Ta asitiada a 20 km de la capital (Cuenca), a veres del ríu Júcar. Ye un nucleu rural con una baxa densidá de población.
Nel conceyu de Villalba de la Sierra esiste una central hidroeléctrica na paraxa denomada El Saltu,[3] inaugurada en 1926 pol rei Alfonsu XIII,[4] la cual funciona gracies al apurra hídricu de la Llaguna d'Uña per mediu d'una canal que coneuta la mesma con un depósitu d'agua asitiáu nun monte próximu a El Saltu. A mediaos del sieglu XX, la población de Villalba de la Sierra yera de más de 1000 habitantes, gracies al emplegu qu'apurría esa central llétrica. A finales del sieglu XX, la so población de derechu yera de daqué más de 500 habitantes.[5]
Turismu
Anque les principales actividaes económiques en Villalba de la Sierra fueron tradicionalmente les rellacionaes cola agricultura y el mediu forestal (incluyendo l'artesanía de la blima),[6] foi'l turismu la que más puxanza esperimentó nos últimos años.
Con al respective de la pesca deportiva, hai que señalar que'l Júcar ye un ríu trucheru y nel términu municipal de Villalba hai dos cotos de trucha: el cotu de Villalba,[7] de repoblación sostenida, y l'intensivu d'El Tablazo.[8] Sicasí, los tramos llibres del ríu Júcar y los sos tributarios son anguaño bien probes en ictiofauna, debíu principalmente al furtivismo y a la contaminación, especialmente del ríu Villalbilla.
Tamién esisten na llocalidá delles empreses dedicaes al negociu de los deportes d'aventura: arriendu de quads, senderismo, parapente, vuelu n'ultralligeru, rutes a caballu, descensu de cañones pel ríu Júcar, etc.
La primavera y, especialmente, la seronda son bones dómines pa la recoyida de cogordes nos praos y pinares, destacando na zona'l níscalo, la cogorda de cardu y el xampiñón montés.
Tocantes a la hostelería, la llocalidá cunta con delles cases rurales, un hotel, un hostal y un campamentu de branu, amás de dellos chigres y restoranes.
Como paraxes más conocíes de Villalba de la Sierra, atópense'l mirador del Ventano del Diañu,[9] el valle del Cambrón,[10] nel que se caltienen los restos d'un antiguu conventu de carmelites, y los cortaos del ríu Júcar.[11]