Los axetivos xerófilu y xéricu, y el sustantivuxerófitu (del griegu xero-: secu, -fitos: planta, -filu: amigu) aplíquense en botánica a la vexetación y asociaciones vexetales específicamente afeches pa la vida nun mediu secu. Esto ye, plantes afeches a la escasez d'agua na zona na qu'habiten, como la estepa o'l desiertu.[1][2][3][4][5] Atópense en rexones climáticamente grebes y tamién n'ambientes esceicionalmente secos de rexones semiárides o subhúmedes.
Carauterístiques
Presenten traces que-yos dexen sobrevivir n'ausencia d'un suministru abondosu.
Raigaños llargos, que constitúin una estensa rede superficial, como asocede nos cactus y yuccas, p'aprovechar les agües esporádiques; o qu'afonden na tierra hasta algamar niveles freáticos o a cencielles húmedos.
Tueru engordáu p'almacenar agua, como asocede na Ceiba speciosa
Fueyes con "poros" o estomes, o fueyes amenorgaes a escayu o a cencielles fueyes ausentes, treslladándose la función fotosintética a los tarmos.
Metabolismos fotosintéticos especialmente afechos al aforru d'agua, como'l CAM (Crassulacean Acid Metabolism).[4][5]
Los xardinos formaos por xerófitos denómense xeroxardines.
Xerófites o plantes resistentes a la seca
Plantes pa xardinos de baxu consumu d'agua, p'ambientes secos y templaos, pal calor, qu'aguanten bien el sol. En resume, aguanten o toleren la seca pa un xardín de baxu caltenimientu.[6]