdaxilə etmir. Ölkədə vətəndaş müharibəsi yalnız 1949-cu ildə antikommunistlərin qələbəsi ilə başa çatır.
8 dekabr 1944-cü ildə mərkəzi Lyejdə olan ərazinin bir hissəsində Belçika və Şimali Fransadakı Hərbi İdarəyə təhvil verildi (alm. Militärverwaltung in Belgien und Nordfrankreich‎), Nasist Almaniyasının yeni reyxsqau — Valloniya yarandı.
15 dekabr 1944-cü ildə Belçika və Şimali Fransada Hərbi İdarəyə ayrılmış ərazinin qalan hissələrində mərkəzi Antverpen və Brüssel dairəsi (Brüssel) olmaqla Flandriya Reyxsqau (Flandern) təşkil edildi. Bununla belə, bu vaxta qədər bütün Belçika və Hollandiyanın bir hissəsi artıq Müttəfiq qüvvələrin əlində idi.
16 dekabr 1944-cü il — Belçika və Hollandiyada ingilis-amerikan qüvvələrini məğlub etmək məqsədi ilə Ardenlərdə nasist hücumunun başlanğıcı. Dekabrın 25-də Vermaxt Valloniyanın bir hissəsini ələ keçirə bildi.

22 dekabr 1944-cü ildə Bela Miklosun başçılığı ilə Macarıstanın Müvəqqəti Hökuməti yaradıldı. Dekabrın 28-də Salaşi rejimi süqut etdi. Miklos dərhal Salaşi hökumətini istefaya göndərdi. 29 dekabr 1944-cü ildə Qırmızı Ordu Budapeştin mühasirəsini tamamladı və 1945-ci ilin fevralına qədər davam edən mühasirəsinə başladı .

1945

Yanvarın 1-də Polşa Respublikasının Müvəqqəti Hökumətinə yaradıldı. 1945-ci ilin iyununda böyük dövlətlərin razılığı ilə həm London, həm də Lüblin Polşa hökumətlərinin nümayəndələrindən ibarət Milli Birliyin Müvəqqəti Hökuməti yaradıldı (sonradan kommunistlər orada çoxluq qazandılar). Edvard Osubka-Moravski hər iki halda sədr olaraq qaldı.
6 yanvar 1945-ci il Çörçill Ardenə faşistlərin hücumu ilə əlaqədar Stalindən kömək istəyir. Yanvarın 12-də Qırmızı Ordu, planlaşdırılandan iki həftə əvvəl Polşa və Şərqi Prussiyada Vistula-Oder əməliyyatına başlayır. Yanvarın 15-də Sovet qoşunları Kielceni, 16 yanvarda Radomu, 17 yanvarda Varşavanı azad etdilər. Həmin gün düşməni təqib edən Qırmızı Ordunun qabaqcıl bölmələri Yuxarı Sileziyadakı Almaniya ərazisinə daxil olurlar.
19 yanvar 1945-ci ildə Qırmızı Ordu tərəfindən Krakov, Tilsit, Lodz, Koşiçe və Mlavanı , 21 yanvar — Qumbinnen və Tannenberq, 22 yanvar — İnsterburq və Allenşteyn, 28 yanvar — Katovitse və Klaypeda (Litvanın azad edilməsinin başa çatması) azad edilir.
20 yanvar 1945-ci ildə Bela Miklosun başçılıq etdiyi Macarıstanın müvəqqəti hökuməti Moskvada hərbi əməliyyatların dayandırılması haqqında saziş imzaladı.
1945-ci il yanvarın 25-də Müttəfiq qüvvələr Ardenlərdə nasist hücumunun nəticələrini aradan qaldırdılar və Ziqfrid xətti boyunca, yəni Reyxin qərb sərhədi boyunca dekabr cəbhəsini bərpa etdilər. Fevralın 2-də fransız qoşunları Kolmarı azad etdilər. Fevralın 9-da amerika-fransız qoşunları Elzasdakı "Kolmar çantası"nı aradan qaldırmağa və Vermaxtın Reyn boyunca geri atılmasına nail oldular.
Fevralın 2-də Slovakiya Milli Şurasının icraiyyə komitəsi fevralın 7-də Koşitse şəhərində hakimiyyət orqanlarını təşkil edərək fəaliyyətini bərpa etdi.
4 fevral 1945-ci ildə Böyük Dövlətlərin Başçılarının Yalta Konfransı açılır. Müzakirə olunan məsələlər arasında Almaniyanın qeyd-şərtsiz təslim olması, sonradan Almaniyanın, Avstriyanın və onların paytaxtlarının (Berlin və Vyana) dörd işğal zonasına bölünməsi, şərqdə Kerzon xətti və Oder — Neisse boyunca gələcək Polşanın sərhədləri daxil idi. San Fransiskoda (ABŞ) ilk BMT konfransını keçirilir. Avropa xalqlarının suveren hüquqlarının bərpası, yəni (əksər hallarda) dövlətlərin müharibədən əvvəlki sərhədlərinin bərpası prinsipini müəyyən edən "Azad Avropa haqqında Bəyannamə" imzalandı.

13 fevral 1945-ci ildə qanlı döyüşlərdən sonra Budapeşt Qırmızı Ordu tərəfindən tutuldu. Macarıstanda hakimiyyət 1945-ci ilin noyabrında Zoltan Tildi ilə əvəzlənəcək Bela Miklosun müvəqqəti hökumətinə keçir. 1946-cı il fevralın 1-də Macarıstan respublika elan ediləcək (əslində Avstriya-Macarıstan İmperiyasının dağılmasından bəri ölkəni monarxlar idarə etmirlər).
Fevralın 20-də Potsdamda Himmlerin himayəsi ilə Latviya SS Legionunun müfəttişi general Rudolf Bangerskinin rəhbərlik etdiyi kollaborativ Latviya Milli Şurası və onun rəhbər orqanı olan Latviya Milli Komitəsi yaradıldı. Aprelin 29-da o, Almaniyadakı bütün Latviya hərbi qulluqçularının alman andından azad edilməsi haqqında əmr verir. Latviya Milli Şurası qaçqınlar məsələsi ilə məşğul oldu və 1946-cı ilin əvvəlində özünü ləğv etdi.
Fevralın 23-də Qırmızı Ordu Poznanı azad etdi.
8 – 24 fevral 1945-ci ildə Amerika-Britaniya qoşunları Reyn çayını keçdilər və martın 1-də Trieri ələ keçirdilər.
6 – 15 mart 1945 — Alman qoşunlarının Balaton gölü ərazisində əks hücumu. Almanların hücumunu dəf edən 3-cü Ukrayna Cəbhəsinin bölmələri Vyanaya qarşı hücuma keçdi.
6 mart 1945-ci il amerika qoşunları Köln şəhərini, 7 mart — Bonnu işğal edir. 19 mart — Koblenz və qurdlar. Martın 21-də müttəfiq qüvvələr Reynlandı ələ keçirdilər. Martın 25-də amerikalılar Darmstadta, 28 martda — Frankfurt-am -Maynə daxil olurlar.
Martın 7-də Yuqoslaviyanın Milli Azadlıq Komitəsi ilə Yuqoslaviyanın sürgündə olan hökuməti arasında aparılan danışıqlar nəticəsində Josip Broz Titonun başçılığı ilə Demokratik Federativ Yuqoslaviyanın vahid Müvəqqəti Hökuməti yaradıldı; Mühacir hökumətinin başçısı Şubaşiç xarici işlər naziri vəzifəsinə təyin edildi. Beş gün əvvəl, 1943-cü ilin noyabrında Yuqoslaviyanın Xalq Azadlıq Veçesi tərəfindən ölkəyə girişi qadağan edilən Kral II Pyotr Karageorgieviç, serb Srdjan Budisavlevich, xorvat Ante Mandiç və sloven Duşan Sernetsi ölkədə qubernator təyin etməyə razılaşdı; monarxiyanın taleyini Müəssislər Məclisi həll etməli idi. İlin sonuna kimi hökumətdə yalnız Yuqoslaviyanın Milli Azadlıq Komitəsinin üzvləri qaldı; noyabrın 29-da kral Pyotr taxtdan salındı, oğlu taxt hüququndan məhrum edildi və Yuqoslaviya Federativ Xalq Respublikası elan edildi.
1945-ci il martın 17-də sürgündə olan Çexoslovakiya hökuməti Böyük Britaniyadan Moskvaya köçür.
18 mart 1945-ci ildə Qırmızı Ordu və Polşa Xalq Ordusu Kolberqi, martın 22-də Qırmızı Ordu Sekesfehervarı, 23 martda Vesprem, 25 martda Banska Bystrica, 28 martda Qdynia, Qyor Kapvar, Komu şəhərlərini ələ keçirtdi. Macarıstan ərazisi üzərində nəzarəti tamamilə itirən Ferenc Salaşi hökuməti mayın 7-dək rəsmi olaraq mövcud olacaq qonşu Avstriyaya qaçır.
1945-ci il martın 30-dan aprelin 8-dək — Serb çetnikləri ilə xorvat Ustaşe arasında Bosniyanın Banya Luka yaxınlığında Lievçen çölündə döyüş baş verdi. Çetniklərin bütün rəhbərliyi ələ keçirilərək öldürüldü.
1945-ci il aprelin 1-də Qırmızı Ordu Qloqau, Trnava və Sopronu, aprelin 3-də Kremnitsanı azad edir.
3 aprel 1945-ci ildə ingilis qoşunları Münsterə, fransız qoşunları Karlsruheyə daxil olur. 6 aprel Müttəfiqlər Lingen, Ayzenax və Vürzburqu ələ keçirtdilər.
4 aprel 1945 — Macarıstanın faşistlərdən azad edilməsinin başa çatması.
4 aprel 1945-ci il Sovet qoşunları Bratislavaya daxil olur, Almaniyayönlü Slovakiya Respublikası mövcudluğunu dayandırır. Moskvada uzun sürən danışıqlar nəticəsində aprelin 5-də Beneş Yan Şramekin yerinə sosial demokrat Zdenek Firlingeri hökumətin baş naziri təyin etməyə razılaşır. Elə həmin gün Çexoslovakiyanın sələfi olan Çex və Slovakların Milli Cəbhəsinin hökuməti Koşitsedə elan edilir. Gələcək Çexoslovakiyada sosial-iqtisadi və siyasi dəyişikliklərin "Kosice proqramı". Tezliklə Slovakiya Milli Şurası hüquqi varisi Çexoslovakiyanın bir hissəsi olan Slovakiya qanunverici orqanı olan Koşitsedən Bratislavaya köçdü.
6 aprel 1945-ci ildə Yuqoslaviyanın Milli Azadlıq Təşkilatı Sarayevonu azad etdi.

1945-ci il mayın 1-də döyüşən tərəflərin mövqeləri

9 aprel 1945-ci ildə Qırmızı Ordu Koenigsbergi tamamilə işğal etdi, 13 apreldə Qırmızı Ordu Vyananı aldı. 16 aprel — Berlin əməliyyatının başlanğıcı.
12 aprel 1945-ci ildə Amerika qoşunları Erfurt və Veymarı işğal etdi, aprelin 14-də Arnhem Britaniya-Kanada qoşunları tərəfindən edildi. Aprelin 18-də ingilis-amerika qoşunları Maqdeburq və Düsseldorf şəhərlərini ələ keçirdilər, eyni gündə Vermaxtın mühasirəyə alınmış Rur qrupu müqavimətini dayandırdı. Aprelin 19-da amerikalılar Leypsiqi, aprelin 20-də isə fransız qoşunları Ştutqartı ələ keçirdilər.
21 aprel 1945-ci ildə müttəfiq qoşunlar partizanlar tərəfindən azad edilən Bolonyaya daxil oldular. Aprelin 25-də İtaliyanın bütün şimalında ümummilli üsyan başladı. Növbəti bir neçə gün ərzində üsyançılar Genuya, Milan, Padua və Turini nasistlərdən azad etdilər. Genuyada partizanlar Liguriya ordusunun komandiri Rodolfo Qratsianini aprelin 28-də əsir götürdülər, partizanlar Benito Mussolinini əsir götürüb edam etdilər. Aprelin 29-da müttəfiq qoşunların köməyi ilə Venesiya üsyançılar tərəfindən ələ keçirildi və alman qoşunlarının İtaliyada tam təslim olması və bütün Aralıq dənizi əməliyyat teatrında de-fakto müttəfiqlər tərəfindən qəbul edildi.
22 aprel 1945-ci ildə franko-amerika qoşunları Siqmarinqen şəhərini ələ keçirdilər və bununla da sürgündə olan Vişi hökumətinin mövcudluğuna son qoyuldu. Hökumət başçısı Fernand de Brinon amerikalılar tərəfindən elə həmin gün həbs olundu. Marşal Pétain İsveçrəyə qaça bildi, lakin aprelin 26-da Fransa hakimiyyətinə təslim oldu.
25 aprel 1945-ci ildə Elbanın Torqau şəhəri yaxınlığında 1-ci Ukrayna Cəbhəsinin qoşunları 1-ci ABŞ Ordusunun qoşunları ilə görüşdü. Hadisə tarixə Elbadakı görüş kimi düşdü. Müttəfiq qüvvələrin görüşü nəticəsində nasist Almaniyasının silahlı qüvvələrinin qalıqları iki hissəyə — şimal və cənuba bölündü.
26 aprel 1945-ci ildə Qırmızı Ordu Ştettin və Brno şəhərlərini, 27 apreldə Potsdamı işğal edir. ABŞ-Britaniya qoşunları Bremenə daxil olur, 28 aprel — Auqsburqa.
Avstriya Müvəqqəti hökumətinin 27 aprel 1945-ci ildə bu ölkənin müstəqilliyi elan edildi.

30 aprel 1945-ci ildə Amerika qoşunları Münhenə girdi.
30 aprel 1945 — Adolf Hitler intihar etdi. Vəsiyyətində o, admiral Karl Dönitsi Reyx prezidenti (bu vəzifəni əvvəllər Hitler özü ləğv etmişdi), Cozef Qebbelsi isə kansler (qondarma " Flensburq hökuməti " — Flensburq şəhərindəki iqamətgahının adı ilə) təyin etdi.
945-ci il mayın 1-də sovet əsgərləri Berlində Reyxstaq üzərində Qələbə bayrağını qaldırdılar. 2 may 1945-ci ildə Berlin qarnizonu Qırmızı Orduya təslim oldu.
2 may 1945-ci ildə İngilis qoşunları Lübeki, 3 may — Hamburq şəhərlərini işğal etdilər.
4 may 1945 — Almaniyanın şimal-qərbində, Hollandiyada, Şlezviq-Holşteyndə və Danimarkada alman silahlı qüvvələrinin təslim olması haqqında aktın imzalanması. 5 may — qərb cəbhəsinin cənub sektorunda, Bavariyada və Avstriyanın qərb hissəsində təslim aktının imzalanması.
5 may 1945-ci il — Praqada xalq üsyanının başlanğıcı. Mayın 6-da Qırmızı Ordu Breslau'nu ələ keçirir.
1945-ci il mayın 8-də gecə yarısı Avropada İkinci Dünya Müharibəsi Flensburq hökumətinin nümayəndəsinin imzası ilə Alman silahlı qüvvələrinin qeyd-şərtsiz təslim olması ilə başa çatdı.
8 may 1945-ci ildə sovet qoşunları Drezdeni işğal etdi, 9 may 1945-ci ildə Qırmızı Ordu Praqanı hücum ilə ələ keçirdi, Danimarkanın Bornholm adasını təmizlədi. Praqa yaxınlığında döyüşlər mayın 12-dək davam edir. Mayın 16-da mühacirətdə olan Çexoslovakiya hökuməti Praqaya qayıtmasını tamamlayır.
9 – 16 may — Kanal adalarındakı alman qarnizonları döyüşsüz təslim oldular. Gernsi və Cersi mayın 9-da, Sark isə mayın 10-da azad edilib. Mayın 16-da Alderney adası Avropada Axis qüvvələrindən azad edilən sonuncu ərazi oldu.
1945-ci il mayın 10-da Kurlandda Latviya Mərkəzi Şurası adından alman komandanlığı ilə Latviyanın müstəqilliyi ilə bağlı uğursuz danışıqlar aparılır. Qırmızı Ordu ilə "Kurland qazanında" döyüşlər mayın 22-dən sonra başa çatdı. LMŞ mühacirətdə fəaliyyətini Sovet İttifaqı dağılana qədər davam etdirdi.
23 may 1945-ci ildə Flensburqda hökumət müttəfiqlər tərəfindən buraxıldı, onun bütün üzvləri amerikalılar tərəfindən həbs edildi. Dönitz Nürnberqə aparıldı və burada o, tribunal qarşısına çıxdı.
1945-ci il iyunun 5-də Berlində SSRİ, ABŞ, Böyük Britaniya hökumətləri və Fransa Respublikasının Müvəqqəti Hökuməti tərəfindən Almaniyanın məğlubiyyəti və Almaniya üzərində ali hakimiyyəti öz üzərinə götürməsi haqqında Bəyannamə imzalandı. İyulun 4-də Avropa Məşvərət Komissiyası Avstriyada Nəzarət Mexanizmi haqqında Saziş, 1945-ci il iyulun 9-da isə Avstriyada işğal zonaları və Vyana şəhərinin administrasiyası haqqında sazişləri qəbul etdi. İyulun 17-də Böyük Dövlətlərin Potsdam Konfransı Avropada ərazi dəyişikliklərini birləşdirdi. Konfransın ərazi məsələlərinə dair qərarları arasında aşağıdakılar qəbul edilib. Bu və digər qərarlar daha sonra 1947-ci ildə Paris Sülh Konfransında nasist Almaniyasının müvafiq keçmiş müttəfiqləri olan İtaliya, Finlandiya, Bolqarıstan, Macarıstan və Rumıniya hökumətlərinin nümayəndələri ilə sülh müqavilələrinin imzalanması ilə möhkəmləndirildi.

Polşa — Sileziya, Qərbi Prussiya, Pomeraniyanın üçdə ikisi (Şeçin daxil olmaqla), Danziq (Qdansk), Şərqi Prussiyanın cənub hissəsi,
Sovet İttifaqı — Şərqi Prussiyanın şimal üçdə biri (Köniqsberq, bir il sonra RSFSR-in Kalininqrad vilayəti) və Memelland (Klaypeda vilayəti, Litva SSR),
Çexoslovakiya — Sudet vilayəti

Reyxin həyata keçirilməmiş ekspansionizmi

"Dəniz şiri" əməliyyatı (alm. Unternehmen Seelöwe‎) — Böyük Britaniyanın işğalı
"İkar" əməliyyatı (alm. Unternehmen Ikarus‎) — İslandiya və Farer adalarının işğalı
Feliks əməliyyatı ıUnternehmen Felix) — Cəbəllütariq, Kanar adaları, Azor adaları, Cape Verde adaları və Madeyranın işğalı
"İzabella" əməliyyatı alm. Unternehmen Isabella‎ əməliyyatıUnternehmen Isabella) — Portuqaliyanın işğalı, İspaniyada hərbi bazalar şəbəkəsinin yaradılması
"Qrün" əməliyyatı (alm. Unternehmen Grün‎ — İrlandiyanın işğalı
"Tannenbaum" əməliyyatı, "Milad ağacı" (alm. Unternehmen Tannenbaum‎) — İsveçrənin işğalı
Adı açıqlanmayan əməliyyat — Türkiyə, Levanta işğalı , Süveyş kanalının tutulması
Başlıqsız əməliyyat — Liviyada İtaliyaya yardım, Misirin qərbdən işğalı

1941–1942

Plan "Blau" (alm. Unternehmen Blau‎) — Qafqazın işğalı, Barbarossa əməliyyatının genişləndirilməsi
"Kameliya" əməliyyatı (alm. Unternehmen Kamelie‎) — Korsikanın işğalı
"Herkules əməliyyatı (Unternehmen Herkules) — Maltanın işğalı
"Kupfer" əməliyyatı, "Mis" (alm. Unternehmen Kupfer‎ — Kiprin işğalı
Aida əməliyyatı (Unternehmen Aida) — İtaliyanın Liviyaya yardımı, Misirin işğalı , Süveyş kanalının tutulması
Adı açıqlanmayan əməliyyat — Türkiyə, İraq, Fars körfəzinin digər ölkələrinin işğalı (2 may 1941 – 31 may 1941 — İngiltərə-İraq müharibəsi)

Keçmiş Reyxin müharibədən sonrakı quruluşu

Almaniya bütün əldə etdikləri torpaqlardan, o cümlədən Sudet, Elzas-Lotaringiya, Avstriya, Polşanın qərb bölgələri, Çexoslovakiya, Belçika, Lüksemburq və s. məhrum olur. Oder -Neisse xətti Almaniyanın şərq sərhədi kimi müəyyən edilmişdir (beləliklə, Almaniya 1937-ci il ilə müqayisədə 25% torpaqlarını itirir). Oder-Neisse xəttinin şərqindəki ərazilərin etnik alman əhalisi Almaniyaya deportasiya edilir . Boşalmış ərazilər aşağıdakı ölkələrə təhvil verilir:

Polşa — Sileziya, Qərbi Prussiya, Pomeraniyanın üçdə ikisi (Şeçin daxil olmaqla), Danziq (Qdansk), Şərqi Prussiyanın cənub hissəsi,
Sovet İttifaqı — Şərqi Prussiyanın şimal üçdə biri (Köniqsberq, bir il sonra RSFSR-in Kalininqrad vilayəti) və Memelland (Klaypeda vilayəti, Litva SSR),
Çexoslovakiya — Sudetl vilayəti
Elzas-Lotaringiya Fransaya qayıdır.
Belçikaya — Eupen-Malmedy.
Avstriya gələcəkdə öz keçmiş sərhədləri daxilində müstəqil dövlətə çevrilir (1955-ci ildə oldu).
Saar bölgəsi Saar əyalətinin Fransa protektoratıdır (1957-ci ildə keçirilən referenduma əsasən Saar Almaniya Federativ Respublikasına daxil olmuşdur).
Almaniya və Avstriya əraziləri dörd işğal zonasına bölünür — Amerika, Britaniya, Sovet və Fransa . Eynilə, onların paytaxtları Berlin və Vyana dörd sektora bölünür.

Almaniya ərazisinin parçalanması üçün bir sıra layihələrin olmasına (bax. Morgenthau planı) və bir sıra həyati ərazilərin ondan ayrılmasına (bax. Monnet Plan^[ing.] , Bakker-Schut Plan^[ing.]) baxmayaraq, Potsdamda keçirilən konfransın rəsmi protokollarına görə, Saziş ölkənin birliyini qorumaq məqsədini elan etdi.

Lakin sonradan Soyuq Müharibəyə səbəb olan anti-Hitler koalisiyasında müttəfiq ölkələr arasında yaranan ciddi ziddiyyətlər səbəbindən Almaniya növbəti onilliklər ərzində bölündü: 1947-ci il yanvarın 1-də ABŞ və Böyük Britaniya öz zonalarını birləşdirdi. Bizonia və orada ayrı-ayrı orqanlar yaratmağa başladı, 8 aprel 1949-cu ildə Fransa Trizoniyanı meydana gətirərək öz zonasını ilk ikisinə birləşdirdi. 1949-cu il mayın 23-də orada Almaniya Federativ Respublikası elan edildi.

Dördüncü, Sovet zonasında, 7 oktyabr 1949-cu ildə cavab olaraq, paytaxtı Şərqi Berlində olan Almaniya Demokratik Respublikası yaradıldı. Qərbi Berlin isə qalib Qərb dövlətlərinin nəzarəti altında olan xüsusi siyasi quruma çevrildi. Bu vəziyyət 1990-cı il oktyabrın 3-də Almaniyanın birləşməsinə qədər davam etdi.

Qeydlər

↑ Внешняя политика нацистской Германии (1933–1945) Arxivləşdirilib 2016-03-05 at the Wayback Machine / Н. В. Павлов // MGIMO.ru. — 2012
↑ "Великая отечественная война 1941—1945. М. 1999. т.1". 2016-06-05 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-16.
↑ "карта". 2008-02-28 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-03-16.
↑ Милетич, Н. Как был подписан советско-югославский договор в 1941 году^{[ölü keçid]}. — "Новая Свобода", 5 апреля 2013 года.
↑ Манштейн, Э. Утерянные победы Arxivləşdirilib 2010-12-01 at the Wayback Machine. — М., СПб.: ACT; Terra Fantastica. — 1999.
↑ Манштейн, Э. Утерянные победы. // Пер. с нем. — М., 1957. — С. 423.
↑ По данным гестапо, 7000; ср. William L. Shirer Rise and Fall of the Third Reich, ch. 29

Koshelev D. A. Alman Milli Sosialist Hüququ haqqında Qısa Esse (1933–1939) . — M. — 2004.
Müller, N. Vermaxt və işğal (1941–1944) // I. Kapitalist Avropa və Sovet İttifaqı alman faşist imperializminin ekspansionist proqramında. — M .: Hərbi Nəşriyyat, — 1974.
Pykhalov I. V. Böyük böhtan müharibəsi. — M .: Yauza, Eksmo, — 2005.
Samsonov A. M. Faşist təcavüzünün süqutu 1939–1945. Tarixi esse. — SSRİ Elmlər Akademiyası. Tarix fakültəsi. SSRİ Tarix İnstitutu. — M .: Nauka, — 1980.
Tixonravov Yu. V. Geosiyasət: Dərslik. Arxivləşdirilib 2009-04-04 at the Wayback Machine — M .: INFRA-M, — 2000. — ("Ali təhsil" seriyası).
Hildebrant, K. Sülhdə Müharibə və Müharibədə Sülh . 1931–1941-ci illərdə dövlətlər birliyi tarixində legitimlik problemi. / Per. onunla. — M .: " Bütün dünya ", — 1997.
Martin, W. Friedensinitiativen und Machtpolitik im Zweiten Weltkrieg 1939–1942. — Düsseldorf. — 1974. (alm.) )